เรื่อง : พวกท่านอย่ามายุ่งกับข้า 

ผู้แต่ง : แว่นพลาสติก

แนว : จีนโบราณ ข้ามภพ คอมเมดี้ 

สำนักพิมพ์ : 1168 PUBLISHING

เรื่องย่อ : “ลูกพลับ” สาวไทยอาชีพนักบัญชีมีชีวิตเป็นชาวออฟฟิศธรรมดาทั่วไป วันหนึ่งเกิดถูกคนบ้าแถวบ้านแทงตายทำให้เธอทะลุมิติเข้าไปในนิยายจีนชื่อดัง แต่หาใช่ย้อนเข้าไปเป็นนางเอกเหมือนคนอื่นแต่เธอกลับเข้าไปอยู่ในร่างของ “เป่ย หลินหลิง” นางร้ายของนิยายเรื่องนี้ที่มีจุดจบไม่สวยเท่าไหร่เนี่ยสิ! เธอจึงตั้งปณิธานว่าเพื่อรักษาชีวิตให้อยู่รอดปลอดภัยเธอในฐานะหลินหลิงจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับใครทั้งนั้น จะใช้ชีวิตเช่นธรรมดาขอสงบเสงี่ยมเจียมตัวของเธอไปเรื่อย ๆ เพราะฉะนั้น “พวกท่านได้โปรดอย่ามายุ่งกับข้าเลย!” 

เริ่มรีวิว

*หมายเหตุ 1 อาจมีการสปอยล์เนื้อหาบางส่วน

 เป็นไปตามสไตล์นิยายสายฮาเบาสมองเพราะเนื้อเรื่องอ่านง่ายไม่ซับซ้อนเน้นความฮาความปลงตกของแม่นางเอกของเราอย่างเดียว อ่านไปก็เห็นใจนางไปเพราะคุณเธอไม่อยากเป็นจุดสนใจอยากมีชีวิตธรรมดาปลูกผักทำสวนไปวัน ๆ เท่านั้น จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง “พวกท่านอย่ามายุ่งกับข้า” นั่นแหละ 

การดำเนินเรื่องค่อนข้างไหลลื่นไม่มีปมดราม่าหรือฉากลุ้นระทึกจนใจกระตุกวูบ ถือว่าเป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อย ๆ ไม่ถึงขั้นนั่งไม่ติดอยากอ่านตอนต่อไปเร็ว ๆ แต่ให้ความรู้สึกเหมือนเข้าไปใช้ชีวิตกับนางเอกในแต่ละวันเสียมากกว่า เนื้อเรื่องช่วงแรกจะเล่าในมุมของนางเอกแต่นักเขียนก็มอบอารมณ์แปลกใหม่ด้วยการเพ่ิมการเล่าเรื่องผ่านมุมมองของพระเอกเข้าไปด้วย ทำให้ในเหตุการณ์เดียวกันผู้อ่านอย่างเราได้รับรู้ทั้งมุมมองของพระเอกและนางเอก ได้เห็นความเข้าใจผิดที่แสนน่าเอ็นดูของทั้งสองแบบว่า “นี่เอ็งคิดคนละอย่างกันเลยแล้วโว้ย !” นอกจากนี้เส้นเรื่องก็มีเพียงเส้นเดียวคือการใช้ชีวิตของนางเอกในฐานะนางร้ายของนิยายผู้เป็นคุณหนูตกอับว่าจะเป็นอย่างไรทำไมถึงไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่มย่ามกับชีวิต วิธีหลีกเลี่ยงการสร้างสัมพันธ์ของนางและความรักที่ค่อยเป็นค่อยไประหว่างนางเอกกับพระเอกบุรุษนิรนามผู้เข้าค่อย ๆ เข้ามาละลายกำแพงน้ำแข็งของนางร้ายปลงตกนางนี้ และด้วยความที่เป็นนิยายคอมเมดี้มุกตลกที่นักเขียนใส่เข้ามานั้นก็ทำเอาฮาน้ำตาเล็ดเหมือนกันนะสำหรับคนเส้นตื้น 

ด้านภาษาของนักเขียนนั้นอ่านง่ายไม่ใช่ภาษาย้อนยุคหรือใช้คำศัพท์ยากอะไรเพราะนางเอกของเราเป็นคนสมัยใหม่ดังนั้นภาษาที่ใช้ในการบรรยายจึงเป็นศัพท์และประโยคสมัยใหม่ ส่วนบทบรรยายค่อนข้างทำให้ดีสามารถทำให้ผู้อ่านอย่างเราจินตนาการนึกภาพตามออกแต่ขอติตรงที่นิยายเรื่องนี้บทบรรยายนั้นมากไม่สมดุลกับบทสนทนาเท่าไหร่เลยรู้สึกว่าเหมือนอ่านบันทึกความทรงจำหรือไดอารี่ของนางเอกมากกว่าอ่านนิยาย แต่การผูกเรื่องไม่ติดขัดอะไรเนื้อเรื่องในแต่ละตอนก็กลมกลืนไม่โดดออกจากกัน เป็นนิยายเล่มไม่หนามากประหยัดเวลาอ่านได้ดี

ในด้านของตัวละครในนิยายเรื่องนี้ใช้ตัวละครน้อยมากนับนิ้วได้เลยคือถ้าไปทำเป็นซีรีส์หรือหนังผู้จัดไม่ต้องเปลืองค่านักแสดงมากบอกเลย ตัวละครเด่น ๆ ก็มี นางเอก พระเอก สาวรับใช้นางเอกเป็นตัวดำเนินเรื่องไปจนจบ ตัวละครอื่น ๆ นานทีปีหนจะโผล่มาให้เห็นหน้า เรายังแอบคิดว่าเอ๊ะก็ชื่อเรื่องคือ “พวกท่าอย่ามายุ่งกับข้า” ตัวละครน้อยก็ถูกแล้วหนิเพราะนางเอกของเรานางไม่อยากให้ใครมายุ่งและก็ไม่อยากไปยุ่งกับใคร เพื่อนน้อยก็ไม่แปลก 55555 นิสัยตัวละครก็แสนธรรมดาไม่ได้เก่งเกินไป ดีเกินไป หรือชั่วเกินไป อยู่ตรงกลางระหว่างคนดีและคนเลวโดยเฉพาะนางเอกของเราเนี่ยที่เกือบปลิดชีพประเอกตอนเจอกันครั้งแรกแต่ก็ยั้งมือไว้ได้ทันก่อน

สุดท้ายนี้ความรู้สึกเราหลังอ่านก็คือยิ้มเล็ก ๆ ให้ความรู้สึกเป็นนิยายคลายเครียดอะแหละ เนื้อเรื่องไม่ได้เนือยเกินแต่ก็ไม่ได้สนุกจนต้องรีบอ่านให้จบเรียกว่าเป็นนิยายสายอ่านเอาเพลิน สิ่งที่ชอบคือการได้รู้เรื่องราวในมุมมองจากพระเอกบ้างว่าคิดยังไงเป็นอีกจุดที่น่าสนใจ ด้านข้อติของเราก็คืออย่างที่บอกไปว่าบทบรรยายมากเกินไปจนให้ความรู้สึกเหมือนอ่านไดอารี่มากกว่าอ่านนิยายแต่บางคนอาจชอบก็ได้นะอันนี้ก็เป็นรสนิยมส่วนตัว หากใครสนใจก็ไปตามไปอ่านกันได้โดยเฉพาะสายนิยายรัก คอมเมดี้ เนื้อเรื่องเบา ๆ ไม่ดราม่า มีการ์ตูนและตอนพิเศษแถมมาท้ายเรื่องด้วย

ปล. ไม่มีฉาก NC มีเพียงฉากกุ๊กกิ๊กหยอกล้อของพระนางให้พอจิกหมอนขาดและข้อมูลบางประการอาจขัดใจผู้รู้ประวัติศาสตร์ไปบ้าง