'เบอร์บอน' ของเหลวสีอำพันที่บรรจุอย่างดีอยู่ในขวดแก้วสลักลายสวยถูกกรอกเข้าสู่ริมฝีปากหนาของอากาอิ ชูอิจิในคราบของ โอกิยะ สึบารุ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า รสชาติหอมหวานปนเผ็ดร้อนทำให้ลำคอแห้งผากแต่ก็ชวนให้เสพติดในรสสัมผัสอยู่อย่างนั้น
หลงใหล..คำนิยามเดียวที่จะสามารถอธิบายความรู้สึกของเจ้าหน้าที่เอฟบีไอหนุ่มได้ในตอนนี้ แต่ถึงแม้ว่ารสชาติของวิสกี้ในมือจะหอมหวานเพียงใดเขาก็ทำได้แค่เพียงวางขวดลงอย่างจำใจ เพราะอย่างน้อยๆ ตรงหน้าก็มีสิ่งที่น่าหลงใหลมากกว่า
"นี่..เลิกใช้สายตาแบบนั้นมองฉันซักทีจะได้มั้ย..อากาอิ ชูอิจิ!" อามุโร่ โทโอรุ..คนที่ยอมให้ตัวเองถูกเรียกในฐานะเด็กส่งของโวยวายออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
"หืม..ชื่อนี้อีกแล้วหรอครับ ตั้งแต่ตอนนี้แล้วคุณก็ไม่ยอมบอกผมว่าเขาคนนั้นเหมือนผมมากหรือไงกัน" เอ่ยพร้อมกับกระตุกยิ้มเบาๆ
"จิ๊..นายอย่ามาทำไขสือไปหน่อยเลย อย่าให้ฉันทนไม่ไหวแล้วจับนายลอกคราบกลางร้านนี่นะ" คนผมทองไม่ยอมแพ้ เขารู้ดีว่าท่าทีสบายๆแต่ชวนให้หงุดหงิดนั่น บนโลกนี้นอกจากอากาอิ ชูอิจิแล้วก็คงเป็นใครไม่ได้อีก
"ดื่มหน่อยมั้ยครับ" โอกิยะ สึบารุเปลี่ยนประเด็นด้วยการยื่นแก้วเหล้าให้อีกฝ่ายแล้วตั้งท่าจะรินเบอร์บอนของโปรดให้คนสวยได้ลิ้มลองบ้าง
อ่า..สวย..คำนี้ไม่น่าใช้อธิบายลักษณะของผู้ชายที่ไหนได้เลยแต่มันกลับดูเข้ากันกับคนตรงหน้าของเขา อามุโร่ โทโอรุ..ทุกอย่างของคนๆ นี้ล้วนมีเสน่ห์และน่าหลงใหลไม่แพ้เบอร์บอนในแก้ว และเพราะเป็นแบบนั้น เขาเลยสงสัยว่าบางทีโค้ดเนมเบอร์บอน อาจจะได้มากด้วยเหตุนี้
"ฉันไม่ชอบเบอร์บอน"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in