ช่วงที่สบายที่สุดของชีวิตก็คงไม่พ้นช่วงพงาบปากท่องเอบีซี โดนคุณครูโบกแป้งหลังจากนอนกลางวันแล้วละเนอะเราจะมาเราประสบการณ์วัยที่คิดว่าสบายที่สุดแหละกัน5555 เราเข้าเตรียมอนุบาลตั้งแต่1ขวบกว่าๆเพราะพ่อเราเป็นครูก็เลยไม่ค่อยจะสะดวกเลี้ยงเท่าไหร่(เลี้ยงลูกไปสอนไปคงไม่ดีแหละ55555)ส่วนแม่ก็ทำงานบริษัทมันก็เอาเราไปเลี้ยงไม่ได้อยู่ดี ส่วนญาติๆก็อยู่ต่างจังหวัดเกือบหมดเราไปอนุบาลตอน3ขวบเรามีเพื่อนสนิทอยู่2คนเขาคือเพื่อนตายของเราเลยก็ว่าได้ คนแรกชื่อพิมพ์ เขาเป็นคนที่เหมือนญาติเหมือนน้องสาวคนหนึ่งของเราและเหมือนเป็นทุกอย่างให้กับเรา(อาจจะมองว่าเวอร์นะแต่มันก็เวอร์จริงๆแหละ55555เอาเป็นว่าเรารักเพื่อนคนนี้มากๆ) เรากับพิมพ์เคยจะตัดเพื่อนกันในสมัยอนุบาลสามด้วยเหตุที่ว่าเราแย่งนมรสหวานกัน5555555555 คือโรงเรียนเรามันจะมีนมเป็นแก้วๆใส่ไว้และให้มาเลือกกันเองแล้วมันมีนมรสหวานแค่แก้วเดี่ยวอ่ะและเราเล็งมาโครตนานเลยแล้วพิมพ์แม่งหยิบของเราไปเราก็เลยทะเลาะกันเลยบอกพิมพ์ว่า"เราไม่ต้องเป็นเพื่อนกันเถอะ"หลังเราพูดจบพิมพ์ก็ร้องไห้แล้วโอ็ตก็มาปลอบ(โอ็ตคือเพื่อนคนที่จะเล่าต่อไป)หลังจากนั้นได้5นาทีเราก็กลับไปคุยกับพิมพ์ตามปกติ(คือกลับมาย้อนๆดูแล้วก็งงนะตรูทำอะไรลงไป5555)
คนต่อไปก็โอ็ต โอ็ตเป็นเพื่อนผู้ชายคนแรกของเราโอ็ตเป็นเหมือนพี่ชาย เหมือนพี่อ้อยพี่ฉอดให้เราได้ทุกครั้งที่อกหักรักคุตตุ๊ดเมิน เรากับโอ็ตต้องกลับบ้านด้วยกันเพราะแม่โอ็ตทำงานที่เดี่ยวกับแม่เราเลยต้องกลับด้วยกันเราเคยทะเลาะเรื่องอังกะลุงกับโอ็ตคือแบบเราเป็นคนเล่นดนตรีได้กากเรียกง่ายๆว่าโง่ด้านนี้มากและมันเหมือนเป็นการซ้อมที่จะแสดงในงานโรงเรียนไอ้เราก็เล่นไม่ค่อยเป็นเราเห็นเขาทำสัญลักษณ์อะไรสักอย่างมาเราเลยเขย่าสุดพลังแต่สุดท้ายเขาทำสัญลักษณ์ให้หยุดทำให้เราเขย่าอย่างสุดพลังอยู่คนเดี่ยว555555 และโอ็ตก็หันมาว่าเราว่า"เป็นเพราะแก้วคนเดี่ยวเลย"ตอนนั้นเราโครตเสียใจเลยเราเลยแบบวิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ำ55555(โครตนางเอกเลย//หมั่นไส้)และพอถึงตอนเย็นเราก็ไม่คุยกันกลับด้วยกันก็ไม่คุย555555 และนี้ก็คือความติ้งต๋องของแก้วเองหนูจะเขาประถมแล้วนะค่ะ:)