ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยคิดที่จะหยุดกับความสัมพันธ์นี้

                ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นมาแบบผิดพลาดเกิดขึ้นมาด้วยความโง่งม จบลงด้วยความแตกร้าวและถูกกอบกู้ขึ้นมาใหม่จากมือของฉันที่อาบไปด้วยเลือดแดงฉาน

                ฉันไม่เคยคิดว่ามือของฉันมันเจ็บปวดจนสั่นเทา

                ฉันแค่คิดว่านี่คือสิ่งที่ฉันต้องรักษาความสัมพันธ์แตกร้าวที่ไม่เคยประสานนั้นถูกแบ่งเป็นสองส่วน

                มันอยู่ที่ฉันและเขา

                เขาค่อยๆโปรยเศษซากแหลมคมของความสัมพันธ์นี้ลงบนพื้นดินที่เราเดินไปด้วยกันเพื่อที่มือของเขาจะได้ไม่มีบาดแผลกรีดลึก ในขณะที่ฉันประคอง ไม่ยอมให้แม้แต่เสี้ยวของความสัมพันธ์นี้ตกลงเด็ดขาดจนมือของฉันเป็นแผลเหวอะหวะโดยที่ฉันไม่สนใจ

                และเราก็ถึงทางแยกเขาเดินไปอีกทาง ฉันเดินไปอีกทาง โดยที่ความสัมพันธ์นั้นยังอยู่ในมือ

                ยิ่งห่างไกลฉันก็ยิ่งจับมันแน่นขึ้น เก็บรักษาไว้อย่างดีเหมือนไข่ในหิน และฉันก็ยังคงไม่สนใจแผลกรีดลึกเต็มฝ่ามืออยู่เช่นเดิม ฉันเอาแต่พะวงกับความสัมพันธ์ที่เขาเก็บไว้

                และเมื่อฉันมองเห็นเขาและแล้วฉันก็พบว่าความสัมพันธ์ของเราที่เขาเก็บไว้มันร่อยหรอเต็มทีแต่ฉันยังคงกอบกุมมันไว้อย่างทะนุทนอม

                ฉันมองไปที่มือเขาแผลกรีดลึกที่เริ่มสมานกันดีปรากฏอยู่ในสายตา

                ฉันมองมาที่มือฉันแผลเหวอะหวะจนเลือดอาบมือและฉันก็เพิ่งรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดอันแสนสาหัสของตัวเอง

                ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งแต่ก็ยังไม่ปล่อยความสัมพันธ์นั้นทิ้งไป ฉันแค่กุมมันไว้หลวมๆไม่พะวงกับเศษซากของมันที่ตกลงพื้นดินอีกต่อไป

                จนฉันตะโกนหาเขาด้วยเสียงแหบๆของตัวเองและเขาทำแค่หันมายิ้มแล้วปล่อยทุกอย่างลงพื้น

                เก็บเพียงสิ่งเดียว

                ฉันคลี่ยิ้มจอมปลอม

                ปล่อยทุกอย่างลงพื้นเหมือนกันกับเขาเหลือสิ่งๆเดียวกันกับเขาไว้

สิ่งนั้นที่เรียกว่า ‘ความเป็นเพื่อน’

ฉันก้มลงมองมือตัวเอง

แผลเหวอะหวะที่ยังคงอยู่เลือดสีแดงฉานที่ยังปรากฏ ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถกำจัดออกไปได้ยังมีอยู่

แต่ฉันไม่มีสิ่งที่ทำร้ายมือฉันได้อีกต่อไป

ฉันยิ้มให้เขาซ่อนมือนั้นไว้ข้างหลังและเดินไปตามทางของตัวเองที่ไกลออกจากเขาเรื่อยๆและทางนี้มันไม่มีทางที่จะบรรจบกันอีกต่อไป