ผมเชื่อมาตลอดว่าสเน่ห์ของวิชาชุมชนคือตัววิชาเองสามารถเปิดมุมมองใหม่ๆให้กับผู้เรียนได้อยู่เสมอ การออกชุมชนในครั้งนี้นอกจากจะเป็นการยืดขยายขอบเขตมุมมองของตัวผมเองที่มีต่อ “ผู้คน” ให้กว้างขวางขึ้นแล้ว ผมเองยังรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างในตัวผมและเพื่อนๆที่เติบโตขึ้น...เป็นการเติบโตภายในที่ยากจะอธิบายแต่ต่างก็พอรู้และพอสัมผัสได้ว่ามันกำลังผลิบานและเติบโต 

ผมในตอนนี้ยังอาจพูดได้ไม่เต็มปากว่าได้เปิดใจเรียนรู้เพื่อเข้าใจชุมชนอย่างเต็มที่แล้วหรือเปล่าแต่ตลอด 7 วันที่เชียงราย ผมกลับสัมผัสได้อย่างชัดเจนเลยว่า มันคือช่วงเวลาหนึ่งในเส้นทางการเรียนทันตแพทย์ที่ผมได้เข้าใจตัวเองมากที่สุด เป็นเสมือนการเทคคอร์สสั้นๆให้ตัวเองได้มา wrap up ความคิด ความเชื่อ ความฝันตลอด 3 ปีที่เรียนมาในคณะแห่งนี้ผ่านภาพสะท้อนจากความคิดและมุมมองของผู้อื่นอีกต่อหนึ่ง มันจึงทำให้การออกชุมชนในครั้งนี้ มีคุณค่าและความหมายต่อภาพความจริงและความฝันในวิชาชีพทันตแพทย์ของผมอย่างที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยหละครับ

           สุดท้ายนี้คงต้องขอขอบคุณอาจารย์ภาควิชาชุมชนทุกคนที่คอยดูแลการออกชุมชนของนิสิตมาหลายต่อหลายรุ่น ขอบคุณนะครับที่ทำให้พวกผมได้มีโอกาสเข้าใจทั้งตัวเองและผู้คนในมุมมองสุดพิเศษที่ไม่รู้ว่าถ้าไม่มีวิชานี้แล้ว พวกผมจะไปสัมผัสประสบการณ์ดีๆเหล่านี้ได้จากไหนอีก

ขอบคุณพี่พจ ที่คอยดูแลประคบประหงมและแลกเปลี่ยนความคิด ทำให้พวกผมได้มีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้ตลอดทั้ง 7 วันในเชียงราย

ขอบคุณพี่ๆ ในห้องฟันทั้งพี่หมอ พี่ผู้ช่วย และพี่ทันตาที่รักใคร่และเอ็นดูพวกผม จนรู้สึกว่าห้องฟันเป็นสถานที่ที่อบอุ่นที่สุดในโรงพยาบาลอยู่ตลอดเวลาเลย

ขอบคุณลุงทุน พ่อหลวง แม่หลวง และชาวบ้านร่องบัวลอย ที่เอื้อเฟื้ออาหารแสนอร่อย ภาษาคำเมืองน่ารักๆและน้ำใจอีกมากมาย ที่ทำให้การลงชุมชนของพวกผมครั้งนี้เป็นประสบการณ์สุดประทับใจ ที่จะบันทึกอยู่ในความทรงจำของพวกผมไปอีกนาน

ขอบคุณหมอตี๋และป้าหมอนาที่เสียสละเวลามาบอกเล่าประสบการณ์มีค่า ให้พวกผมได้รู้ว่าวิชาชีพของเรายังมีสิ่งที่น่าสนใจอีกเยอะแค่ไหน

ขอบคุณความลงตัวของแก๊งหมอโลกกร้าน ทั้งเจ็ม ไตเติล เซม นิกกี้ ที่ทำให้บรรยากาศการลงชุมชนครั้งนี้กลายเป็นอีกหนึ่งความทรงจำลืมยากของพวกเราไปอีกนาน

ขอขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับพี่แคท เพราะนอกจากจะเป็นไกด์ตามล่าหาของกินกิตติมศักดิ์ให้พวกเราแล้วยังคอยช่วยเหลือพวกผมตลอดตอนที่พักอยู่อินทนิล และต้องขอบคุณพี่แคทมากๆอีกทีสำหรับการช่วยเหลือตั้งชื่อบทความนี้นะครับ เป็นกำลังใจให้พี่แคทวิ่งไปให้ถึงเส้นชัยอยู่น้า :D

เวียงชัย...ไปตางปู๊น คือบันทึกเรื่องราวในห้วงจังหวะชีวิตหนึ่งที่นอกจากผมตั้งใจอยากจะแชร์ให้ทุกคนได้อ่าน ผมยังอยากเก็บมันไว้เป็นความทรงจำแบบจับต้องได้ เพื่อบันทึกไว้ว่าครั้งหนึ่งผมได้เคยสนุกและมีความสุขกับเส้นทางที่ผมเลือกเดินมาแล้วขนาดไหน

ขอคุณทุกคนครับที่ติดตามอ่านมาโดยตลอด