ความทรงจำของคนส่วนใหญ่ห่วย นั่นเป็นความจริง
โต้แย้งได้ถ้าคุณต้องการ แต่ไม่มีใครเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์โดยธรรมชาติหรือความรู้ในการใช้หน่วยความจำของเราอย่างถูกต้องและเฉพาะเมื่อคุณเริ่มใช้ความทรงจำของคุณในขณะที่คุณเติบโตขึ้นเท่านั้นที่คุณจะรู้ว่าคุณแย่แค่ไหน เก็บของในสมอง!
เมื่อคุณยังเด็ก คุณอาจถูกบอกที่โรงเรียนหรือพ่อแม่ของคุณว่าการจะจำอะไรได้ คุณต้องแน่ใจว่าได้ทวนสิ่งที่คุณกำลังพยายามจำซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือจนกว่ามันจะน่าเบื่อและทนไม่ไหว คุณไปต่อ!
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นวิธีที่ไม่ถูกต้องในการจำสิ่งต่างๆ (ฉันรู้ แม้แต่ครูและผู้ปกครองของคุณก็อาจผิดพลาดได้ในบางครั้ง)!
คุณเห็นไหมว่าการกล่าวคำแถลงหรือข้อเท็จจริงซ้ำแล้วซ้ำเล่า คุณไม่ได้ประมวลผลข้อมูลที่เข้าสู่สมองของคุณจริงๆ!
นี่คือตัวอย่างที่ฉันหมายถึง: ลองนึกถึงความทรงจำในวัยเด็กที่คุณจำได้ชัดเจนมาก
นี่อาจเป็นจูบแรกของคุณ เวลาที่คุณเล่นรักบี้หักข้อมือ การไปเที่ยวชายหาดเมื่อคุณอายุ 6 ขวบ หรือตอนที่คุณถูกจับได้ว่าขโมยช็อกโกแลตแท่งจากตู้ในครัว
ตอนนี้ฉันต้องการให้คุณนึกภาพฉากนั้นในสมองของคุณสักครู่ ในขณะนี้ คุณอาจรู้สึกได้ถึงอารมณ์ก่อนหน้าทั้งหมดที่เข้ามาที่หน้าอกของคุณและความรู้สึกคิดถึงที่เริ่มครอบงำคุณ
ตอนนี้ ฉันอยากให้คุณคิดถึงอย่างอื่น ฉันต้องการให้คุณย้อนกลับไปในวันนั้น คุณมีบทเรียนคณิตศาสตร์เรื่องตรีโกณมิติพื้นฐานเป็นครั้งแรก