เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
แปลสตอรี่เกม – Ryuuseisan★彡
[แปลสตอรี่เกม] AAside Event Story「Hoshizora Parade」
  • AAside Event Story「Hoshizora Parade」

    บทนำ[บริษัทดัคริเวอร์]
    วาตารุ : คอลแลบกับท้องฟ้าจำลองเหรอครับ?ฝ่ายประชาสัมพันธ์ LR Fes : ครับ เป็นส่วนหนึ่งของการโปรโมตสำหรับเฟส เรากำลังพูดคุยเรื่องนี้กันอยู่น่ะครับเพราะดูเข้ากับ Argonavis เลยคิดว่าถ้าหากทางนั้นตอบรับก็จะดีใจครับวาตารุ : จะว่าไปพวกเราก็มีเพลงเกี่ยวกับดาวอยู่หลายเพลงจริงๆ นั่นแหละ…เพลงที่จะเอาไปเปิดในท้องฟ้าจำลองงั้นเหรอ… อืม น่าสนใจดีนะครับฝ่ายประชาสัมพันธ์ LR Fes : งั้นถือเป็นอันตกลงใช่ไหมครับ?วาตารุ : ยังครับ ผมขอไปปรึกษาเมมเบอร์ก่อนผมคิดว่าทุกคนก็คงอยากตกลงเหมือนกัน แต่จะให้ผมตัดสินใจคนเดียวเลยคงไม่ได้ครับฝ่ายประชาสัมพันธ์ LR Fes : เข้าใจแล้วครับ ผมหวังว่าจะได้รับคำตอบที่ดีนะครับ—————————————[ย่านธุรกิจ]วาตารุ : (เพลงที่จะใช้เปิดในท้องฟ้าจำลอง… เหมือนฝ่ายประชาสัมพันธ์จะบอกว่าอยากได้เพลงที่ให้ความรู้สึกคุ้นเคยสินะ)(ถ้าเป็นเพลง Cover ก็น่าจะดีเหมือนกัน เอาเป็นว่ากลับไปปรึกษาทุกคนก่อนดีกว่า…)??? : วาตารุนี่ นายเองก็มาเหมือนกันเหรอวาตารุ : เอ๊ะ???? : Bonjour. บังเอิญจังเลยนะ วาตารุวาตารุ : เฟลิกซ์ซัง แล้วก็…พี่ ทั้งสองคนมีนัดคุยงานเหรอครับ?


    เคนตะ : อา ต่างคนต่างก็มีธุระของตัวเองน่ะ แค่บังเอิญเจอกันตอนกลับเฉยๆ นายก็เหมือนกันเหรอ?วาตารุ : อื้ม ทางฝ่ายประชาสัมพันธ์เสนอเรื่องคอลแลบมาให้น่ะเฟลิกซ์ : เป็น Collaboration กับอะไรงั้นเหรอ?วาตารุ : เห็นว่าอยากให้ Argonavis ไปคิดเพลงที่จะใช้เปิดในท้องฟ้าจำลองมาน่ะครับเฟลิกซ์ : เห… เป็นคำขอที่วิเศษไปเลย ดูเข้ากับ Argonavis มากเลยนี่นาเคนตะ : ฟังดูดีนี่ แล้วนายตกลงไปหรือยังล่ะ?วาตารุ : ยังน่ะ ว่าจะกลับไปปรึกษากับทุกคนก่อนค่อยตกลงเคนตะ : ยังต้องปรึกษากันก่อนเสมอเหมือนเดิมเลยนะ… แต่จากที่ฟังดูก็เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวถ้านายเป็นคนมาคุย จะเป็นคนตัดสินใจเองไปเลยก็ได้นี่?วาตารุ : ไม่ได้สิ ตกลงกันไว้แล้วก็ต้องทำตาม
    เคนตะ : ไม่คิดว่านั่นเป็นวิธีทีีได้ผลดีเท่าไร… แต่ถ้านั่นเป็นวิธีของพวกนายล่ะก็วาตารุ : …ฟังแล้วรู้สึกหงุดหงิดแฮะ ไม่มีใครเคยบอกเหรอว่าไม่ต้องพูดอะไรที่ไม่จำเป็นก็ได้น่ะ?เคนตะ : ไม่ได้ตั้งใจจะให้รู้สึกแบบนั้นหรอก ฉันก็แค่—เฟลิกซ์ : เอ้าๆ พอแค่นั้นล่ะ การเอาความคิดของตัวเองมาโต้เถียงกันไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไร แต่คงไม่เหมาะที่จะมาเถียงกันกลางถนนแบบนี้นะที่สำคัญกว่านั้น ไหนๆ ก็มารวมตัวกัน 3 คนแล้ว มาหาที่พูดคุยไปดื่มชาไปด้วยกันสักหน่อยไหม?วาตารุ : …ผมไม่ติดอะไรนะครับเคนตะ : ขอโทษนะครับ แต่ผมคงต้องขอเอาไว้โอกาสหน้า พอดีมีธุระต่อทั้งสองคนไปกันได้เลยครับ งั้นก็ ไปล่ะนะวาตารุ
    วาตารุ : …อืม ไว้เจอกันบทที่ 1 [ร้านอาหารทานเล่น]วาตารุ : เฟลิกซ์ซัง เมื่อกี้ต้องขอโทษด้วยนะครับเฟลิกซ์ : หืม? เรื่องอะไรเหรอ?วาตารุ : ที่กลายเป็นว่ามาเถียงกับพี่ต่อหน้าเฟลิกซ์ซัง…เฟลิกซ์ : อา ไม่ต้องคิดมากหรอก จะว่าไปพวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกันนี่นะเพราะนามสกุลต่างกันเลยชอบลืมตลอดเลย… หรือว่ามีอันไหนเป็นนามสกุลที่ใช้ในวงการงั้นเหรอ?วาตารุ : เปล่าครับ เป็นนามสกุลจริงทั้งคู่เลย คือว่า…พ่อแม่ผมแยกทางกัน…
    เฟลิกซ์ : อา ขอโทษที่เผลอถามเรื่องส่วนตัวเข้านะวาตารุ : ไม่เป็นไรครับ เพราะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วด้วยเฟลิกซ์ : …ทั้งสองคนไม่ค่อยถูกกันเท่าไรงั้นเหรอ?วาตารุ : เอ๊ะ?เฟลิกซ์ : พอเห็นเมื่อกี้แล้วเลยสงสัยนิดหน่อยน่ะวาตารุ : …ก็ไม่ถึงขั้นไม่ถูกกันนะครับ เพราะก็คอยติดต่อกันอยู่บ่อยๆแค่ว่าผม…อาจจะไม่ค่อยชอบจุดที่ชอบวางแผนของพี่ครับเฟลิกซ์ : อย่างนี้นี่เอง… เคนตะเป็นคนนิ่งๆ นี่นะแต่นั่นก็เป็นจุดแข็งของเคนตะล่ะนะ ความนิ่งของเขาเป็นสิ่งที่คอยซัพพอร์ต GYROAXIA อยู่อย่างไม่ผิดแน่วาตารุ : เข้าใจครับ แต่ว่าพี่น่ะ กับคนใกล้ตัวอย่างคนในครอบครัวเองก็เป็นแบบนั้นอย่างน้อยๆ… ถ้ากับพี่น้องก็ไม่น่า…
    เฟลิกซ์ : — ที่จริงแล้วผมเองก็มีพี่ชายนะวาตารุ : เอ๊ะ?เฟลิกซ์ : ชื่อกิลน่ะ เป็นคนจริงจังแล้วก็หัวรั้นต่อหน้าผมเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ไม่สิ กลับกัน ตอนอยู่ต่อหน้าผมนี่แหละถึงได้พยายามเป็นคนจริงจังรู้ไหมว่าเพราะอะไร วาตารุ?วาตารุ : ไม่เลยครับ…
    เฟลิกซ์ : กิลคงคิดว่า “ต่อหน้าน้องชายแล้วต้องเป็นคนพึ่งพาได้” ผมคิดแบบนั้นน่ะวาตารุ : ……เฟลิกซ์ : คนเป็นพี่ไม่ว่าใครก็คงมีมุมแบบนั้นอยู่ไม่มากก็น้อยล่ะมั้ง? แน่นอนว่าเคนตะเองก็เช่นกันวาตารุ : …จะจริงไหมนะครับเฟลิกซ์ : ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าจริงๆ เป็นยังไง แต่คิดแบบนั้นแล้วรู้สึกโล่งดีใช่ไหมล่ะ?วาตารุ : ……ครับเฟลิกซ์ : ถ้างั้นก็คิดว่าเป็นแบบนั้นเถอะวาตารุ : เอ่อ…แล้วความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของเฟลิกซ์ซังเป็นยังไงบ้างครับ?เฟลิกซ์ : เมื่อก่อนมีทะเลาะกันบ้าง แต่ความสัมพันธ์ตอนนี้ก็ดีเลยล่ะ ยังไงพวกเราก็เป็นพี่น้องกันมานานกว่านี่นะยิ่งเวลาผ่านไปก็คงเข้าใจกันมากขึ้นและสนิทกันมากขึ้นไปเองวาตารุ : ……
    เฟลิกซ์ : พวกวาตารุเองก็ต้องเป็นแบบนั้นได้แน่บทที่ 2[สวนสาธารณะ]วาตารุ : “เพราะอยู่ต่อหน้าน้องชายนี่แหละถึงได้พยายามเป็นคนที่พึ่งพาได้” งั้นเหรอ…(พอจะเข้าใจสิ่งที่เฟลิกซ์ซังพูดอยู่หรอก เพราะพี่ก็มีมุมแบบนั้นอยู่จริงๆ)(ตั้งแต่แยกกันอยู่…พี่ก็พยายามทำตัวสมกับเป็นพี่ชายมาตลอด)(ตั้งแต่เราเริ่มทำ Argonavis มาพี่ก็คอยช่วยเหลือหลายๆ อย่าง และคอยดุเราเหมือนอย่างเมื่อกี้… เรื่องนี้ก็เข้าใจอยู่หรอก)(แล้วทำไมเรา… ถึงไม่ชอบพี่กันนะ? ตั้งแต่เมื่อไรกันที่เรา…)

    …เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้แท้ๆ—————————————??? : นี่ ดึกแบบนี้ไม่เป็นไรแน่เหรอ? จะไม่โดนดุเอาเหรอ???? : ไม่เป็นไรหรอก พ่อออกไปตกปลาอยู่ ส่วนแม่มีงานกะดึกเลยยังไม่กลับมาหรอกมีแค่วันนี้เท่านั้นแหละที่มีโอกาสดู หรือถ้าโดนดุขึ้นมาจริงๆ ก็บอกว่าเป็นความผิดของพี่ได้เลย
    ??? : …อื้ม เข้าใจแล้วล่ะ พี่!—————————————[แชร์เฮาส์ -Argonavis-]วาตารุ : กลับมาแล้วบันริ : กลับมาแล้วเหรอ กลับดึกเหมือนกันเนอะวาตารุคุง นัดคุยเลิกเลทเหรอ?วาตารุ : เปล่าหรอก คุยเสร็จก่อนหน้านี้นานแล้วล่ะ แต่พอดีเจอกับเฟลิกซ์ซังแล้วก็พี่ต่อจากนั้นน่ะเลยไปดื่มชากัน พอรู้ตัวอีกทีก็ดึกแล้ว แต่พี่ไม่ได้ไปด้วยหรอกนะบันริ : เห เป็นการรวมตัวที่ไม่ค่อยเห็นเลยเนอะ คุยเรื่องอะไรกันเหรอ?วาตารุ : เรื่องพี่น้อง...ล่ะมั้งบันริ : พี่น้อง… ซาโตสึกะซังน่ะเหรอ?วาตารุ : อืม ก็…นะ
    บันริ : หืม~ …ได้คุยเรื่องอะไรซับซ้อนกันหรือเปล่าเนี่ย?วาตารุ : เอ๊ะ? ทำไมล่ะ…?บันริ : สัมผัสได้น่ะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็รับฟังให้ได้นะวาตารุ : ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก…บันริ : เล่าให้บันริซังคนนี้ฟังเถอะน่า! เห็นอย่างนี้ฉันก็เป็นทั้งพี่ชายทั้งน้องชายเลยนะเรื่องยุ่งยากระหว่างพี่น้องน่ะเชื่อมือได้เลย!—————————————บันริ : หืม… เรื่องที่รู้สึกว่าไม่ชอบซาโตสึกะซังสินะ… แต่นี่ดูแล้วก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนั้นเลยน่ะนะก็ดูสนิทกันดีตั้งแต่ตอนอยู่ฮอกไกโดแล้วนี่? ซาโตสึกะซังก็คอยเป็นห่วงหลายๆ อย่างด้วยวาตารุ : ก็ใช่อยู่หรอก… แต่สำหรับผมแล้วมันมีความรู้สึกแบบนั้นอยู่ตลอดก็ไม่ใช่ว่าเกลียดนะ… แต่แค่…บันริ : ดูท่าจะไม่ใช่อะไรที่แก้ได้ง่ายๆ สินะ… เป็นมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วเหรอ?
    วาตารุ : …ไม่หรอก ตอนเด็กๆ ก็เป็นพี่น้องที่สนิทกันดีเหมือนปกตินั่นแหละพี่จะเป็นคนคอยพาผมไปทำอะไรต่างๆ เสมอ… ส่วนผมเองก็จะตามพี่ไปโดยไม่รู้อะไรพึ่งพาพี่…และมองว่าอยากเป็นแบบเขาบ้างบทที่ 3??? : งั้นเปิดผ้าม่านล่ะนะ โอเคไหม วาตารุ???? : อื้ม พี่ เปิดได้เลย!เคนตะ : …หนึ่ง…สอง!!วาตารุ : อุหวา…เคนตะ : อื้ม วันนี้มองเห็นชัดอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย
    วาตารุ : สุดยอด… ดาวเต็มเลย!เคนตะ : เห็นดาว 3 ดวงที่เหมือนในหนังสือไหม? นั่นเรียกว่า “กลุ่มดาวไถ” ล่ะแล้วที่เห็นลงมาตรงล่างซ้ายคือ “กลุ่มดาวหมาใหญ่” ส่วนข้างล่างลงมาอีกคือ… "กลุ่มดาวท้ายเรือ” สินะวาตารุ : “กลุ่มดาวท้ายเรือ”? “ท้ายเรือ” คืออะไรเหรอ?เคนตะ : คือส่วนท้ายของเรือนั่นแหละ พ่อก็เคยพูดถึงตอนคุยกันเรื่องเรือใช่ไหมล่ะ?วาตารุ : มีแค่ส่วนท้ายของเรือเท่านั้นเหรอ? แปลกจัง…เคนตะ : ตรงข้างๆ มีกลุ่มดาวใบเรือ แล้วก็กลุ่มดาวเข็มทิศอยู่ด้วย กลุ่มดาวกระดูกงูเรือเองก็มีนะ ถึงจะมองจากตรงนี้ไม่เห็นก็เถอะเห็นว่าเมื่อก่อนถ้าเอา 4 กลุ่มดาวนี้มารวมกันจะกลายเป็นกลุ่มดาวของเรือที่ลำใหญ่มากๆ เลยล่ะวาตารุ : เห… เป็นเรือแบบไหนกันนะเคนตะ : ถ้าจำไม่ผิด เหมือนจะชื่อว่า… “กลุ่มดาวเรืออาร์โก” ! เป็นเรือที่อยู่ในการผจญภัยของเรื่องราวเมื่อนานมาแล้วน่ะ
    วาตารุ : “กลุ่มดาวเรืออาร์โก” งั้นเหรอ… สักวันหนึ่งก็อยากเห็นจังเคนตะ : อา…นั่นสินะ—————————————บันริ : เอ๊ะ? งั้นคนที่บอกเรื่อง “เรืออาร์โก” กับวาตารุคุงก็คือซาโตสึกะซังงั้นเหรอ?วาตารุ : อื้ม แต่ก็นานแล้วนั่นแหละนะบันริ : เหมือนเป็นคนตั้งชื่อให้ทางอ้อมเลยแฮะ… ว่าแต่ซาโตสึกะซังนี่อารมณ์นั้นมาตั้งแต่เมื่อก่อนเลยเนอะแบบว่า เป็นพี่ชายที่พึ่งพาได้น่ะวาตารุ : นั่น…สินะ
    บันริ : นี่ว่าก็ปกตินะที่พอเทียบกับเมื่อก่อนแล้วจะรู้สึกห่างกันมากขึ้นก็ไม่ใช่เด็กๆ กันแล้วทั้งคู่เลยนี่ ไม่แปลกหรอกมั้งที่จะมีจุดที่รู้สึกไม่ชอบเพิ่มขึ้นมา?วาตารุ : …เป็นแบบนั้นจริงหรือเปล่านะบันริ : ใช่แล้วล่ะ! เมื่อก่อนพวกน้องชายฉันก็ชอบมาเกาะหนึบแล้วเรียก “พี่ๆ” กันแท้ๆแต่พอรู้ตัวอีกทีก็พูดกันว่า “พี่ขี้บ่น” บ้างล่ะ “คนขี้งก” บ้างล่ะกันแล้วเนี่ย!วาตารุ : …ฮุๆบันริ : เพราะฉะนั้นถึงระยะห่างกับพวกน้องชายจะเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน แต่ก็ไม่ใช่ว่าความสัมพันธ์ตั้งแต่ต้นจะเปลี่ยนไปน่ะ

    ซาโตสึกะซังเองก็คงเหมือนกันหรือเปล่านะวาตารุ : อืม… นั่นสินะ ขอบคุณที่รับฟังนะบันริคุง พอจะจัดการกับความรู้สึกได้แล้วล่ะบันริ : ค่อยยังชั่ว! งั้นเตรียมตัวทำข้าวเย็นกันเถอะ ทุกคนใกล้จะกลับมากันแล้วด้วยวาตารุ : อื้ม พอกลับมากันแล้วต้องคุยเรื่องที่ไปนัดคุยมาด้วย—————————————วาตารุ : เหมือนจะเข้าใจขึ้นมาแล้ว… ไม่สิ ที่จริงก็รู้ตัวมาตลอด

    ว่าที่เปลี่ยนไปไม่ใช่พี่… แต่เป็นเราเอง— ตั้งแต่วันนั้นบทที่ 4เคนตะ : — นายอยากเอายังไงล่ะ วาตารุวาตารุ : ผม…อยากอยู่ที่นี่ต่อ เลยว่าจะอยู่กับพ่อน่ะเคนตะ : เข้าใจล่ะ งั้นฉันไปกับแม่นะวาตารุ : …เอ๊ะ?เคนตะ : พ่อกับแม่ไม่ได้เลิกกันเพราะมีใครเป็นฝ่ายผิดหรอก เพราะฉะนั้นจะให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องอยู่คนเดียว…ก็น่าสงสารวาตารุ : …เดี๋ยวก่อนสิ!!เคนตะ : อะไรเหรอ? ถ้าอยากสลับก็ได้นะวาตารุ : ไม่ใช่แบบนั้น!!

    แล้วพี่ล่ะ…อยากเอายังไง!? แล้วความรู้สึกของพี่ไปอยู่ที่ไหนล่ะ!!เคนตะ : ความรู้สึกฉันจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ แต่ถ้าให้พูดตรงๆ ที่ซัปโปโรก็เหมาะกับเรื่องดนตรีมากกว่าวาตารุ : ไม่ได้ถามเรื่องนั้นสักหน่อย! กับผมแล้ว…เคนตะ : กับผม…เรื่องอะไรน่ะ?วาตารุ : ……ไม่มีอะไร…รู้แล้วล่ะ ต่างคนต่างไปกันเถอะเคนตะ : ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกสักหน่อย ถ้ามีอะไรอยากถามก็มาได้ทุกเมื่อนั่นแหละวาตารุ : …อืม
    เคนตะ : งั้นไปล่ะนะ—————————————
    วาตารุ : “พี่ไม่อยากอยู่กับผมเหรอ?”เราพยายามกลืนคำพูดราวกับเด็กๆ นั่นลงคออย่างเอาเป็นเอาตายเพราะรู้ว่าคงไม่ได้คำตอบที่ต้องการหรอก— เพราะไม่อยาก…ได้ยินยังไงล่ะเพราะรู้ว่าจะไม่มีอีกแล้ว…ที่พี่จะช่วยนำทางเราไปสู่โลกที่ห่างไกลออกไป—————————————ยูโตะ : คอลแลบกับท้องฟ้าจำลองงั้นเหรอ… เข้ากับพวกเราสุดๆ เลยนี่!เร็น : อื้ม ดูน่าสนุกมากเลย…!ริโอะ : ยังไงพวกเราก็มีเพลงเกี่ยวกับดาวอยู่แล้วด้วย ฟังดูดีเลยนี่?บันริ : ทุกคนเห็นด้วยกันหมดเลยสินะ! งั้น เอาเพลงไหนดีล่ะ?วาตารุ : คือว่าเรื่องนั้น… พอดีมีเพลงที่อยาก Cover อยู่น่ะ
    ยูโตะ : เห… แปลกจังแฮะที่วาตารุเป็นคนเสนอเองริโอะ : มีเพลงที่เข้ากับอิมเมจอยู่งั้นเหรอ?วาตารุ : อื้ม ทางฝ่ายนั้นบอกว่าอยากได้เพลงที่ให้ความรู้สึกคุ้นเคยก็เลย———————————————
    วาตารุ : พวกเรา…ยังสามารถกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้ไหมนะเมื่อตอนที่เราเป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่ดูดาวด้วยกันและวาดฝันสิ่งต่างๆ เอาไว้ถึงแม้จะกลับไปเป็นแบบนั้นไม่ได้แล้วจริงๆก็ขอหวังหน่อยไม่ได้เหรอ?—— พี่บทสุดท้าย[—อาทิตย์ต่อมา][โซนมหาวิทยาลัย]เคนตะ : วาตารุวาตารุ : พี่… มีอะไรน่ะ?
    เคนตะ : ไม่ได้มีอะไรหรอก แค่เจอเลยเข้ามาทักน่ะอ้อใช่ ไปดูมาแล้วนะ ท้องฟ้าจำลองที่เคยบอกว่าจะไปคอลแลบน่ะวาตารุ : อุตส่าห์ไปดูมาเลยเหรอเคนตะ : การจับทางคู่แข่งก็เป็นหน้าที่ของฉันยังไงล่ะวาตารุ : แล้ว…เป็นยังไงบ้างล่ะ?เคนตะ : ดีเลยนี่ คอนเซปต์ก็เป็นไปในทางเดียวกัน เสียงของนานะโฮชิคุงก็เข้ากับบรรยากาศของท้องฟ้าจำลองวาตารุ : แล้วเพลงล่ะ?เคนตะ : เลือกได้ดีเลย แขกเข้าชมที่ไม่รู้จัก Argonavis ก็คงมีอยู่เยอะ เพราะงั้นตัดสินใจถูกแล้วล่ะที่เลือก Cover เพลงที่เป็นที่รู้จักวาตารุ : งั้นเหรอ…ขอบคุณนะเคนตะ : นายเป็นคนเลือกเพลงเหรอ?วาตารุ : อื้ม ปกติจะคุยกันเพื่อตกลงกันอยู่หรอก แต่ครั้งนี้ขอให้ทุกคนช่วยฟังความต้องการของตัวเองน่ะ
    เคนตะ : งั้นเหรอ เป็นการตัดสินใจที่ดีนี่วาตารุ : …ไม่ได้ดูดาวนานเลยนี่ เป็นยังไงบ้าง?เคนตะ : มัวแต่สนใจเพลงอยู่เลยจำไม่ค่อยได้เท่าไร…แต่นานๆ ทีมาดูก็ไม่เลวเลยวาตารุ : …งั้นเหรอเคนตะ : ขอโทษที่ดึงไว้นะ ฉันมีเรียนต่อ คงต้องไปแล้วล่ะวาตารุ : คือว่านะ พี่เคนตะ : อะไรเหรอ?วาตารุ : …เปล่า ไม่มีอะไร
    เคนตะ : งั้นเหรอ งั้นไปล่ะนะวาตารุ : ……(เมื่อกี้เรา…ตั้งใจจะถามอะไรกันนะ?)(แล้วเราอยากได้ยินคำตอบแบบไหนกันนะ?)(…สักวันหนึ่งจะมาถึงไหมนะ)(วันที่จะได้ถามออกไป)

    (วันที่เรา…จะสามารถเข้าใจกัน)
Views
แปลสตอรี่เกม – Ryuuseisan★彡 View Story
Previous
Next

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in