Title : Sweetest gift

Paring : Harrison Osterfield & Tom Holland

Rate : PG,fluff

.

.

.

.

   28/06/19

[ไม่น่าว่าง]  เสียงเจื้อยแจ้วของเพื่อนสนิทดังออกมาจากสปีคเกอร์โฟนแฮริสันไม่ได้สวมหูฟังเพราะตัวเขากำลังวุ่นวายกับการเตรียมอาหารเย็นสำหรับทอม...เจ้าคนในสายที่ส่งเสียงผ่านไมค์มาเมื่อครู่

“จริงเหรอทอม วันเกิดฉันเนี่ยนะ?”  เขาถึงกับวางเครื่องปรุงในมือลงกับเคาน์เตอร์ครัวอย่างไม่เบาแรงนักสัมผัสได้ถึงเสียงสะดุ้งของคนปลายสาย...น่าหงุดหงิด น่าหงุดหงิดจริงๆ  ทุกวันนี้เพราะการทัวร์โปรโมทหนังฟอร์มยักษ์ที่เจ้าตัวเล่นอย่างสไปเดอร์แมนฟาร์ฟรอมโฮมทอมก็แทบจะไม่มีเวลาว่างให้เขาอยู่แล้ว

[มันติดอินเทอร์วิวอ่ะแฮซ...ขอโทษนะไม่โกรธกันได้ไหม] น้ำเสียงติดอ้อนนั้นทำให้แฮริสันถอนหายใจเขาไม่เคยชนะทอม ฮอลแลนด์ได้เลยสักครั้ง และใช่ครั้งนี้เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะชนะคนอย่างเจ้าตัวเล็กนี่เช่นกัน

“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ” แฮริสันหยิบเครื่องปรุงที่ถูกวางลงบนเคาน์เตอร์หินอ่อนขึ้นมาอีกครั้งจัดการปรุงสปาเก็ตตี้รสโปรดของทอมอย่างใจเย็น “นายมีงานซึ่งนายก็ควรเลือกงานมันถูกต้องแล้ว...วันเกิดฉันค่อยฉลองย้อนหลังก็ได้”

[เจ๋ง!นายน่ารักที่สุดแล้วแฮซ!!] แฮริสันสั่นศีรษะอย่างอ่อนใจให้กับคนทะเล้นทัพพีซิลิโคนถูกนำไปคนซอสในหม้อ ตักขึ้นมาชิมนิดหน่อยก่อนผ่อนไฟลง

“แล้ววันนี้จะกลับบ้านไหม?” เขาวางทัพพีไว้ที่พักปิดเตาไฟฟ้าพร้อมหยิบถุงมือกันร้อนมาใส่ก่อนจะยกหม้อที่มีซอสราดสปาเก็ตตี้ไปพักไว้บนตะแกรงสำหรับพักหม้อ“ฉันทำอาหารเสร็จแล้ว จะให้ฉันรอหรือจะทานพร้อมกัน”

[กินพร้อมกันๆๆ! พร้อมกันแน่นอนเลย! อีกแยกนึงก็จะถึงแล้ว รอก่อนแป๊บนะ]  น้ำเสียงกระตือรือร้นนั้นเรียกรอยยิ้มอ่อนโยนจากแฮริสันได้ไม่ยากสองมือจัดการหยิบจานออกมาสองใบพร้อมวางลงบนเคาน์เตอร์เพื่อจัดเตรียมอาหารให้อีกคน

“เจอกัน วางสายด้วยมือฉันไม่ว่าง”สิ้นเสียงของแฮริสัน เสียงติ๊ด!จากปลายสายก็ดังขึ้นมาเป็นสัญญาณว่าเจ้าตัวเล็กนั้นได้วางสายไปแล้วเส้นสปาเก็ตตี้ยี่ห้อโปรดถูกโยนลงไปในหม้อซึ่งมีน้ำเดือด ปล่อยไปสักพักก่อนจะปิดไฟลงพร้อมนำเส้นนั้นใส่ลงในจานและราดซอสรสโปรดของทอมปิดท้ายซึ่งตรงกับที่แฮริสันได้ยินเสียงของรถอยู่ที่หน้าบ้านพอดี สองมือแกร่งถือจานที่เต็มไปด้วยของชอบของคนตัวเล็กออกไปที่โต๊ะอาหารวางลงที่นั่งประจำของเขาสองคนก่อนจะไปหาทอมที่หอบของพะรุงพะรังเต็มมือเพื่อช่วยเหลือ

“คิดถึงอ่ะ ไม่เจอกันตั้งหลายวัน”รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าน่ารัก แม้ใบหน้าจะเปื้อนเหงื่อ(เจ้าตัวเล็กค่อนข้างขี้ร้อนไม่น้อยเลย)แต่กลับมีรอยยิ้มที่สดใสให้เขาเสมอ แฮริสันแพ้ แพ้ให้กับทอมฮอลแลนด์ในทุกๆทาง เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของอีกคน เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่าง

.
.
.
.
.
2/07/19

    วันนี้เป็นอีกวันที่ทอม ฮอลแลนด์ไม่อยู่ที่บ้าน..เอาล่ะ แม้วันนี้ทอมจะไม่ต้องไปโปรโมทหนังฟอร์มยักษ์ของเจ้าตัวแต่คนตัวเล็กกลับต้องไปฉลองกับเพื่อนๆพี่ๆที่กองถ่ายแฮริสันรู้ว่าทอมปฏิเสธไม่ได้เพราะในนั้นมีแต่ผู้ใหญ่ที่ทอมเคารพ แต่ให้ตาย...เจคจิลเลนฮาล นักแสดงรุ่นพี่ของทอมคนนั้นทำเขาไม่ไว้ใจ หลายๆอินเทอร์วิวที่ค่อยๆปล่อยออกมาทำเขาฟิวส์แทบขาดเจ้าตัวดีออดอ้อนนักแสดงรุ่นพี่คนนั้นออกสื่ออย่างไม่เกรงใจเขาเลยสักนิด และใช่  เขาแพ้อีกครั้ง เมื่อทอม ฮอลแลนด์วิดีโอคอลมาหาตอนกลางดึกพร้อมน้ำเสียงอ้อนเสียจนเขาอดหลุดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ให้ตายเถอะ...เจ้าคนนี้จะมีอิทธิพลกับใจเขาเกินไปไหม?

[วันที่6เจอกันแน่ พูดจริงๆ] ทอมบอกอย่างนั้นในวิดีโอคอลที่เจ้าตัวคอลมาง้อแฮริสันเขาพยักหน้าและยิ้มอีกครั้งเมื่อเห็นทอมชูนิ้วก้อยเล็กๆขึ้นมาผ่านกล้องพร้อมบอกว่า‘สัญญาจริงๆ’

“เป็นเด็กหรือไงมาเกี่ยวก้อยสัญญา”แฮริสันตอบไปอย่างนั้น และได้เสียงกลั้วหัวเราะของทอมกลับคืนมาเป็นคำตอบ

[แต่นายก็ยิ้มนี่ เป็นเด็กก็ได้]ประโยคน่ารักถูกพูดออกมาจากกลีบปากเล็กๆของเจ้าคนปลายสาย แฮริสันหน้าแดง...ยอมรับกันตรงๆเลยว่าไม่ชินถึงแม้จะรู้จักกันมานานและทอมทำแบบนี้กับเขาเองออกบ่อย....แต่ไม่ใช่ในสถานะ’แฟน’

“อย่าน่ารักในตอนที่ฉันไม่ได้อยู่กับนายสิทอม”น้ำเสียงของแฮริสันดูจนใจและตัดพ้ออย่างบอกไม่ถูก”ฉันฟัดนายผ่านกล้องไม่ได้นะ”

   สิ้นเสียงนั้นริ้วแดงก็แล่นผ่านใบหน้าน่าเอ็นดูเรื่อยไปจนถึงใบหูที่กำลังแดงเถือกมือเล็กถูกยกขึ้นมาปิดหน้าและแฮริสันก็ได้ยินเสียงพึมพำว่า ‘ขี้โกงๆๆๆ’ แว่วมาจากคนตัวเล็ก

.
.
.
.
.
4/07/19

  วันนี้เป็นวันเกิดของแฮริสัน ออสเตอร์ฟิลด์

    แอบน้อยใจอยู่นิดๆเมื่อคิดว่าทอมจะไม่ได้มาอยู่ร่วมอวยพรวันเกิดต่อหน้าเขาแต่สุดท้ายเจ้าตัวดีก็ทำให้เขายิ้มได้เมื่อถึงเวลา00.00น.ทอมก็อวยพรเขาทางข้อความเป็นคนแรก แพลนเที่ยวถูกญาติพี่น้องยกมานำเสนอในแสนปแชทกลุ่มว่าควรจะพาเขาไปเที่ยวที่ไหนดีในวันเกิดและสุดท้ายก็จบที่เขาไปดูเทนนิสพร้อมน้องสาวและคุณแม่ของเขา

   ผ่านไปจนถึงเวลาเกือบเย็น โทรศัพท์มือถือของแฮริสันแทบพังลงเดี๋ยวนั้นเมื่อข้อความสุขสันต์วันเกิดถูกส่งมาอย่างไม่ขาดสายจากหลายๆคนเขาตอบขอบคุณแทบไม่ไหวก่อนจะเห็นข้อความจากคนๆหนึ่งที่มาจากบ้านฮอลแลนด์เช่นเดียวกับทอมของเขา

แฮร์รี่ ฮอลแลนด์

‘สุขสันต์วันเกิดนะพี่’

‘เออ ขอบใจ’

‘เตรียมรับของขวัญสุดพิเศษจากพี่ทอมหรือยัง’

‘อะไรนะ?’

‘ของขวัญไง...พี่ทอมเตรียมให้พี่ผมบอกเลยว่าเซอร์ไพร์ส’

‘วันไหน?’

‘วันนี้ไง...วันนี้วันเกิดพี่ไม่ใช่เหรอ?’

‘ใช่..ทอมจะมาหาพี่วันนี้เหรอ?’

‘ก็ใช่ดิ พี่งงอะไรเนี่ย’

‘ก็ทอมบอกว่าวันนี้ไม่ว่าง’

‘อะไรนะ?’

‘ทอมบอกว่าวันนี้ติดอินเทอร์วิวที่ฝรั่งเศส’

‘...อำผมป่ะ’

‘จะอำเพื่อ?’

‘ชิท....’

‘เอางี้...คือพี่ช่วยทำเป็นไม่รู้หน่อยได้ไหม..แบบว่าไม่รู้อ่ะ’

‘แล้วพี่จะได้อะไรตอบแทน?’

‘แม่ง..พี่เอาจริงดิ ผมไม่มีหรอก’

‘ของขวัญที่พี่ทอมจะให้พี่ผมเห็นดีเห็นงามและเป็นฝ่ายยุยงส่งเสริมซึ่งผมโคตรมั่นใจว่าพี่จะต้องพอใจแน่ เพราะงั้นหยวนๆกัน เคไหม?’

‘แล้วถ้าพี่ไม่พอใจ?’

‘ค่อยคิดของที่พี่อยากได้ก็แล้วกัน’

      แฮริสันไม่ได้ตอบแฮร์รี่ต่อเพราะแจ้งเตือนจากอินสตาแกรมนั้นดังขึ้น และทอมฮอลแลนด์เป็นคนเดียวที่เขาตั้งการแจ้งเตือน แฮริสันจึงกดออกจาหน้าแอปพลิเคชั่นส่งข้อความเพื่อเปลี่ยนไปที่แอปพลิเคชั่นสำหรับลงรูปภาพ

เป็นรูปของเขากับทอมในกองถ่ายโฮมคัมมิ่งที่มีคนถ่ายเอาไว้

‘Happy birthday bro.I’ll save all the sappybest friend shit for when I see you.Love you mate’

  ให้ตาย ทอมน่ารักอีกแล้ว เขายิ้มให้กับหน้าจอโทรศัพท์เมื่ออ่านแคปชั่นของเจ้าตัว

‘Thanks bro,can’t wait ?’ เป็นข้อความที่เขาตอบกลับไปหาคนตัวเล็ก หลายความหมายแฮริสันอยากรู้นักว่าของขวัญที่ทอมจะให้เขานั้นมันคืออะไร

.
.
.
.
20.35 น.

    เสียงออดประตูดังขึ้น แฮริสันเดินออกไปส่องตาแมวเมื่อเห็นว่าเป็นใครประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับร่างเล็กๆที่หนาขึ้นไม่น้อยกระโดดกอดคอเขาอย่างเต็มรักแฮริสันวางมือลงบนแผ่นหลังบางอย่างเคยชิน ลูบขึ้นลงเบาๆก่อนหันไปหอมกลุ่มผมสีน้ำตาลนุ่มฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึง

“มาได้ยังไง” แฮริสันพูดด้วยน้ำเสียงเบาสบาย“ไหนบอกไม่ว่าง”

“เซอร์ไพรส์ไง” คนที่กอดเขาเอ่ยตอบเสียงอู้อี้ข้างใบหูใบหน้าหวานซุกซบที่ซอกคอเขาพอดิบพอดีด้วยที่เจ้าตัวนั้นเอาขาเกี่ยวเอวเขาไว้แน่นจึงทำให้ความสูงระหว่างเขากับทอมนั้นไม่เป็นอุปสรรคเท่าไรนัก“ดีใจไหม?” ทอมยกศีรษะขึ้นมาพร้อมหันมามองหน้าเขา

“ดีใจจนแทบบ้า” แฮริสันตอบพร้อมรอยยิ้มค่อยๆวางทอมลงบนพื้นก่อนจะสังเกตว่าทั้งร่างของคนตัวเล็กนั้นมีเพียงเสื้อเชิ้ตสีดำตัวยาวไปถึงเข่าพร้อมริบบิ้นสีแดงที่ผูกเป็นโบว์อย่างหลวมๆบนลำคอสวยของทอมบนกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มนั้นมีที่คาดผมหูแมวอยู่บนนั้น

ทอมไม่ชอบแมว เขารู้

 น่ารักเสียจนแฮริสันแทบคลั่ง ร่างขาวๆนั้นตัดกับเสื้อเชิ้ตอย่างไม่มีที่ติทอมยิ่งดูน่าปกป้องขึ้นไปอีกเมื่อหูแมวนั้นสั่นไหวตามการขยับศีรษะของเจ้าตัว

“อย่ามองนานสิแฮซ...เขินเป็นนะเว้ย!”มือเล็กถูกยกขึ้นมาปิดตาเพื่อบดบังทรรศนียภาพของแฮริสัน เขาหัวเราะเบาๆก่อนกอบกุมข้อมือเล็กด้วยมือเดียวอ้อมแขนแข็งโอบรัดเอวบางให้เข้ามาใกล้เสียจนแทบไม่มีระยะห่างระหว่างกัน

“จะเขินทำไม น่ารักจะตาย”พูดพร้อมกับประทับจูบเบาๆลงบนจมูกรั้นของทอม ใช้ปลายจมูกเกลี่ยกันอย่างหยอกล้อ “แต่คงต้องทำโทษกันหน่อยเพราะนายกล้าใส่ชุดนี้อยู่หน้าบ้านที่อาจจะมีคนเดิมผ่านและเห็นนายแบบที่ฉันเห็น”

“เห้ยๆๆๆ ตลกละ! ไม่มีใครเห็นทั้งนั้นฉันพูดเลย!รถก็จอดอยู่ตรงนั้น! หน้าบ้านเลยนะโว้ย..จะมีใครมาเห็น”กลีบปากบางโวยวายเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น

“เอาเถอะ...ถือว่าวันนี้เป็นวันเกิดฉันฉันยกโทษให้” แฮริสันเอ่ยยิ้มๆ มือแกร่งไล้ลงจากหลังบางไปจนถึงบั้นท้ายนิ่มบีบเบาๆก่อนเอ่ยขึ้น

 “แต่ขอฉันแกะของขวัญหน่อยสิทอม”

Talk

กรี๊ดดดดดดด จบแล้วค่ะT_T แต่งฉลองโน้ตบุ้คเครื่องใหม่ ได้ไม่ทันวันเกดคุณแฮซขอโทษทีนะคะY_Y

โมเมนท์เยอะจนเรือบินอีกแล้ววันนี้ดีใจมากๆเลยค่ะ แงงงงงงงง้

ยังไงก็คอมเมนท์เล่นกันหน่อยนะคะ ทาง @nningoon ในทวิตเตอร์หรือ #ficbyignite ก็ได้ค่ะ>w<