Vacation - world kills artists

ไปเดินเรื่อยเปื่อยด้วยกันมั้ย
ไปที่ที่เราไม่เคยไป
ซักวันเราจะเจอที่ที่เป็นของเราในโลกใบนี้

ฉันเคยสงสัย
โลกนี้มันจะกว้างเท่าไหร่กันนะ
กว้างกว่าใจคนหรือเปล่า

โลกมันกลมจริงหรือเปล่า
หรือว่ามันจะแบน
ไม่แน่อาจจะเป็นสี่เหลี่ยมก็ได้

มันเป็นการคาดเดาไปเรื่อยเปื่อย
ฉันไม่เข้าใจผู้คน
ไม่เข้าใจตัวเองด้วย

น่าแปลก
ถึงแม้ฉันจะได้เจอคนมากมายแค่ไหน
ฉันก็ยังชอบแค่เธอคนเดียวอยู่ดี

แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไม
ท้องฟ้าที่เคยสว่างเริ่มเปลี่ยนไป
กลายเป็นมืดมิด

ในตอนนี้
ไม่มีเธอร่วมเดินทางเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ฉันรู้สึกเหมือนอยู่โลกผิดใบ
ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่
โลกที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน

ตอนนี้ฉันกำลังรอใครบางคนมารับกลับไป
ฉันรู้สึกว่าเขาทิ้งฉันไว้
และเหมือนว่าเขาจะลืมฉันไว้ที่ชานชาลา
ที่ไม่มีแม้แต่รถไฟซักขบวนมารับฉันกลับไปหาเธอ

ปล่อยให้เวลาผ่านไป
รอซักวัน
เราจะได้เจอกันอีกครั้ง

ฉันจะรอเธออยู่ที่เดิม
ฉันสัญญา

แต่ถ้าวันไหนที่ฉันเริ่มเหนื่อยกับการนั่งรอเธอแล้ว
ไม่ต้องกลับมาแล้วนะ
ฉันจะหารถไฟนั่งกลับไปเอง
เพราะถ้าให้ตามไปตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

กลับไปที่ที่ฉันเคยจากมา
อาจจะเป็นที่ที่เราเจอกันครั้งแรก
หรือไม่ก็เป็นบ้าน
กลับไปพักใจซักหน่อย

ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเธอชวนฉันเดินเรื่อยเปื่อยไปด้วยกัน
ถึงแม้เราจะเดินไปไม่ถึงจุดหมาย
แต่ก็ดีใจที่ครั้งหนึ่งเราได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน
ขอบคุณจริงๆ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น