" จะพร่ำเพรื่อไปทำไมกัน

ไม่ว่ายังไงก็มีแต่เราที่โศกเศร้าเสียใจ คิดมากอยู่เพียงลำพัง

พวกเขาไม่มีทางรับรู้และคงไม่ได้รู้สึกอะไร

มันไม่แฟร์สักเท่าไหร่...

เพราะฉะนั้นอย่าปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความเศร้านักเลย

ในเมื่อพวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจในความรู้สึกของเรา

ก็อย่าไปให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านั้นมากเกินไป

เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการถือดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมคม

โดยที่รู้ดีว่ามันเจ็บแต่ก็ยังจะยื่นมือเข้าไปจับและสัมผัส "