เป็นการสมัครแอร์ที่ไปแบบงงๆกับชีวิตมาก เพราะไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยเหมือนไปเพื่อไปลองสนามดูเฉยๆ ? ถามว่าผ่านมั้ย ตอบเลยว่าไม่ค่ะ แป้กตั้งแต่รอบพรีสกรีน 5555 

จะขอพูดถึงวันนั้นคร่าวๆ นิดหน่อยๆ เป็นน้ำจิ้มเนาะ

อันดับแรกเลยคือไปถึงโรงแรมตอน 8 โมงนิดๆ ซึ่งเริ่มดรอปซีวีตอน 9 โมงนะคะ ฮอลล์เต็มตอนเกือบ 9 โมง คนที่มาหลังจากนี้ก็ต้องอยู่นอกฮอลล์และรับบัตรคิวค่ะ และแน่นอนว่าปิดรับบัตรคิวตอนบ่ายสองเน้อ รอบนี้คาดคะเนคร่าวๆ จากสายตาก็น่าจะประมาณ1000คนขึ้นไป เยอะม้ากกก นี่มาสมัครครั้งแรกแต่ใจกล้าลองสนามโหดเลย 55555

ตอนประมาณ 9 โมง ก็จะมีกรรมการมาพูดแนะนำต่างๆ เกี่ยวกับเอกสาร และการเข้าไปในห้อง หลังจากนั้นก็เริ่มลุกไปทีละแถว ทีละแถว และ ทีละแถว

ส่วนเราได้ลุกเข้าห้องดรอปซีวีตอนประมาณบ่าย3ครึ่ง ฮือออ คุณคะ!!! มาตั้งแต่8โมงค่ะ แล้วได้เข้าตอนบ่ายสามอ่ะ พอจะนึกภาพออกรึยังว่าคนที่มามันมหาศาลขนาดไหน

ช่วงที่รอเรียกก็หาเพื่อนใหม่แถวนั้นเลยค่ะ คุยกันยาวๆ เลย คุยกันจนสนิท แลกเบอร์แลกไลน์ได้เลย 55555

พอถึงคิวเราได้เข้าไปดรอปซีวี คือได้เข้าไปเจอกรรมการที่ยิ้มแย้มมากเลย ตอนนั้นใจชื้นขึ้นมา3ระดับ เราก็ยิ้มตอบเลยค่ะ ยิ้มจนตาหยีเลยจุดนั้น ยื่นซีวีให้กรรมการแล้วกรรมการก็คุยด้วยนิดหน่อย แล้วกรรมการก็ชี้ให้เราไปเอื้อมแตะ 212 เซน ซึ่ง!!! แน่นอนค่ะดิฉันผ่านนิดๆ เพราะไม่ได้ฝึกและซ้อมมาเลย นี่มาแต่ตัวกับหัวใจจริงๆ นะ 

แล้วกรรมการก็บอกว่าจะติดต่อกลับทีหลังนะ ตอนนั้นก็รู้แล้วแหละว่าไม่ผ่านเพราะ คนที่ผ่านส่วนใหญ่จะได้ซีเคร็ทเปเปอร์มาเลย

แต่!!! สิ่งที่ได้กลับมามันล้ำค่าสุดๆ มากกว่าซีเคร็ทเปเปอร์ซะอีกนะ

สิ่งที่ได้กลับมาแล้วจะไม่มีวันลืมเลยคือความรู้สึกในวันนั้น คือได้เจอกับคนที่มีความฝันเดียวกัน ทุกคนพร้อมที่จะสู้เพื่อฝันของตัวเอง ซึ่งเราเป็นคนที่ชอบการที่เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสังคมแบบนี้มากอ่ะ มันทำให้เรายิ่งอยากพัฒนาตัวเองขึ้นไปอีก แต่ก่อนเป็นคนที่แบบถ้าไปอยู่ในสังคมที่มีคนเยอะๆ แล้วเราไม่รู้จักใครเลย เราจะนิ่งและตัวแข็งไปเลย พยายามทำตัวให้เป็นจุดสนใจน้อยที่สุด แต่พอได้มาลองสนามนี้แล้วจากวันนั้นคือกลายเป็นคนใหม่เลย ชอบที่จะเป็นคนเปิดบทสนทนา กล้าพูดกล้าเอนเตอร์เทนคน ซึ่งถ้าวันนั้นเราไม่ไปสมัครแอร์ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นคนกล้าพูดรึป่าว ต้องขอบคุณจริงๆ ที่มอบประสบการณ์ดีๆ ที่แสนล้ำค่าให้เด็กคนนึงมากขนาดนี้