ตัวละคร

จันทร์ - ผู้หญิงวัยมหาลัย เป็นคนนิ่งๆ ออกไปทางเย็นชา ชอบอ่านหนังสือมาก เรียนคณะมนุณยศาสตร์ เอกภาษาและวรรณคดีไทย ใส่กระโปรงทรงพลีท ยาวเลยเข่า เสื้อนักศึกษาพอดีตัว หลวมหน่อยๆ

ราตรี - ผู้ชายอายุราวๆ 25-28 ปี เป็นพี่ชายของจันทร์  เป็นคนนิ่งเหมือนกัน แต่ไม่เย็นชา เข้ากับคนค่อนข้างง่าย เป็นสุภาพบุรุษ ทำงาน Creative ชอบอ่านหนังสือมากเหมือนจันทร์ แต่เนิร์ดกว่าเพราะชอบอ่านเรื่องซ้ำๆ แต่จะจำได้หมด ใส่เสื้อยืดสีเทา กางเกงยีนส์ ใส่แว่น

สถานที่

ห้องสมุดมหาวิทยาลัย - อยู่ตรงช่องระหว่างชั้น หมวดวรรณกรรม หันข้างให้คนดู ชั้นเหล็ก

จันทร์ยืนดูหนังสืออยู่ ราตรีเดินเข้าทางด้านหลังมายืนอยู่ข้างๆ หยิบหนังสือมาดูแล้วเก็บไป

ราตรี : โดนบอกเลิกแหละ

จันทร์ : เหรอ ดูไม่เศร้าเลย

ราตรี : ขอโทษเถอะนะ แต่โคตรเศร้าเลย

จันทร์ : อือ เชื่อ

เงียบครู่หนึ่ง ยังดูหนังสือต่อไปเรื่อยๆ

จันทร์ : ก็เลยถ่อมานี่เหรอ

ราตรี : อืม

จันทร์ : โดนบอกเลิกเมื่อไรเนี่ย

ราตรี : เมื่อเช้า

จันทร์ : คบกันมานานยัง?

ราตรี : 2 ปี 'เป๊ะ' (เน้นเสียง)

จันทร์ : ตลกร้ายนะ โดนบอกเลิกในวันครบรอบพอดี

ราตรี : นั่นสิ

จันทร์ : รู้ได้ไงว่าอยู่นี่..หมายถึงอยู่ที่ห้องสมุด?

ราตรี : เจอเพื่อนเราอะ

จันทร์ : อืม (เงียบครู่หนึ่ง) ใครซื้อเสื้อสีเทาตัวนี้ให้

ราตรี : เขา

จันทร์ : เหรอ ใส่ทำไม?

ราตรี : จะฉลองครบรอบ

จันทร์ : นั่นสินะ...ก็ว่า เห็นปกติใส่แต่เสื้อสีๆ ลายๆ

เงียบครู่หนึ่ง ดูหนังสือต่อไป ทำอะไรก็ได้ที่เป็นการดูหนังสือ

ราตรี : ตอนเขาบอกเลิก มันเหมือนกับตอนที่ซอร์บาสก้าวเข้าไปในร้านโชว์ของเก่าของแฮรี่ที่รกรุงรังไปหมด พอเขาบอกเลิกปุ๊บ พี่ก็เหมือนก้าวเข้าไปสู่ความรกรุงรังของสมองกับหัวใจที่เต็มไปด้วยความคิดกับอารมณ์ และพี่ก็ยังหาทางออกไม่เจอ

จันทร์ : เนิร์ดไป นี่เรื่องอะไร?

ราตรี : นางนวลกับมวลแมว

จันทร์ : อ้อ

ราตรีหยิบหนังสือเจ้าชายน้อยลงมา

ราตรี : อ่านดีมั้ย?

จันทร์ : อะไร?

ราตรี : ว่าจะอ่านเจ้าชายน้อย จะได้ปลอบใจตัวเองว่าเขามองเราด้วยตา เลยไม่เห็นสิ่งสำคัญอะไรๆ  ที่ทำให้เลย

จันทร์ : เขาคงไม่มีหัวใจหรอก

ราตรี : อย่าพูดอย่างงั้นสิ (ถอนหายใจ)

ราตรีเก็บหนังสือขึ้นชั้น

จันทร์ : ไม่อ่านนางนวลกับมวลแมวเหรอ จะได้สดใส เห็นปกติอ่านแล้วยิ้ม

ราตรี : ไม่อะ มีเขาอยู่ในนั้นมากเกินไป

จันทร์ : พี่ราตรีไปอ่านหนังสือแบบว่า the little buddha แทน little prince ดีกว่ามั้ย?

ราตรี : หนังสืออะไรอะ?

จันทร์ : ก็คล้ายๆ little prince แต่เขาพูดเรื่องธรรมะ

ราตรี : เฮ้ย น่าสน หาได้ที่ไหนอะ

ราตรีมองหน้าจันทร์

จันทร์ : ไม่มีหรอก หนูแต่งขึ้นมั่วๆ

ราตรี : อ้าว เหรอ

ราตรีหันหน้ากลับ เงียบชั่วครู่

ราตรี : จำเรื่องเรือผีได้ป้ะ

จันทร์ :หนังอะนะ

ราตรี : ใช่

จันทร์ : จำได้

ราตรี : จำตอนที่เขากินข้าวบนเรือกันได้ป้ะ ที่มันกลายเป็นอาหารเน่า เป็นหนอนอะ

จันทร์ : อ๋อ ไอที่มีแมลงหนอนยั้วเยี้ยอะนะ

ราตรี : เออ

จันทร์ : จำได้

ราตรี : เราว่าเราเป็นอาหารอันนั้นแหละ ตอนแรกเขาเห็นว่าเราดีก็เสพเรา แต่พอเห็นด้านที่เขารับไม่ได้ก็ทิ้งไป

จันทร์ : อ่า เห็นภาพมาก จันทร์ไม่หิวแล้วเนี่ย

ราตรี : หึ

เงียบครู่หนึ่ง จันทร์หยิบหนังสือแล้วนั่งลงอ่าน

จันทร์ : พี่ตรี มาอยู่นี่ดิ  ต้นฤดูหนาว อากาศกำลังดี ลองเขียนหนังสือดู แถวหอหนูสงบ มีแต่เสียงธรรมชาติ

ราตรี : น่าสนนะ

จันทร์ : อ้อ ถ้าเศร้าอะ อ่านหนังสือธรรมะสิ

ราตรี : อยู่หมวดไหน ตรงไนอะ?

จันทร์ : ด้านหลัง ถัดไปประมาณ 5-6 ชั้น

ราตรี : อืม ไว้จะไปดู

จันทร์ : เผื่อจะได้เป็น the little buddha ออกมา

ราตรี : เกรงว่า the little buddha เล่มนี้จะมีไม่กี่หน้า เขียนว่า 'อย่ายึดติด' 'เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป' อะไรแบบนั้น

จันทร์ : ซื่อดี พูดตรงๆ สมเป็น the little buddha

ราตรี : อืม

จันทร์ : หนูไปล่ะ หิวน้ำ

จันทร์ลุกขึ้นเก็บหนังสือ

จันทร์ : ถ้าดีขึ้นแล้ว ก็ตอบแทนด้วยล่ะ ขอ the little buddha สักเล่ม

ราตรี : นึกออกแล้ว รอช่วยดูด้วยนะ

จันทร์ : ขึ้นอยู่กับว่าเสร็จรึเปล่านะ (ยิ้ม)

จันทร์เดินออกทางด้านหน้าชั้น หันหน้าให้คนดู เลี้ยวซ้ายออกไป ราตรีถอนหายใจแรงๆ แล้วเดินออกทางด้านหลัง เลี้ยวขวาเดินออกไป

ราตรี : ธรรมะ... อยู่ถัดไป 5-6 ชั้นสินะ

จบ.