ที่แรกที่ไปคือห้าง Doota ย่านดงแดมุน
เอาจริงๆ ห้างนี่ก็มีแต่ขายของแบรน์เนม
แต่จุดประสงค์ที่มาครั้งนี้
คือมาหาอปป้า (ดูรูปซิอปป้าเชื้อเชิญขนาดไหน)
ที่จริง ก็ไม่ได้บ้า ไม่ใช่ติ่งเกาหลี
แต่ที่มา เพราะมันใกล้กับ DDP
ที่เป็นตึกสถาปัตยกรรม งานอาร์ตต่างๆ
ลักษณะตึกเหมือน UFO ยังไงยังงั้น
ต่อที่อปป้า
ที่ห้างนี้มีนิทรรศการ หมอคัง บิ๊กบอส จุงกิของเรานั่นเอง
ไม่ได้บ้า แต่ก็ดูจนจบ เพราะสนุกดี
บังเอิ๊ญมีคนแนะนำให้ดู
คนๆนี้เค้าแนะนำทุกคนแหละ
ดูทีวีอยู่เปล่า ช่วง 6 โมงเย็นไง
ก็ท่านชวนดู ก็เลยต้องดู
ปลาอะไรน่ากลัว
ปลา กด ว่า เป็น ตู ที่ โดน ปรับ ทัศนคติ
ไม่ใช่!!
กลับมา
ในนิทรรศการก็มีให้ถ่ายรูป
แล้วมีฉากที่อยู่ในค่าย
ฉากที่เป็นโต๊ะอาหารที่สร้างขึ้นมาสมจริง
เหมือนอยู่ซีรีย์ยังไงยังงั้น
ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก
แต่ก็ถ่ายรูปมาเยอะพอสมควร
หมายความว่าไง = =*
จากการไปนิทรรศการในครั้งนี้
ทำให้รู้ว่า ไม่ใช่เพียงแต่วัยรุ่นในเกาหลีเท่านั้นที่ชอบจุงกิ
มีทั้งอาจุมม่า คุณตา คุณยาย
ที่ยืนรอถ่ายรูป แล้วทำท่าโพสกับจุงกิ
เรียกได้ว่า ยังจดจำรอยยิ้มของคุณตาเกาหลีคนนั้นได้
ช่างพิมพ์ใจซะเหลือเกิน
คุณตาดูมีความสุขมากมาก
เสร็จจากนิทรรศการ
ก็เดินช็อปปิ้ง ย่านนั้นนิดหน่อย
แต่ที่ติดใจก็คือ Street Food บ้านเค้าเนี่ยแหละ
ไก่ผัดซอสของเค้า ช่างอร่อยเหมือนบอนชอนบ้านเราจริงๆ
แต่เอาจริงๆ คืออร่อยกว่า มันดูกลมกล่อม
ต้องร้านอาจุมม่าด้วยนะ คลาสสิคสุด
5000วอน ได้มา 1 ถ้วย มีต็อกบ็อกกี้ปนมาด้วย
ถ้าไม่คิดว่าอาจุมม่าลดต้นทุน
ก็เพลินๆ หนุบๆหนับๆ ดี
เพราะคนไทยไม่ชอบกินแป้ง
น้าเราเลยพูดขึ้นมาว่า ใส่มาทำไมเนอะ
แต่เราก็โอเคร ด้วยความที่มันเคี้ยวๆอร่อยดี
แต่คิดไปคิดมา ก็ฉันเป็นคนไทย
ไม่ใช่ชอบกินแป้ง ใส่มาทำไม
จริงๆ ก็กินหมด แต่ทำเป็นเหลือ 2 ชิ้น
หลังจากนั้น
ก็ข้ามถนนกลับมา เดินเล่นที่ตึก DDP
เสพย์งานศิลป์ ดื่มด่ำ ถ่ายรูปบรรยากาศรอบๆ จนหนำใจแล้ว
ก็ยังไม่มืดค่ำ..
ไฟดอกไม้ LED ของเราก็ยังไม่เปิด
ก็เลยต้องมาที่เดิมมองหาร้านข้าวฆ่าเวลาสักพัก
มาสะดุดตากับร้าน Local Food
ที่มีภาพจาจังเมียน
ในหัวก็ฉุกคิดถึง ซีีรีย์ที่พระเอกนางเอก
ชอบกินกันจนปากดำ
ก็เลยเดินเข้าร้านทันที
มาสองคน สั่งสองอย่าง
กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง
แต่อาจุมม่าน่ารักถึงแม้จะสื่อสารอังกฤษไม่ได้
ก็ใช้ภาษามือ ท่าทาง หน้าตาสื่อสารกัน
เนี่ยแหละ เป็นเสน่ห์ของการที่ไม่มากับทัวร์
มันไม่ง่าย แต่มันมีเสน่ห์
จนสั่งมาสองอย่างคือ จาจังมยอน
กับบิบิมบับ
แต่พูดง่ายๆแค่บิบิมบับ และเครื่องเคียงก็กินไม่หมดแล้ว
สองอย่าง สองคนแต่ไม่หมด
คำพูดที่จะพูดออกมาจากใจ กับการกินอาหารมื้อแรก จริงๆจังๆ ที่เกาหลีว่า
ไม่อร่อย ไม่ใช่เพราะลิ้นเราไม่ถึง
แต่เราเชื่อว่า หลายคนก็คงไม่ชอบ
แต่เดี๋ยวก่อน เราไม่ใช่คงมองโลกในแง่ร้าย
มื้ออื่นๆอร่อยก็มี แต่ไม่ใช่มื้อนี้
#ภายใต้การกินไม่หมด
#ภายใต้รสชาติจาจังมยอนที่เลี่ยน
#ภายใต้บิบิมบับที่รสชาติหลายรสรัวใส่ลิ้นแบบแปลกๆ
ก็ความน่ารักของอาจุมม่าเนี่ยแหละ
โต๊ะอื่นเค้ากินปิ้งย่างและอื่นๆ
มีโต๊ะเรานี่แหละที่ไม่ได้สั่งปิ้งย่าง
ก็แหม๋ อยากลองอาหารพื้นเมืองก่อน
เป็นไงล่ะ จดจำไปทั้งชีวิต..
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in