วันที่ 12 มิถุนายน

ออกมาจากโรงแรมขวัญมอตอน 6 โมงกว่าๆ เพราะอ. สันติเอาโน้ตบุ๊คไปเก็บที่ตึกหลอดรู้สึกโหวงๆ (ถึงจะไม่ได้ใช้ตอนไปแข่งอยู่แล้วก็เถอะ) และไปเอาธงของศูนย์มข. แล้วก็เลือกให้ปั้นสิบเป็นคนเชิญธง จำได้ว่าอ. บอกไว้ว่าธงมีอาถรรพ์ ใครเชิญธง (ส่วนใหญ่) จะได้เหรียญเงิน แวะเซเว่น แล้วก็มาที่สนามบินขอนแก่น

ระหว่างทางมีพี่นนมาส่ง จำได้รางๆ ว่าพี่นนพูดถึง qsum พอเข้าสนามบินแล้วก็เช็คอินโดยมี อ. สีลดากับอ. มัลลิกาเป็นผู้นำทีม กว่าจะโหลดของใต้ท้องเครื่องแล้วเข้ามารอก็เลย 7 โมงครึ่งไปแล้ว เครื่องน่าจะออกจากขอนแก่นประมาณ 8 โมงสี่สิบ เพราะฉันมาถึงดอนเมืองตอน 9 โมงครึ่ง แล้วก็มีรถมารับไปมหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา มหาวิทยาลัยเจ้าภาพ ไปถึงประมาณ 11 โมงครึ่งพอดี

ขอเล่าเรื่อง test case, กับการทดสอบเกรดเดอร์เลยละกัน
มันจะมี test case ธรรมดา พวกนี้น่ารัก ถูกก็ได้คะแนน กับพวกที่ต้องทำอันอื่นให้ถูกถึงจะตรวจ ไม่ก็แบบมัด ซึ่งจะถ้าอันไหนในกลุ่มผิดก็คือผิดเลย มีแบบทั้งสองผสมกันด้วย แล้วการให้คะแนน (ที่ใช้สัญลักษณ์ต่างจากปกติ) ก็จะมี

• K: ผ่าน

• 0: ไม่ผ่าน

• E: runtime error

• S: ไม่ตรวจ

พอถึงเวลาทดสอบเกรดเดอร์ ปกติเขาจะเอาโจทย์ปีก่อนมาให้ทำ แต่ปีฉันเป็นปัญหาคณิตง่ายๆ พอเขียนส่งแล้วก็ทดสอบจริงๆ ลองตั้งคำถามกับกรรมการคุมสอบ ประกาศ array ใหญ่ๆ ค่า n เวอร์วัง แล้วลองเรียกใช้อะไรแปลกๆ ว่าจะผ่านมั้ย เขียนบอกรักมหิดลลงไปในกระดาษทด เสร็จแล้วก็ฟังบรรยายจาก DELL ซึ่งขอยอมรับว่าหลับ (เสียดาย) หลังจากกินข้าวเย็นที่ Bits & Bytes (ที่คณะเช่นกัน) ก็เข้ากลับโรงเรียนและนอน ห้องดี เตียงนุ่ม ติดแอร์ จำห้องน้ำไม่ค่อยได้ แต่รู้สึกไม่ค่อยเป็นส่วนตัวยังไงไม่รู้ 555

วันที่ 13 มิถุนายน

ตื่นมาตั้งแต่เช้าเพราะเขานัดไว้ 6 โมงครึ่ง ก่อนจะไปก็เดินถ่ายรูปโรงเรียน นั่งรถรางไปสถานที่แข่ง อาหารเช้าเป็นข้าวต้ม มีโอวัลตินกับแซนด์วิชให้ พอ 8.45 น. ก็เข้าห้องแข่งที่ไปทดสอบเกรดเดอร์
ก่อนเข้าห้องแข่งเขาจะให้ฉันเอาโทรศัพท์มือถือกับของมีค่าใส่ถุงแล้วมัดด้วยสายรัดพลาสติก แล้วก็จะมีของว่าง, น้ำ, ยาดม, กระดาษทด, ปากกา, Username, รหัสเข้าเกรดเดอร์, แบบฟอร์มคำถาม, ป้ายขอไปเข้าห้องน้ำ น่าจะมีป้ายอย่างอื่นด้วยแต่ไม่มั่นใจ

พอ 9 โมงตรง ก็เริ่มทำโจทย์ได้ บอกได้ว่าเป็นวันที่ปวดหัวกับตัวเองที่สุด เปิดมาเจอข้อง่าย Orchid
โอ้ EZEZ!! นี่มัน Longest Increasing/Equal Subsequence ว่าแต่มันเขียนยังไง?
!!!!!!!!!!

ตาย! ลนตั้งแต่ตรงนั้น ทุกอย่างผิดพลาดไปหมด ทำข้อ TimerSwitch ไปได้ 50 คะแนน แล้วอ่านข้อ 3 ไม่รู้เรื่อง งงโจทย์ คือถ้าตีโจทย์แตกก็ได้คะแนนไปแล้ว พอกลับไปทำข้อ 1 ก็ได้แค่ 5 คะแนน แล้วก็ปิ๊งอะไรขึ้นมาได้

ใช้ Longest Common Subsequence กับความสูงกล้วยไม้ก่อน/หลัง sort!!! ถึงจะ O(nกำลัง2) แต่ตอนนั้นอะไรก็ดีกว่าที่เขียนไปแล้ว ตอนนั้นคงประมาณ 11.50 น. แล้ว ส่งไป ติดบั๊ก คะแนนลด เอาอันเก่าส่งไปอีก แก้โค้ด ทดสอบ กำลังจะส่ง

หมดเวลา!!!! ได้ไป 55 คะแนน เลขหัวเราะแต่คนแข่งไม่หัวเราะ ถ้าให้เวลาเพิ่มอีก 30 วินาทีคือคะแนนเพิ่มแน่ๆ

ออกมากินข้าวอย่างชอกช้ำและฟังบรรยายของคุณเฉลิมพล ปุณโณทก ที่เป็นเจ้าของไอเดียหุ่นยนต์ดินสอ พอฟังแล้วก็รู้สึกมีกำลังใจนิดๆ ในการทำข้อสอบวันต่อไป ถ้ากล้าทำ มันต้องได้! แล้วก็มีกิจกรรม Amazing IT ที่เอาผลงานของพี่ๆ นักศึกษาในคณะมาจัดแสดง เป็นอะไรที่สุดยอดมาก ทำเอาฉันอยากมีเรียนคณะนี้ อันที่ฉันประทับใจมากที่สุดน่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเจาะรหัส แต่จำไม่ค่อยได้เลยขอไม่ลงรายละเอียดดีกว่า

อีกกิจกรรมที่ประทับใจก็คือ Salaya Scavenger Hunt ได้ขี่จักรยานเที่ยวรอบมหาวิทยาลัย ที่ประทับใจคือที่นั่นเป็นมหาวิทยาลัยที่สวยและสะอาด มีต้นไม้เยอะพอๆ กับมข. เลย ตอนแรกด้วยสภาพร่างกายก็คิดว่าตัวเองอาจจะไม่ไหว แต่ก็ไหว ได้ไปถ่ายรูปที่หอสมุดและคลังความรู้, ลานมหิดล, คณะกายภาพบำบัด (ตรงที่มีเป็ด), อาคารอเนกประสงค์, Mahidol Learning Center (ลานดอกกันภัยมหิดล ลานพระราชบิดา) พอมาถึงอาคารมหิดลสิทธาคารก็ถ่ายรูปรวม เสียดายรูปในมือถือตัวเองไม่ค่อยสวย แล้วก็ได้คุยกับพี่ๆ ที่ดูแลศูนย์ จำได้ว่าถามพี่ๆ ไปว่าที่สระข้างหน้านี่มีตำนานมั้ย (ไม่มี) แล้วก็จำได้ว่าพี่ไอซ์ถักเปียให้ฉันด้วย แล้วก็คุยเรื่องการเรียนอะไรแบบนี้ หลังจากนั้นก็กินข้าว แล้วก็กลับ จำได้ว่าคืนนั้นอ่าน THE NERD OF MICROSOFT รอความตายในขณะที่น้องรูมเมทอ่านโค้ด (มั้งนะ) แล้วก็เข้านอน ภาวนาไม่ให้วันต่อไปเละ