El Al Airline  เป็นสายการบินแห่งชาติของอิสราเอล เป็น Star Alliance  กับการบินไทยด้วย มีเที่ยวบิน บินตรงจากกรุงเทพฯ ถึงTel Aviv ราคาค่าตั๋วค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับสายการบินอย่างเช่น สายการบิน Turkish Airline ที่ต้องบินไปพักที่กรุง Istanbul, Turkey ก่อน ปัญหาก็คือแม่ของเพื่อนบอกว่าเดินทางคนเดียว เป็นผู้หญิงด้วยให้บินตรงเลย เอาเลย...จัดให้...

ขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ กระบวนการตรวจตราของสายการบินเข้มงวดมาก ตรวจจนนาทีสุดท้ายก่อนให้ผ่านประตูไปขึึ้นเครื่องบิน ไม่เฉพาะแต่สายการบินเท่านั้น การขึ้นไปสถานทูตอิสราเอลก็เป็นไปอย่างเข้มข้น ทั้งนี้ ก็เพื่อความปลอดภัยทั้งของเราๆ ท่านๆ นั่นเอง

การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น จนกระทั่ง 2 ยามกว่า ย่างเข้าวันใหม่แล้ว เดินหมดเรี่ยวแรงออกจากด่านตรวจคนเข้าเมืองเข้าประเทศอิสราเอลเป็นคนสุดท้าย

ช่องตรวจคนเข้าเมืองสำหรับผู้ถือหนังสือเดินทางต่างชาติที่สนามบินนานาชาติ Ben Gurion, Tel Aviv มีแค่สามช่อง ไปเข้าแถวด้วยความง่วง ยืนไป สังเกตไปว่า แถวที่ยืนกว่าจะผ่านไปได้แต่ละคนนานเหลือเกิน คิดอยู่ว่าสงสัยต้องมีปัญหาแน่ๆ

นั่นปะไร เจ้าหน้าที่ ตม.สาววัยรุ่นผิวเข้ม ถามคำถามมากมาย ด้วยความง่วงและเหนื่อย ทำให้ตอบคำถามอย่างตะกุกตะกัก (ไม่ง่วงก็ตะกุกตะกัก...แหะ...แหะ ภาษาอังกฤษนะจ๊ะ ไม่ใช่ภาษาไทย) เจ้าหน้าที่สาวไม่กระจ่างใจ ทำท่าไม่ค่อยเชื่อคำตอบนัก โทรไปถามใครบางคน ถึงได้ให้ผ่าน แต่ย้ำว่า ให้อยู่แค่ 21 วัน เอาเถอะ แค่ไหนก็แค่นั้น ง่วงก็ง่วง เหนื่อยก็เหนื่อย คนสุดท้ายจริงๆ ที่ได้ออกมา ไม่มีใครเหลือเลย มิน่าเพื่อนจึงบอกทาง E-mail ว่า ถ้ามีปัญหาอะไร ให้ขอยืมโทรศัพท์คนอิสราเอลโทรหา และเมื่อออกมาเจอเพื่อนก็ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงได้ออกมาคนสุดท้าย

นั่งรถจากสนามบินนานาชาติ Ben Gurion ที่ Tel Aviv มาบ้านที่ Haifa ราว 1 ชม เพื่อนคุยมาตลอดรู้บ้างไม่รู้บ้าง ถึงบ้านดึกโข เดินเป็นผีตายซาก และด้วยความเป็นห่วง เพื่อนอธิบายถึงอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องใช้ภายในบ้าน รวมถึงวิธีใช้ จนเกือบค่อนรุ่ง ทนไม่ไหวแล้ว สมอง shut down ไม่รับข้อมูลใดๆ แล้ว จำได้ว่าสุดท้ายเพื่อนยังอุตส่าห์สั่งว่าตื่นแล้วให้รีบโทรหาพ่อกับแม่นะ จะได้รับไปเที่ยว เออ! สิ้นสติแล้ว นอนทั้งยังอยู่ชุดเดิมตั้งแต่กรุงเทพฯ นั่นแหละ