[SF] U&I
Gengre; Comedy(?) |Drabble
Pairing;Kim Taehyung*Kim Seokjin
Rate;13
Note: fictober but not october anymore
ท้องฟ้าปลอดโปร่ง แสงอาทิตย์ที่ลอดกลุ่มก้อนใบไม้เนื้อหัวส่องลงมาเป็นจุดแสงเล็กๆใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ เสียงหัวเราะของซอกจินที่นอนเกลือกกลั้วเล่นกับเจ้าก้อนขนสีดำนั่นดึงดูดสายตาเป็นพิเศษ
โดยเฉพาะยามผิวขาวกระทบกับแสงแดดทำให้ซอกจินดูนุ่มนวลเหมือนเทวดาองค์น้อย
คิมแทฮยองมองภาพตรงหน้าด้วยนัยน์ตาที่อ่อนลง รอยยิ้มปรากฏที่ตรงมุมปาก ก่อนที่รอยยิ้มจะพลันหายไปเมื่อคนตรงหน้าจุ๊บเจ้ายอนทัน
อนิจจา เกิดเป็นคนดันอิจฉาหมา
โดยเฉพาะหมาของตัวเอง
พอนึกถึงสาเหตุที่ต้องมาก็พลันทำให้คิมแทฮยองเริ่มเบ้ปากมากขึ้น ก็คิมซอกจินเป็นคนรบเร้าให้เขามานั่งเล่นในบ่ายวันเสาร์แบบนี้
‘แทแทอ่า’
‘ไปเที่ยวกันนะ’
หัวใจของแทฮยองพองโต ก่อนที่มันจะเหี่ยวลงเหมือนลูกโป่งหัวใจที่ถูกปล่อยลมเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
‘อยากเจอยอนทันด้วย’
‘พายอนทันไปเที่ยวกัน!’
อะไรๆก็ยอนทัน เห่อตั้งแต่เจ้าถ่านตัวเท่าฝ่ามือจนตอนนี้กลายเป็นก้อนขนขนาดเท่าหมอน ซอกจินก็ยังเห่อไม่เลิก รักมันยิ่งกว่าเขาอีก
อาจจะรักมากกว่าเพื่อนที่ดีที่สุดในโลกอย่างเขาด้วย
แพ้แม้กระทั่งลูกตัวเอง อนาถสุดคิมแทฮยองมองซอกจินทั้งกอดรัดฟัดเจ้าก้อนยอนทันด้วยความอิจฉา ดูสิ ก็เล่นทั้งยิ้มทั้งหัวเราะน่ารักให้มัน ทั้งกอดทั้งหอมทั้งจุ๊บ อยู่กันมา17ปี มือก็ยังไม่ค่อยได้จับเลยเว้ย
“ยอนทัน โปะๆหน่อย———“
Fu*k
ชีวิตเอ็งดีเกินไปแล้วลูกพ่อ พ่ออิจฉาเว้ย!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in