วันก่อนนั่งเล่นคอมแล้วก็สงสัยและรู้สึกเศร้ากับอะไรบางอย่างที่มันเกิดขึ้นในใจ
ระหว่างที่เห็นรูปวาดน่ารักๆ ของศิลปินวาดภาพประกอบรูปนึงใน pinterest
มันเป็นรูปเด็กขี่คอพ่อยืนดูดาวด้วยกัน
แล้วเราก็นึกถึงตัวเองกับพ่อเรา..
เมื่อก่อนตอนเด็กๆ จนโตมาอยู่มัธยม พ่อจะชอบตะโกนเรียกให้เราดูพลุที่จุดจากที่ไกลๆเสมอ ห้องนอนชั้น 2 จะเป็นโลเคชั่นที่มองเห็นพลุที่จุดในเมืองได้ชัดมากๆ ไม่ว่าจะเป็นเทศกาลอะไรก็ตาม
(ด้วยบ้านเราเป็นบ้านที่ไม่สนใจโลก ไม่ว่ามีเทศกาลอะไร ครอบครัวของเราจะอยู่บ้านตลอด เพราะรำคาญคนเยอะ วันที่ชาวบ้านจุดพลุกัน บ้านเราจึงจะได้เห็นพลุจากที่บ้านตลอด)
ตั้งแต่โตมาพ่อเราจะตะโกนเรียกเรากับพี่ว่ามาดูพลุสิ มาดูอะไรนี่สิ มาดูสิ เป็นการเรียกที่แบบเราจะเหนื่อยหน่ายรำคาญและเบื่อมากที่จะต้องวิ่งขึ้นไปข้างบน เพื่อดูอะไรซักอย่างที่พ่อตื่นเต้นชิบ แต่เรานี่ไม่เลย มันก็แค่พลุเอง ในทุกๆ ครั้งที่พ่อตะโกนเรียกเราจะตะโกนกลับเสมอว่าอะไร! ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดสุดในโลกแบบว่าเรียกทำไมเนี่ย เรียกอะไรนักหนา
แล้วเราก็บอกไม่ดู ขี้เกียจ ตลอดเลย
แล้วมาตอนนี้ที่เราพิมพ์อยู่นี้ เราก็กำลังนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเป็นคนบ้า
เราจะร้องไห้ง่ายโคตรๆ ไปเลย เวลาที่แค่คิดถึงอะไรที่มันเกี่ยวกับครอบครัวเกี่ยวกับความทรงจำ
ตอนเด็กๆ เนี่ย อะไรที่มันแบบมองย้อนกลับไปแล้ว ทำไมช่วงเวลานั้นเราถึงได้ทำแบบนั้น ทำไมไม่พูดดีๆกับพ่อ ทำไมตอนเด็กๆ ถึงได้ทำนิสัยแบบนั้น..
แล้วก็มานั่งคิดได้ว่าเออ เดี๋ยวนี้ไม่มีอะไรแบบนั้นแล้วนะ เกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่าเมื่อก่อนพ่อเรียกให้วิ่งขึ้นบ้านไปดูพลุบ่อยมาก แต่พอโตมาก็ไม่มีอะไรแบบนั้นแล้ว มันก็คงเป็นอะไรที่แบบลูกเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว แล้วพ่อเองก็คงไม่ได้ตื่นเต้นกับพลุอีกแล้วเหมือนกัน....
เวลามันผ่านมาเยอะแล้วนะ...
อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปนะ
เราปล่อยผ่านความรู้สึกต่างๆ ที่มันเกิดขึ้นมา อะไรต่างๆ ที่มันแบบเออเมิงคิดว่าเมิงยังไม่ได้ทำ
มันยังคาๆใจ มันยังมีสิ่งที่แบบอยากจะทำให้ดี..
อยากจะแบบปรับปรุงเปลี่ยนแปลงมัน..
ทุกอย่างมันก็สะท้อนออกมานะเวลาที่เมิงโตขึ้นอ่ะ
แต่ที่ผ่านมา ก็ได้แต่ปล่อยผ่านมันไป... ทั้งๆที่ แม่งยังรู้สึกคาใจอยู่ลึกๆ เสมอเลย
ไม่งั้นเราคงไม่ร้องไห้หรือรู้สึกเศร้าหรอก เวลาคิดถึงอะไรบางอย่างที่ผ่านไปแล้วอ่ะ
ไอประโยคที่บอกว่าแล้วเราควรทำยังไงดีวะ เลิกถามซะ
เลิกคิดอะไรที่มันมากมาย หรือว่าตั้งคำถาม นึกเสียใจเสียดายอะไรที่มันผ่านไปแล้ว
ย้อนไทม์แมชชีนแก้ไขไม่ได้
ก็แค่ทำดี แค่เป็นคนดี แค่ทำในสิ่งที่เมิงคิดว่ามันน่าจะทำในตอนนี้อ่ะ ในตอนที่เมิงทำได้
และทุกเวลาที่เมิงคิดว่าเมิงน่าจะทำอ่ะ แค่นั้นเลย
เพราะเอาจริงคำว่าขอโทษ คำว่าขอบคุณเนี่ยจะบอกกับพ่อกับแม่ยังไงหรือว่าบ่อยแค่ไหน
บอกทั้งชีวิตแม่งก็คงไม่พอหรอกว่ะ
แต่เราไม่ชอบเลยที่แม่กับพ่ออายุมากขึ้นในระหว่างที่ความเครียด ความกดดัน และการที่เราไม่มีความสุขในระหว่างที่เราโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ มันก็เพิ่มขึ้นมากด้วยเหมือนกัน มันโคตรแย่ในการที่เราไม่สามารถจัดการกับความเครียดความทุกข์ของตัวเองได้
แล้วก็กลายเป็นว่าในระหว่างที่เราโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่แบบไม่มีความสุข
เราก็มองข้ามความสุขของพ่อของแม่ไปด้วย
สิ่งที่เราเคยอยากทำให้พ่อให้แม่ อะไรๆ ที่เราอยากทำให้เค้างี้
เราก็ลืมๆ ไป เราก็มองข้ามไป
มันเป็นอะไรที่โคตรแย่ ไม่ชอบการมาเสียใจทีหลังแล้วก็โคตรเกลียดอะไรแบบนั้น
เวลาที่มีชีวิตอยู่ เวลาที่อยู่ด้วยกันเวลาที่มีโอกาสทำอะไรดีๆ เราไม่อยากเสียดาย...
แต่มันก็แย่ตรงที่เวลาเราไม่มีความสุขเราก็จัดการกับจิตใจกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
ซึ่งก็ได้ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยว่ะ ไม่ชอบเลยจริงๆ เราไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น
ในระหว่างหลายปีที่เราโตมา ข้ามผ่านวัยเด็กวัยรุ่นมาเป็นผู้ใหญ่นี้
แม่งเหมือนเรามองเห็นแต่ตัวเอง เราคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเอง
ถึงบางครั้งที่เราเห็นแม่กับพ่อเราจะอยากให้เค้ามีความสุขก็ตาม
แม่งมีโคตรหลายอย่างเลยที่เราอยากทำให้แม่กับพ่อ
โคตรมีหลายอย่างเลยที่เราอยากจะบอก อยากจะขอโทษ อยากจะกอด อยากจะซื้อนั่นนี่ให้
อยากทำอะไรโคตรหลายอย่างเลย แต่ตัวเราเองยังทำอะไรแทบไม่ได้เลย
บางครั้งใจเราเองยังจัดการไม่ได้อยู่เลย
พ่อแม่เราก็แก่ลงทุกวันใช่มั้ยล่ะ แบบไงดีวะ
ยิ่งโตก็ยิ่งรู้สึกว่าเวลาแม่งผ่านไปเร็วมาก เร็วมากๆ โคตรๆ
แล้วเวลาที่ผ่านไป หมดไปนี่ แม่งก็มักจะหมดไปกับความทุกข์ ความเครียด
ความเชี่ยอะไรก็ไม่รู้ซะหมด แบบ...แย่อ่ะ
รู้สึกเหมือนคอนโทรลอะไรไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่เราก็ไม่ได้อยากจะคอนโทรลโลกใบนี้
เราแค่อยากจะคอนโทรลความสุขของตัวเองได้ คอนโทรลบรรยากาศ สิ่งแวดล้อมและสิ่งที่เราจะเจอในแต่ละวันได้งี้ เราแค่อยากแบบให้ในแต่ละวันมีอะไรที่มาขีดข่วนใจเราให้มันน้อยที่สุด
เราจะได้มีใจที่มันแบบรู้สึกโอเคแล้ว พร้อมที่จะทำอะไรหลายๆ อย่างให้แม่กับพ่อมีความสุขแล้ว
รวมถึงคนอื่นๆ ที่สำคัญในชีวิตเราได้จากใจอ่ะ แต่ตอนนี้เราก็ยังทำไม่ได้....
โคตรไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in