คำตอบคือแก แกนี่แหละจะมาสนใจ (and by แก I mean เราเอง)

อื้อ เขียนให้ตัวเองในอนาคตอ่านละกัน เขียนแบบคิดอะไรได้ก็เขียน ลวก ๆ อินดี้ฉิบ

แต่ถ้าใครหลงมาอ่านแล้วได้เพลงโปรดกลับไปฟังเราก็ยินดี :)

โพสต์แรกก็ขอประเดิมด้วยเพลงในยุคที่เราเรียกว่า "ยุคทอง" คือถ้าได้ยินเพลงจากยุคนี้ปั๊บ ความทรงจำมันจะไหลหลากออกมาทันที แต่ละคนจะมียุคทองแตกต่างกันออกไป แล้วแต่ใครเกิดก่อนเกิดหลัง ยุคทองของคนนึงอาจจะเต็มไปด้วยเพลงสุนทราภรณ์ อีกคนอาจจะเป็นจัสติน บีเบอร์ก็ได้

ยุคทองของเราคือช่วงปี 2003–04

หมายเหตุ: บางเพลง (โดยเฉพาะเพลงเก่า ๆ ) หาวิดีโอ official ไม่เจอ ก็ขอเอา re-upload มาแปะน้อ

ถ้าตัวเราตอน 11 ขวบมีประเทศเป็นของตัวเอง เพลงชาติคงเป็นเพลงนี้แหละ ฟังบ่อยมาก ฟังตลอด จริง ๆ คือจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าฟังจากไหน เพราะช่วงนั้นเราอยู่หอ โรงเรียนต่างจังหวัด (แต่ไม่ถึงกับหลังเขานะ (อยู่หน้าเขาต่างหาก มีภูเขาอยู่หลังโรงเรียน (จริง ๆ ))) ฉะนั้นเครื่องเล่นเทป ซีดี วอล์คแมนอะไรก็ไม่เคยมี วิทยุก็ไม่รู้ไปหาที่ไหน เป็นปริศนามากว่าจำเนื้อเพลงมาจากไหน หรือไปได้ยินมาจากไหน

อันนี้จำได้แม่นเลย ฟังครั้งแรกตอนวงรุ่นพี่ขึ้นเวทีร้องตอนก่อนปิดเทอม ที่จำได้เพราะรุ่นพี่แกเริ่มเพลงมาแล้วเราขำมาก มาโอะโอโอ้วโน่วอะไรวะ พอฟังไปฟังมาก็ได้พบความจริงที่ว่า

...สกิลการร้องเพลงของรุ่นพี่คนนั้นต่ำมาก

แต่ก็นั่นแหละ เป็นอีกเพลงที่ฟังแล้ว nostalgia ล้นสมอง

คิดมาตลอดว่า Silly Fools เป็นวงที่แนวเพลงคล้าย ๆ แต่ไม่เหมือนกับวงอื่นในช่วงนั้น (Bodyslam, Big Ass, ฯลฯ) คือเพลงจะหนัก ๆ มัน ๆ กว่าวงอื่น พอเปิดเพลงในที่สาธารณะ การกระโดดเหยง ๆ ก็จะมากกว่าเพลงจากวงอื่น ๆ 

เพลงนี้ก็เช่นกัน

เพลงนี้มาทีหลังหน่อย แต่ยังอยู่โรงเรียนหน้าเขาที่เดิม ก็เลยไม่รู้อีกว่าไปฟังมาจากไหน จำได้ว่าตอนฟังเพลงนี้แล้วเศร้ามาก เพลงบ้าอะไรเนื้อหาไม่สนุกเอาซะเลย

แต่ก็ชอบ

นี่มันเพลงสารภาพรักในตำนาน!

เราไม่ได้ไปสารภาพอะไรกับใครหรอก ไม่ได้มีความหลังกับเพลงนี้แบบนั้น ฮ่า ๆ แต่ในฐานะเด็กขี้อาย เพลงนี้มันเขี่ยขั้วหัวใจดีชะมัด มันใช่มาก (สมัยนั้นยังไม่ใช้คำว่า มันโดนมาก มั้ง) เนื้อเพลงง่าย ๆ ตรง ๆ เลย แถมเสียงร้องก็อ้อนวอนสุด

หลังจากนั้นมา ถ้าเมื่อไหร่คำว่า "พูดไม่ค่อยเก่ง" ไหลลอดออกจากปากทีไร ต้องร้องต่อในใจว่า "แต่ รัก หมด ใจ" ทุกที