เมื่อวันที่ 8 ก.ค ที่ผ่านมา ก็เป็นวันกิดเราเอง 21ปีแล้ว แก่แล้วดิเนี่ย 555+ ที่บ้านไม่ค่อยฉลองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไม่ทำหมูกระทะกินกันที่บ้าน เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกว่า ในวันเกิดเราไม่จำเป็นต้องมีคนมาแสดงความยินดีมากมาย ไม่ต้องมีคนร้องเพลงเยอะๆ การที่ได้เป่าเค้กที่อยู่บโต๊ะญี่ปุ่นกับพ่อแม่ และน้องอีก2คน มันีความสุขมากๆเลย 5คนที่นั่งรอบโต๊ะญี่ปุ่นร้องเพลงปรบมือให้เรา เสียงดังเหมือนกับมีแขกๆมากันเยอะแยะ ในวัยเด็กการที่มีคนมาร่วมงานวันเกิดเยอะๆเป็นอะไรที่สนุกและมีความสุข พอโตขึ้นมันมันทำให้รู้ว่าคนที่สำคัญที่อยู่กับเราในวันสำคัญของเราแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

     ประมาณบ่ายโมง ของวันที่ 8 ก.ค เราไปเยี่ยมยายที่บ้านเพราะอย่างน้อย นานๆทีได้กลับบ้านก็ควรจะไปเยี่ยมท่านหน่อย ยายอยู่บ้านคนเดียวน้าเราพาลูกไปหาหมอ เพราะไม่สบาย เราใช้เวลาอยู่กับยายประมาน1 ชั่วโมงได้กับการรื้อพวกอัลบั้มเก่าๆ ที่ถ่ายจากกล้องฟิมล์มาดู จำได้ว่าทุกครั้งที่ถ่ายภาพเสร็จก็ต้องเอารูปไปให้ร้านล้างให้  จำได้ว่าเราเห็นแผ่นฟิมล์สีน้ำตาลเต็มลิ้นชักที่โต๊ะของแม่เยอะมากๆ เราเคยเอามันมากางดูโดยที่เราถือมันให้พระอาทิตย์ส่องกระทบลงมาก็จะเห็นเป็นหน้าคนในภาพ 

       เราดูได้สักพักยายก็ลงมานั่งข้างๆ แล้วนั่งดูรูปด้วยกัน ยายบอกว่า"เวลายายเหงายายก็จะมานั่งดูรูปพวกนี้แหละ" "นี่เพื่อนยาย ทุกคนอยู่ในนี้ ไม่ไปไหน555"ยายหัวเราะ  อัลบั้มรูปที่บ้านมีตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่เกิดมีตั้งแต่รูปสีซีเปีย รูปขาวดำ รูปปู่ย่าตายายทวดที่เราไม่รู้จัก แล้วค่อยๆมาเป็นรูปของยายสมัยเด็กๆจนถึงแต่งาน มีรูปแม่ตอนเด็กๆ ซึ่งรูปทั้งหมดมาจากล้องฟิมล์ทั้งนั้น 

     เรานั่งดูรูปไปเรื่อยๆบางเล่มก็เหมือนจะถูกหยิบรูปออกไป หรือบางเล่มก็ว่างเปล่า เรานั่งมองยายเปิดรูปเก่าๆที่เป็นสีซีเปีย เป็นรูปของยายทวด กับคุณตาของเราซึ่งทั้ง2คน ไปอยู่บนฟ้าแล้ว แล้วการที่เราดูรูปคนที่จากเราไปแบบที่ไม่มีวันกลับ มันจะเป็นความคิดถึงที่ดีรึเปล่านะ

       เป็นความรู้สึกที่ดีในวันเกิดมากๆ แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว การที่ได้ดูเรื่องที่เราไม่รู้อะไร ภาพมันอธิบายได้มากจริงๆ ถ้ามีเวลามากกว่านี้เราอยากจะค้างคืนกับยายสักครั้งต่นมาทำกับข้าวด้วยกัน นั่งดูทีวีตอนยายกรน  หรือนั่งดูรูปกับยายอีกคงจะดีไม่น้อยเลย 

       เราจะจำเรื่องราวได้เท่าที่มีรูปภาพอยู่ไหม เราจำความรู้สึกได้หมดเหมือนที่รูปภาพแสดงออกมาได้ทั้งหมดไหม เราเคยรักกันแค่ไหน เคยพบเจออะไร บางทีเราก็จำไม่ได้ว่าตอนนั้นเรายิ้มมีความสุขขนาดไหน เราเคยสนุกขนาดนี้ด้วยหรอ เราคงจำไม่ได้ทั้งหมดหรอก แต่ภาพจะบอกเราเอง