"...ว่า?"
ยุนกิ : ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่หรือไงว่าให้รับสายฉันภายในเสียงสัญญาณดังแค่ 3 ครั้งเท่านั้น?
    "นายมีธุระอะไรล่ะ?"
ยุนกิ : ช่วยหิ้วไก่สำหรับคน 7 คนมาให้หน่อย เดี๋ยวนี้เลย!
    "แล้วทำไมไม่ใช่บริการเดลิเวอร์รี่ล่ะ?"
ยุนกิ : ว่าไงนะ?
    "จ้า จ้า เข้าใจแล้วจ้า"

โทรศัพท์จากหมอนี่มาทีไร ไม่ได้มีสาระอะไรเล้ย
สั่ง ๆๆ แล้วก็ตัดจบ
ทำไมต้องเอาแต่โทรมาสั่งฉันเนี่ย

ยุนกิ : ช้า!
    "ห๊ะ? อะไรของนาย! ฉันอุตส่าห์หิ้วมาให้เลยนะ แล้วทำไมฉันต้องมาถูกว่าอะไรแบบนั้นด้วย?"
จิน : นั่นน่ะสิ... ยุนกิ...นายนี่มัน.... มี่จัง ขอโทษแทนหมอนี่ด้วยนะ
    "ไม่เป็นไรหรอก ฉันโอเค... เอ๊า นี่ ไก่ที่นายสั่งฉัน"
จิน : มี่จังก็กินด้วยกันดิ?
    "เอ๊ะ?"
ยุนกิ : อ้วนนะ?
    "ฉันกลับล่ะ เชิญ"
ยุนกิ : เดี๋ยวฉันใช้บริการอีกนะ
    "ไม่ต้องติดต่อฉันมาชั่วชีวิตเลยก็ได้นะ"

ยุนกิ...
นายคิดว่าฉันเป็นคนรับใช้อยู่หรือไง?

ลบเบอร์ดีมั้ยนะ?
หรือจะบล็อค?

ไม่ว่าจะทางไหน ก็ทำไม่ได้ทั้งนั้น...

ทำไมน่ะเหรอ?
เพราะว่าฉันกับเขา...
เราทำงานที่เดียวกัน

หนำซ้ำ
ยังเป็นเพื่อนกันตอนเด็ก..

ตั้งแต่เด็กแล้วที่ฉัน...
หนียุนกิไปไหนไม่ได้เลย...