Title : My boyfriend is an ordinary guy

Fandom : Detroit Become Human

Markus x Simon

** Venom AU ** ข้อมูลส่วนใหญ่อิงตามหนังVenom

-------------------------------------------------------------------------

คนเราทุกคนย่อมมีความลับของตัวเอง

มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเท่าไหร่ที่คนเราจะมีความลับอย่างเช่นเคยฉี่รดที่นอนตอนสามขวบ เคยขโมยบัตรเครดิตแม่ไปรูดซื้อของเล่นที่อยากได้ เคยแกล้งเอาแมลงสาปปลอมไปใส่ในอาหารกลางวันของเพื่อนหรือแม้แต่เคยแอบเข้าห้องพักครูไปขโมยข้อสอบมา

เห็นมั้ยทุกคนมีความลับของตัวเองกันทั้งนั้น

เพียงแต่ของผมมันออกจะเป็นความลับที่มันแปลกไปหน่อย... แต่ผมจะเล่าให้พวกคุณฟังละกัน

เอ๊ะ... ถ้าเล่าไปมันจะยังเป็นความลับอยู่มั้ยเนี่ย

ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าคุณลองนึกภาพตามไปละกัน

ก่อนอื่นเลยผมเป็นผู้ชายและมีแฟนเป็นผู้ชาย ไม่ต้องมองแบบนั้นนี่2018ใกล้จะ2019แล้วยังมีคนคิดเรื่องผู้ชายต้องคบกับผู้หญิงอีกหรอ.... อะไรนะ คุณไม่ได้คิดแบบนั้น โอเค ผมขอโทษที่คิดมากไปหน่อย เราไปต่อกันเลยมั้ย ?

โอเค เรามาเริ่มกันใหม่ ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย เขาชื่อมาร์คัส แมนเฟรด คุ้นๆล่ะสิ ใช่แล้วเขาเป็นประธานบริษัทแมนเฟรด บริษัทผลิตและส่งออกอุปกรณ์ทางงานศิลปะชื่อดังทั้งสีไม้ สีน้ำ พู่กัน และอุปกรณ์จิปาถะต่างๆ ผมค่อนข้างมั่นใจเลยล่ะว่าไม่มีเด็กคนไหนที่โตมาโดยไม่เคยใช้สีไม้ของบริษัทแมนเฟรด (ยกเว้นคุณแม่จะซื้อของบริษัทคู่แข่งให้ใช้ซึ่งมันดีไม่เท่าของแมนเฟรดหรอก คุณเลือกผิดแล้วคุณผู้หญิง!!!)
ส่วนผมเป็นเจ้าของร้านกาแฟที่ลูกค้าเยอะตลอดจนเหมือนจะฆ่ากันในทุๆวัน เราเจอกันได้ยังไงหรอ.... เอาจริงๆผมจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ต้องไปถามมาร์คัส เขาจำได้ละเอียดยิบเลยล่ะ

แต่ว่านะถึงแฟนผมจะเป็นถึงท่านประธานของบริษัทยักษ์ใหญ่แต่เขาก็เป็นแค่คนธรรมดาๆเหมือนทุกคนที่มีความรู้สึกและอาการเจ็บป่วยเป็นปกติ เขาไม่สามารถวิ่งได้เร็วมากๆ ไต่กำแพง มีฮีลลิ่งแฟคเตอร์หรือกัดหัวคนขาดในครั้งเดียว ถึงภาพลักษณ์เขาต่อหน้าสื่อจะเป็นชายหนุ่มสุขุม เชื่อถือได้และดูมีอำนาจแต่พออยู่กับผมมาร์คัสก็เป็นแค่คนหนึ่งบนโลกใบนี้ที่มีความรัก คุณห้ามเอาไปบอกใครนะว่าเขาจะไม่ยอมตื่นจนกว่าผมจะไปมอร์นิ่งคิสน่ะ

เกิดคนอื่นรู้เขาคงอายแย่เลย

หืม คุณคิดว่าผมความลับของผมคือมีแฟนเป็นผู้ชายและมาอวดแฟนให้คุณรู้หรอ ใจเย็นน่า

ความลับของผมมันจะเริ่มจากตรงนี้แหละ

อย่างที่ผมว่าไปแฟนของผมน่ะเป็นคนธรรมดา แต่คนที่ไม่ธรรมดดาน่ะคือผม เอาจริงๆก่อนหน้านี้ผมก็เป็นคนธรรมดามาตลอดนะ

จนกระทั่งผมไปเจอหมาตัวนั้นเขา

ใช่ หมานี่แหละตัวปัญหาใหญ่ของชีวิตผมเลย

ผมจำวันนั้นได้แม่นเลยล่ะ วันนั้นเป็นตอนกลางคืนของวันอังคารที่ผมกำลังเดินกลับบ้านหลังจากปิดร้านกาแฟเรียบร้อย วันนั้นปกติมาร์คัสจะมารับผมแต่เจ้าตัวกลับติดงานสำคัญของบริษัทนี่สิผมเลยต้องกลับเอง

ระหว่างทางนั้นผมเจอเข้ากับเจ้าหมาสีขาวตัวใหญ่ตัวหนึ่ง ที่คอของมันมีปลอกคอสวมเหมือนกับหลงกับเจ้าของ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไม่เดินเข้าไปใกล้ตัวมัน

เพราะมันทำให้ผมได้รับปรสิตที่ยึดติดกับร่างผมไว้ตลอดเวลา

'ห๊ะ นายเรียกฉันว่าปรสิต ?!'

อย่าแทรกสิแดเนียล

ต่อนะ นั่นแหละพอผมเดินเข้าไปใกล้เจ้าหมายักษ์นั่นก็โถมตัวใส่จนผมล้มลง มันสำรอกของที่ดูเหมือนเมือกสีน้ำตาลน่าขยะแขยง---

'เดี๋ยว! นายหาว่าฉันน่าขยะแขยง!'

ฉันบอกว่าอย่าแทรกไงแดเนียล

หืม โทษทีผมแค่....ช่างมันเถอะ พอเจ้าหมาปล่อยเจ้าเมือกนั่นออกมามันก็เข้าเกาะตัวผมทันทีในขณะที่หมาตัวนั้นก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ในตอนนั้นผมตกใจมากเพราะเมือกมันหายเข้าไปในตัวผม แน่นอนผมสติแตกวิ่งกลับบ้านโดยไม่เช็คเลยว่าเจ้าหมานั่นเป็นอะไรรึเปล่า

หลังจากนั้นร่างกายผมก็แปลกไป มันร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่าประหลาดจนผมต้องลงไปแช่น้ำเย็นในอ่างถึงจะเริ่มรู้สึกดีขึ้น และผมเริ่มหิว... หิวแบบบ้าคลั่งมากๆถึงผมจะเอาอาหาที่มีหลายต่อหลายอย่างยัดเข้าปากมันก็ไม่ได้ช่วยให้ผมหายหิวเลยแม้แต่น้อยจนกระทั่งรื้อไปเจอเจ้าเนื้อหมูดิบๆที่ตั้งใจว่าจะเอาไว้ทำสเต็กและใช่ อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ ผมกินมันลงไปทั้งชิ้นเลย

เฮ้ อย่ามองผมแบบนั้นสิตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเลยนะ หลังจากนั้นผมก็ไปจบที่ชักโครก อาเจียนมันทุกอย่างออกจากท้องจนหมดเลยต่างหาก

หลังจากเอาทุกอย่างออกจนหมดผมก็ลุกโซเซไปที่หน้าอ่างล่างหน้าเพื่อบ้วนปากแต่มีสิ่งนึงที่ทำเอาผมตกใจจนถึงกับผงะไปคือภาพสะท้อนในกระจกแทนที่จะเป็นภาพของผมมันกลับเป็นภาพของสิ่งมีชีวิตน่ากลัวที่มีฟันแหลมคม ตาสีขาว ตัวใหญ่สีน้ำตาล ต่อให้ผมกระพริบตามันก็ไม่หายไปราวกับต้องการปรากฏตัวให้ผมเห็น คุณรู้มั้ยตอนนั้นผมนึกว่าโดนผีหลอก! 

และก่อนที่ผมจะงงกับภาพตรงหน้าไปมากกว่านี้จู่ๆก็มีอะไรบางอย่างงอกออกมาจากด้านหลังของผมมันเป็นเจ้าตัวที่คล้ายกับในกระจกไม่มีผิดเพี้ยน พอผมหันไปมองมันและกลับมามองที่หน้ากระจกเงาในกระจกก็กลับสะท้อนภาพของผมที่มีก้อนเมือกงอกมาจากด้านหลัง คุณรู้มั้ยว่ามันพูดกับผมด้วย! ผมจำไม่ได้หรอกว่ามันแนะนำตัวว่ามันชื่ออะไรแต่ผมตั้งชื่อมันว่าแดเนียล

แดเนียลบอกว่าเขาเป็นเผ่าที่เรียกว่าซิมบิโอตมาจากดาวดวงอื่น ถูกพามายังโลกด้วยฝีมือของมนุษย์และหนีออกมาได้ เขาเปลี่ยนโฮสไปเรื่อยๆจนมาเจอผม แดเนียลทำให้ผมปีนต้นไม้ได้เร็วมากแถมยังฮีลลิ่งตัวเองได้ด้วยรู้มั้ย 

ความจริงผมรู้วิธีเอาเขาออกจากร่างนะแต่ผมรู้สึกผูกพันธ์กับเขาไปแล้วเลยคิดว่าให้เขายึดเกาะกับร่างผมไปเรื่อยๆแบบนี้ก็ได้ ตราบใดที่เขาไม่กินผมหรือแฟนผมน่ะนะ

อะไรนะครับ ผมพูดว่ากินไปหรอ?

'นายพูดให้ไก่ตื่นหมดแล้ว!'

เงียบน่าแดเนียล!

ต้องขอโทษที่เสียงดังนะครับ คุณคงตกใจล่ะสิ หืม คุณจะไปไหนน่ะ กลัวหรอครับ ไม่เอาน่านั่งลงก่อนแล้วช่วยฟังสิ่งสุดท้ายที่ผมอยากจะขอหน่อยนะครับ ดีมากครับนั่งลงแบบนั้นแหละ ใจเย็นๆนะครับ

ตอนนี้ผมเล่าความลับของผมไปเกือบหมดแล้ว แน่นอนว่าผมก็งงตัวเองอยู่ว่าทำไมถึงเล่าความลับให้คุณฟังกันนะ แต่คุณเป็นผู้ฟังที่ดีมากเลยล่ะมันคงน่าเสียดายจริงๆที่หลังจากนี้ไปผมจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว ผมรู้ครับว่าคุณจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้เป็นอย่างดี คุณจะไม่บอกใครเรื่องแดเนียลโดยเฉพาะแฟนของผมเขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาไม่ได้มีพิษภัยอะไรคงไม่ดีถ้าเขารู้ว่าแฟนเขามีมนุษย์ต่างดาวอาศัยอยู่ในตัว หือ คุณจะเก็บเป็นความลับไว้อย่างดีหรอ ดีใจจังเลยครับ แต่ว่านะผมไว้ใจคุณได้จริงๆหรอ ความจริงแล้วผมรู้จักวิธีที่จะทำให้ความลับของผมอยู่กับคุณไปตลอดกาลโดยที่จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้ด้วยล่ะ

'เลิกพิรี้พิไรแล้วให้ฉันกินหล่อนได้แล้ว!'

นั่นก็คือกลายเป็นอาหารให้แดเนียลยังไงล่ะ

ขอบคุณสำหรับมื้ออาหารนะครับคุณผู้หญิง

'ข่าวด่วน นางสาว........ อายุ...... ได้สูญหายไป ทางครอบครัวแจ้งว่าเธอไม่กลับบ้านมาเป็นเวลามากกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วเกรงว่าจะเป็นการลักพาตัว ซึ่งนี่ก็เป็นบุคคลสูญหายรายที่9แล้ว หากผู้ใดพบเบาะแสโปรดแจ้ง.......'

"ข่าวน่ากลัวเนอะ นายว่ามั้ยไซม่อน"

"อื้อ น่ากลัวชะมัด ระวังตัวด้วยนะคุณประธานเกิดนายโดนลักพาตัวหายไปฉันจะทำไงล่ะ"

"ไม่หายไปหรอกน่า นี่ใครมาร์คัส แมนเฟรดแฟนไซม่อน เลิฟเวอร์นะ"

"ครับๆ ถ้างั้นคุณมาร์คัส แมนเฟรดกรุณารีบๆทานมื้อเช้าและรีบไปประชุมได้แล้วครับ"

แฟนผมน่ะเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆไม่มีพิษภัยอะไร

แต่คนที่ไม่ธรรมดาแถมยังเป็นตัวอันตรายขั้นสุดยอดคือผมเอง

'เอาตรงๆแฟนนายก็น่ากินนะไซม่อน'

ฉันจะเอานายออกจากร่างและเอาไปเผาไฟแน่ถ้านายกินเขา!

END