เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
[NCT | OS/SF] ALL IS LOVE – hbrxnct
[ficlet] that voice #jaedo
    • Title: that voice #jaedo
      AU : Rainverse
      Pairing : JungJaehyun x KimDoyoung
      Rating : PG-15
    • Warning : Dirty talk
      Note : ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับศิลปิน สถานที่ และเหตุการณ์ใดๆ และไม่ได้มีเจตนาใด ๆ จะทำให้ศิลปินเสื่อมเสียทั้งสิ้น
      ————————————————————————————————————————





      คิมโดยองไม่ชอบฝน

      อันที่จริง การจะกล่าวว่าเขาไม่ชอบฝนเลยนั้นมันก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เขาไม่ได้ไม่ชอบฝนในแง่ของการไม่ชอบบรรยากาศขณะฝนตก

      แต่ที่ไม่ชอบนั้น...เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ทำให้สรรพสิ่งรอบกายของเขาเงียบงัน

      มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เขาจำความได้ คิมโดยองคิดว่านี่คือเรื่องปกติของมนุษย์ ที่จะไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้นตอนที่ฝนตก ทว่าไม่ใช่

      บนโลกนี้มีคนไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่มีอาการแปลกประหลาดนี้ ไม่เคยมีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร แม้กระทั่งวงการวิทยาศาสตร์ก็ยังไม่อาจหาคำตอบในเรื่องนี้ได้

      แม่ของเขาเล่าให้ฟังว่าตอนแรกเขาแทบไม่มีอาการใดที่บ่งบอกเลยว่าเขาเป็นหนึ่งในจำนวนคนที่ไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์นั้น เขายิ้ม เขาหัวเราะ เขาส่งเสียงโต้ตอบได้ดังเช่นเด็กคนอื่น ๆ ที่อยู่ในวัยเดียวกัน

      การพยายามพูดตามอย่างผิด ๆ ถูก ๆ สำหรับเด็กในวัยที่กำลังเริ่มหัดพูดนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนัก ทว่าที่เขาสามารถทำได้นั้นไม่ใช่เพราะเขาได้ยิน...แต่เป็นเพราะเขามองริมฝีปากของแม่แล้วส่งเสียงตามต่างหาก

    • แม่บอกว่าความมาแตกในเย็นวันหนึ่งที่มีพายุ ฝนตกหนัก ต้นไม้ด้านนอกพากันเอนลู่ไปในทิศทางเดียวกับลมที่กรรโชกแรง ฉับพลัน เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยง! ก็ดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวบ้าน เกิดแสงสว่างวาบ ก่อนที่มันจะทิ้งซากของต้นไม้หักครึ่งที่ไหม้ดำเป็นตอตะโกเอาไว้

      แม่สะดุ้งโหยงพร้อมส่งเสียงกรี๊ดด้วยความตกใจ ทว่าเขากลับนั่งนิ่ง ไม่รับรู้ใด ๆ กับเสียงที่ดังขึ้นอย่างทันทีทันใดและผิดวิสัยนั้น





      ชายหนุ่มเงยหน้ามองกลุ่มเมฆสีเข้มที่ลอยต่ำด้วยอย่างระอิดระอา สายลมเย็นที่พัดมาไม่ได้ทำให้คนขี้ร้อนเช่นเขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเลย

      ฝนกำลังจะตก

      ช่วงเวลาแห่งความเงียบกำลังจะกลับมาเยือนเขาอีกครั้ง

      ความชื้นของอากาศที่แปรเปลี่ยนอย่างฉับพลันทำให้เขารู้สึกคัดจมูก ทว่าไม่ถึงขั้นที่จะทำให้จามออกมาได้

      คิมโดยองหงุดหงิดใจกับความรู้สึกครึ่ง ๆ กลาง ๆ ดังกล่าว เขาใช้หลังมือถูปลายจมูกของตนไปมาขณะรีบก้าวเท้ายาว ๆ มุ่งตรงกลับไปยังห้องพักของตนให้ไวที่สุด





      เสียงประตูห้องที่ปิดลงคือเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยิน

      ฝนตกลงมาแล้ว ร่างผอมโปร่งถอนหายใจขณะวางกระเป๋าลงข้างโต๊ะทำงาน กิจกรรมแก้เบื่อยามรอให้ฝนหยุดของเขามีไม่มากนัก ถ้าไม่ใช่นอนอ่านนิยายกับการ์ตูนหรือนอนเล่นโทรศัพท์มือถือเรื่อยเปื่อยบนเตียง ก็นอนหลับไปเลย

      และในวันนี้คิมโดยองก็ขอเลือกการนอนหลับ

      เขาเดินไปล้างมือล้างเท้าในห้องน้ำ เปลี่ยนชุดจากกางเกงยีนส์ขาเดฟที่รัดน่องจนแน่นให้กลายเป็นกางเกงนอนขาสั้นสบาย ๆ ก่อนจะรีบพาตัวเองพุ่งตรงมายังเตียงอย่างรวดเร็ว

      เขาซุกตัวเข้าไปในกองผ้านวมผืนหนา ขยับยุกยิกไปมาเพื่อเฟ้นหาตำแหน่งที่สบายที่สุดให้กับตัวเอง สัมผัสที่ทั้งนุ่มและอบอุ่นนั้นชวนให้เขาเคลิ้มหลับได้โดยไม่ยาก และในขณะที่สติของเขากำลังจะจางหายไปนั้น

      - ฮื่อออ... -

      ดวงตาที่ค่อย ๆ ปิดปรือลงพลันเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเขาได้ยินเสียงบางสิ่งบางอย่างดังขึ้นในหู มือเรียวกำผ้านวมในมือของตนนิ่ง เขาแทบกลั้นหายใจ ขณะเดียวกันก็พยายามเงี่ยหูอย่างตั้งอกตั้งใจ แม้แหล่งกำเนิดเสียงดังกล่าวนั้นจะไม่ได้อยู่ใกล้ตัวเขาเลยก็ตาม

      - แฮ่กกก... -

      มันฟังคล้ายเสียงหอบหายใจหนัก ๆ ของใครสักคน เขารับรู้ได้ว่าหัวใจของตนเองกำลังเต้นแรงด้วยความรู้สึกลุ้นระทึกระคนวิตกว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนที่อยู่อีกฟากของเสียง ทว่ายังไม่ทันที่จะได้เอ่ยถามอีกฝ่ายโอเคไหม เสียงที่ดังขึ้นในจังหวะถัดมาก็ตอบทุกคำถามของเขาจนหมดสิ้น

      - ซี้ดดด...อื้มมม... -

      นี่มันเสียงของคนที่กำลัง...กำลัง...

      กำลัง...นั่นล่ะ อยู่ไม่ใช่หรือไง

      คิมโดยองตัวแข็งค้าง ขนทุกเส้นบนร่างกายพลันลุกเกรียว ภาพยามได้ยินเสียงของโซลเมทเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เคยจินตนาการเอาไว้แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ มันพังทลายยับเยินไม่เหลือชิ้นดี

      "นี่มัน...เชี่ยไรเนี่ย"

      เขาเผลอสบถคำหยาบออกมาโดยไม่ตั้งใจ ก่อนจะรีบยกมือเรียวที่กำลังกำผ้านวมอยู่ขึ้นมาปิดริมฝีปากของตนเมื่อได้สติ

      - ใครน่ะ... -

      น้ำเสียงของอีกฝ่ายนุ่มทุ้ม ทว่าเจือไปด้วยแรงปราถนาที่ชัดเจน

      - ถ้าไม่ตอบ...จะต่อแล้วนะ -

      "หยุดเลย"

      คิมโดยองรีบเอ่ยขึ้นอย่างทันควัน เขาได้ยินเสียงหัวเราะขันในลำคอเบา ๆ จากใครอีกคนนั้น

      หัวใจของเขายังคงเต้นแรง ความรู้สึกหลากหลายที่ประดังเข้าหาในระยะเวลาเพียงชั่วครู่ทำให้เขารู้สึกสับสน

      เขาไม่แน่ใจ...ว่าใจเขาเต้นแรงเพราะอะไร

      - ว่าแต่...นี่คุณแอบฟังผมมานานแล้วเหรอ -

      "แอบฟังบ้าบออะไร" เขามุ่ยหน้า ความรู้สึกไม่สบอารมณ์ชัดขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย "คุณนั่นแหละ โรคจิต"

      - เอ้า ผมแค่ช่วยตัวเอง ผมผิดตรงไหนเนี่ย -

      "ก็มีอย่างที่ไหนที่ทำ...ทำอย่างนั้นตอนที่ฝนตก ทั้งที่รู้ว่าจะต้องมีใครสักคนได้ยินเสียงของคุณน่ะ" เขารีบสวนตอบ "แบบนี้ไม่ให้เรียกโรคจิตแล้วจะให้เรียกว่าอะไร"

      - ผมเป็นผู้ชายวัยกำลังเจริญพันธุ์ ไอ้เรื่องมีอารมณ์ทางเพศนี่มันก็เป็นเรื่องธรรมดาไหมล่ะคุณ แล้วพอมีอารมณ์มันก็ต้องหาทางปลดปล่อย อย่าพูดเหมือนคุณไม่เคยเลยน่า -

      ร่างผอมโปร่งนิ่งเงียบไม่ตอบ เขาไม่นึกอยากจะเสวนากับไอ้ผู้ชายวัยกำลังเจริญพันธุ์คนนี้อีกต่อไป

      - เฮ้...หรือว่าคุณไม่เคยช่วยตัวเองจริง ๆ -

      "เงียบไปเลยไป"

      เขาแหวใส่ ทว่าอีกฝ่ายกลับหัวเราะขึ้นมา

      - คุณทำผมค้าง ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลยหรือไง -

      "นั่นมันเรื่องของคุณ แล้วก็ช่วยเงียบด้วย ผมไม่อยากได้ยินเสียงอะไรอีกแล้วทั้งนั้น"

      - งั้นผมก็ขอโทษล่วงหน้าด้วยแล้วกัน น้องผมมันยังตั้งโด่อยู่อะ ผมคงช่วยตัวเองต่อโดยไม่ส่งเสียงไม่ได้ -

      คิมโดยองอยากจะเป็นบ้าตายเสียให้ได้ สิบเปอร์เซ็นต์ของมนุษย์ทั้งหมดบนโลกก็มีตั้งหลายล้านคน แล้วทำไม...ทำไมฟ้าต้องส่งไอ้บ้ากามนี่มาเป็นโซลเมทของเขาด้วย!

      - นี่คุณ...ผมกำลังจะต่อแล้วนะ -

      เสียงกระซิบแหบพร่านั้นดังก้องอยู่ในหูของเขา

      - ถ้าคุณเริ่มตอนนี้ เราอาจเสร็จพร้อมกัน -





    • [end]
    • _____________________________________________________________________________________________________
      ตอนแรกลังเลว่าจะจัดเรท R-18 ดีไหม
      แต่เพราะยังไม่มีฉากเซ็กซ์ เลยคิดว่า PG-15 น่าจะเหมาะกว่า

    • มาสั้นและมาไว พล็อตชั่ววูบมาก
      ตอนมองออกไปนอกห้องแล้วเห็นฟ้าครึ้มๆ เลยนึกถึงเรนเวิร์ส
      ประกอบกับอยากลองเขียนอะไรกามๆ
      ก็เลย...ออกมาเป็นแบบนี้แหละค่ะ 555555555555
    • #allislovefic

    • how to comment ใน minimore

Views
[NCT | OS/SF] ALL IS LOVE – hbrxnct View Story
Previous
Next

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
hoka_horoka (@hoka_horoka)
เนี่ยยยยยยย มันจบแบบนี้อีกล้าววววววว ค้างงงงงง ค้างไปหมดคุณนักเขียนนนน มันดีมากอ่ะ เสียดายจังที่มันจบแค่นี้อีกล้าววววว เหมือนเรื่องเพิ่งเรื่มไปประมาณ5% พระนางเพิ่งพบกัน เราเสียจายยยยยยยย?
Gift N. T. (@giftnt1402)
เป็นฟิคที่ทั้งภาษาสวยทั้งกวนเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ แจฮยอน... ทำไมสร้างความประทับใจแรกแบบนี้... แล้วเป็นเรนเวิร์สน่ะแหละ แต่ช่วงนี้เราเห็นมุกผีในห้องบ่อยจนแวบหนึ่งอดนึกถึงไม่ได้เลยค่ะ... เอ็นดูโดยอง ถ้าสองคนนี้เจอตัวจริงกันคงแบบ... โดยองจะทำหน้ายังไง จะโดนแกล้งขนาดไหน ขนาดแจฮยอนมาได้แค่เสียงยังกวนขนาดนี้ ฮ่าๆ
teddy.soo (@teddy.soo)
55555 นายแจฮยอน นายมันบ้าบอมากๆ วันกำลังเจริญพันธุ์แต่ก็อยากกวนประสาทโซลเมทไปด้วย5555 เหมาะสมกันดีจริงๆ รู้สึกได้กลิ่นฝนขึ้นมาทันทีเลยค่ะ ทั้งๆ ที่มันไม่ได้มีเค้าอะไร สมกับที่เป็นคุณเลย บรรยายดีมากจริงๆ???
teddy.soo (@teddy.soo)
55555 นายแจฮยอน นายมันบ้าบอมากๆ วันกำลังเจริญพันธุ์แต่ก็อยากกวนประสาทโซลเมทไปด้วย5555 เหมาะสมกันดีจริงๆ รู้สึกได้กลิ่นฝนขึ้นมาทันทีเลยค่ะ ทั้งๆ ที่มันไม่ได้มีเค้าอะไร สมกับที่เป็นคุณเลย บรรยายดีมากจริงๆ???