ฉัน ... ผู้ถูกล่ามไว้กับแสงจันทร์ ผูกติดแน่นกับโขดหินกลางกระแสอันเชี่ยวกรากของเวลา ไม่อาจเคลื่อนย้าย ไม่อาจปรับเปลี่ยน ไม่อาจคาดหวัง ... ไม่กล้าคาดหวัง เพราะว่ากาลครั้งหนึ่งหรือหลายครั้งในกาละ ฉันเคยคาดหวัง เธอผู้โบยบินมากับปีกแห่งแสงอาทิตย์ เพียงกระซิบกระซาบเบาๆ ที่ข้างหู ก็พลันปลดเปลื้องฉั...

maybe I was born an admirerand not as much a loveradmire ones from afarcomfortably watching from space maybe I was born an admirerfor I not happy with being lovedfor I am happier with loving onesand I could love until they are filled with boredom maybe I was born an admireradmire the stars from the ...

หากจะกล่าวถึงบทกวีที่ติดหูคนไทยมากที่สุด หนึ่งในนั้นคงมี "อหังการของดอกไม้" ของคุณจิระนันท์ พิตรปรีชารวมอยู่ด้วยอย่างแน่นอน สตรีมีสองมือ มั่นยึดถือในแก่นสาร เกลียวเอ็นจักเป็นงาน มิใช่ร่านหลงแพรพรรณ สตรีมีสองตีน ไว้ป่ายปืนความใฝ่ฝัน ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน มิหมายมั่นกินแรงใคร สตรีมีดวงตา เพื่อเสาะหาชีว...

ขอลองผวนคำภาษาปะกิตบ้างนะครับ เอาสนุกๆ I had a food gun. It was good fun. I shot at my mind friend, then he turned fried, men. What's with that look? Fear of a blank planet? Fear of a plain blanket? Good luck with your gut look! In reference to my irrelevance, my brainy salad is just bloody slain...

มันไม่ใช่เรื่องเศร้าเลยนะ ก็แค่ฝนตก ในเวลาที่มันต้องตก ก็แค่ลมพัด ในเวลาที่มันต้องพัด ก็แค่คลื่นซึมหาดทราย หลังจากที่มันโถมซัดใส่หาดทราย ก็แค่พระจันทร์ฉาย ในเวลาของมันเอง มันไม่ใช่เรื่องเศร้าเลยนะ ก็แค่คืนเหงาในเวลาที่มันชวนเหงา ก็แค่ตัวเราในเวลาที่ไม่มีใคร ก็แค่ความหวิวไหวของยอดหญ้า ในเวลา...

โกวเล้งกล่าวว่า ... "กระบี่อยู่ที่ใจ" มือที่ไร้กระบี่ เพียงใจมีกระบี่ กระบวนท่าจึงบังเกิด ... ไหที่ไร้สุราเล่า? หรือยังใช่ไหสุรา? มีสุรา ยังต้องบรรจุในไห ไม่มีสุรา ไหก็เป็นเพียงไห .... ความรักเล่า? ความรักย่อมอยู่ที่ใจ ใจสองดวงสอดประสาน ด้ายแดงพันผูก แม้ไร้เส้นด้ายก็คล้ายมี แม้ไม่เคียงคู่ ก็คล้ายเ...

มือของใครที่กดปุ่ม Play? ชีวิตจึงเริ่มเดิน ชายหรือหญิง? ความรัก-ความเกลียด สองปลายของเส้นสเกลแห่งความพันผูก คนละขั้วของวงแหวนโมเบียส ช่างเถิด ในเมื่อเกิดมาแล้ว จงใช้ชีวิต Live and let live ความสุข-ความทุกข์ สองปลายของเส้นสเกลของความรู้สึก คนละขั้วบนวงแหวนโมเบียส เมื่อนาฬิกาของชีวิตเริ่มเดิน วงแหว...

ใดๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อวันวาน ไม่เคยสูญหายไปไหนอย่างสิ้นเชิง มันเพียงระเหิดระเหยไปจากผืนดินของปัจจุบัน มวลอันหนักอึ้งของอดีต ไหลขึ้นไปรวมตัวกันที่เบื้องบน บดบังลำแสงจากดวงตะวัน แม้ไม่แผดเผา แต่ความอบอ้าวเหนอะหนะนี้ก็เป็นความร้อนอีกแบบหนึ่ง ในเงามืดใต้กองใบไม้แห้งที่อับเฉา ใต้กอดอกไม้ของวันวาน เชื้อรา...

ระหว่างบ้านกับปลายทาง จากเปลที่แม่ไกวถึงเชิงตะกอน จากกำเนิดเปลือยเปล่า ถึงลมหายใจสุดท้าย จากสัตว์เซลล์เดียวสู่ปัญญาประดิษฐ์ เราทุกคนต่างอยู่ระหว่างทาง ไม่มีใครล้ม เลิกกลางทาง บ้างสับสนเดินวนเวียน บางคนเพียงแวะลงข้างทาง ตราบที่เรื่องยังไม่จบ เราก็แค่อยู่ระหว่างทาง จากรากหญ้าถึงยอดไผ่ จากคำตอบหนึ่งถ...