วันนั้นเองที่การพบกันและการร่วมมื้ออาหารครั้งแรกของชิวหยวนเสียงและเซี่ยฝานเทียนเริ่มต้นขึ้น เซี่ยฝานเทียนมาช้ากว่าเวลานัด เลยรู้สึกงุ่นง่านใจ แต่พอเห็นอาหารที่อยู่ตรงหน้า อารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่คุณพ่อบ้านแนะนำตัวทั้งสองฝ่ายเสร็จแล้วก็ปลีกตัวออกไป ทิ้งให้เซี่ยฝานเทียนอยู่ให้อยู่กับชิวหยวนเสียงตามลำพัง

คุณชายผู้หล่อเหลานั้นไม่ได้มีท่าทางสนใจเพื่อนคนใหม่หรืออาหารตรงหน้า ด้วยท่าทางที่ดูเย็นชาของชิวหยวนเสียง ทำให้แรกๆ เซี่ยฝานเทียนเกิดอาการกลัวคุณชายขึ้นมา แต่กลัวในที่นี้คือกลัวอาหารไม่ย่อย... 

ด้านชิวหยวนเสียงพอตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนจับมือเซี่ยฝานเทียนทั้งคืน ก็เกิดอาการหน้าร้อน จนต้องหนีเข้าห้องน้ำมาสงบจิตใจ เป็นไปตามที่คาด ขณะที่ชิวหยวนเสียงอ่านหนังสือพิมพ์ก็เจอพาดหัวข่าวเกี่ยวกับตัวเองและเซี่ยฝานเทียน กล่าวว่าเซี่ยฝานเทียนเป็นมือที่สามทำให้ชิวหยวนเสียงถอนหมั้นกับคู่หมั้น แน่นอนว่าเซี่ยฝานเทียนก็เห็นข่าวนี้ ชิวหยวนเสียนลอบสังเกตท่าทีของเซี่ยฝานเทียนเมื่อเห็นว่าท่าทีของนายเอกดูไม่ทุกข์ร้อนอะไร จึงปล่อยเลยตามเลย พอเช็คเอ้าท์ออกมาเจอกองทัพนักข่าวอีก แต่ก็ฝ่าดงนักข่าวออกมาได้ บ่ายวันนั้นเองขณะที่ชิวหยวนเสียงกลับเข้าบริษัท ฝ่ายเซี่ยฝานเทียนที่ลอบสังเกตชิวหยวนเสียงมานานก็เรียกประชุมทุกคนในบ้านถึงแผนการใหม่ที่จะทำให้เซี่ยฝานเทียนยอมกินข้าวนั่นก็คือ การเปลี่ยนบรรยากาศนั่นเอง

สี่เดือนผ่านไป อาการไม่อยากอาหารของชิวหยวนเสียงก็เริ่มดีขึ้น ชิวหยวนเสียงค่อยๆ เปิดใจให้เซี่ยฝานเทียนเรื่อยๆ เพราะเซี่ยฝานเทียนมักจะมีลูกเล่นอะไรให้ตัวเองแปลกใจได้เสมอ มักจะให้เซี่ยฝานเทียนมานั่งในห้องทำงานด้วยกันเพียงเพื่อจะได้เห็นเค้าอยู่นสายตา อีกคนเคลียร์เอกสารของบริษัท อีกคนเคาะแป้นพิมพ์เขียนคอลัมน์ 

พอชิวหยวนเสียงดีขึ้น คนในบ้านทั้งหลายยิ่งเทิดทูนเซี่ยฝานเทียนเข้าไปใหญ่ ช่วงเวลานี้แหละที่เซี่ยฝานเทียนรู้ตัวว่าชอบชิวหยวนเสียงเข้าแล้ว แต่เพราะไม่อยากหวังสูงมากเกินไปจึงเก็บอาการและหันมาทุ่มเทกับการดูแลสุขภาพของเซี่ยฝานเทียนแทน

ชิวหยวนเสียงเอง เริ่มเคยชินกับการที่มีเซี่ยฝานเทียนอยู่ข้างๆ จากแรกเริ่มจนถึงวันนี้ก็เริ่มชอบขึ้นมากเรื่อยๆ พลางคิดวางแผนอนาคตไปว่าถ้าสังคมไม่ยอมรับ ตัวเองก็จะไม่สน จะเกษียณตัวเองก่อนกำหนดมาอยู่กับเซี่ยฝานเทียน ชิวหยวนไม่ได้บอกกล่าวกับเซี่ยฝานเทียนเป็นกิจลักษณะ เพราะอยากให้รักครั้งนี้ค่อยๆ พัฒนาไปแบบไม่หวือหวา ค่อยเป็นค่อยไป แต่ตัวเองรู้อยู่แล้วว่าเซี่ยฝานเทียนคิดเหมือนกัน จากการกระทำและพฤติกรรมของเซี่ยฝานเทียนชอบแอบมองใบหน้าตัวเองอยู่เสมอ

มีอยู่วันหนึ่งทั้งสองคนเปลี่ยนบรรยากาศไปทานของว่างที่สวนสาธารณะ แล้วนักข่าวถ่ายภาพไว้ได้ ขยายภาพของเซี่ยฝานเทียนจนใหญ่โต ชิวหยวนเสียงเห็นแล้ัวจึงแกล้งเอามาวางไว้บนโต๊ะเพราะอยากแกล้ง(?) อยากเห็นปฏิกิริยาของเซี่ยฝานเทียน เลยเรียกเซี่ยฝานเทียนมาคุยด้วยเรื่องหนัง ให้เซี่ยฝานเทียนนั่งรอที่โซฟาก่อน (ในมุมที่มองเห็นหนังสือพิมพ์ด้วยนะ) ตัวเองขอเคลียร์งานต่อ เซี่ยฝานเทียนพอได้เห็นรูปตัวเองก็เลิ่กลั่ก แอบหยิบหนังสือพิมพ์มาแง้มๆ ดู แล้วรีบเอาไปซ่น ชิวหยวนเสียงที่แอบมองอยู่แอบหัวเราะกับท่าทางนั้น พลางคิดว่าทำไมเซี่ยฝานเทียนถึงน่ารักขนาดนี้

ข้ออ้างจะให้สมจริงก็ตอนดูหนังกันจริงๆ ถูกไหม ตอนที่ดูหนังกันชิวหยวนเสียงอ้าปากให้เซี่ยฝานเทียนป้อนขนมให้ เซี่ยฝานเทียนมีอาการขัดเิขนแต่ก็ป้อนให้นะ เห็นชิวหยวนเสียงเคี้ยวหงุบหงับ มีเศษขนมติดมุมปากก็หน้าแดงจินตนาการไปไกล ชิวหยวนเสียงเห็นแบบนั้นก็หัวเราะและแซว เซี่ยฝานเทียนเขินจนเอามือปิดหน้า แต่ชิวหยวนเสียงไม่สนท่าทีขัดเขินนั้น แถมยังซบลงบนไหล่เซี่ยฝานเทียนแล้วพูดว่า 'พวกเราค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปเนอะ' เซี่ยฝานเทียนได้ยินดังนั้นก็นิ่งอึ้งไป สงสัยในความหมายของคำพูดนั้น แต่ไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเอง เห็นชิวหยวนเสียงหลับไปก็จับมือเค้าขึ้นมาจุ๊บ จังหวะนั้นชิวหยวนเสียงลืมตาขึ้นมามองสบตา บรรยากาศและสองเรานั้น ใช่..จูบแรกของทั้งสองคนก็เกิดขึ้น และก็ใช่อีก ชิวหยวนเสียงขอเซี่ยฝานเทียนเป็นแฟนในตอนนั้น

ความสัมพันธ์ครั้งนี้ของทั้งสองคนคือรักแบบผู้ใหญ่ คนสองคนค่อยๆ ปรับตัวเข้าหากัน เติมเต็มกัน ทุ่มเทและเอาใจใส่ในทุกช่วงเวลา ความประทับใจเล็กๆ น้อยๆ นี้ ค่อยๆ collect เพิ่มขึ้นจนกลายเป็นความสุขของเซี่ยฝานเทียน

มีอยู่ครั้งนึงชิวหยวนเสียงรีบเคลียร์งานหามรุ่งหามค่ำ เพื่อลาพักร้อนไปเที่ยวกับเซี่ยฝานเทียน ไปถึงโรงแรมเช็คอินเรียบร้อย ลงมาเดินเล่น มีสาวๆ แอบมองทั้งสองคนตลอดทาง เซี่ยฝานเทียนก็มัวแต่สนใจสาวๆ พวกนั้น เพราะรู้สึกไม่พอใจ(?) ชิวหยวนเสียงที่กำลังลองชิมไวน์เลยดึงเซี่ยฝานเทียนมาจูบปาก ป้อนไวน์ให้ คนรอบข้างตะลึงไป พอเห็นเซี่ยฝานเทียนเขินก็ทำให้คนขี้หึงพอหายหงุดหงิดไปได้

ดราม่าเริ่มก่อตัว คนรักเก่าของเซี่ยฝานเทียนเป็นพวกต้มตุ๋น ชอบหลอกเอาเงิน พอได้เห็นช่าวของชิวหยาวเสียงกับเซี่ยฝานเทียน ขอนัดเจอเซี่ยฝานเทียน อ้างว่าให้มาเอาของที่ลืมไว้ พอเจอกันก็กลับมาตีโพยตีพาย โวยวายเสียงดังถามเซี่ยฝานเทียนว่าทำไมถึงทิ้งตัวเองไป เป็นเพราะคนในข่าวใช่มั้ย โวยวายเสียงดังให้คนรอบข้างสนใจ ทั้งยังวิ่งออกจากร้านเดือดร้อนเซี่ยฝานเทียนต้องวิ่งตาม พอตามถึงตัวจังหวะที่เซี่ยฝานเทียนไม่ทันระวังตัวก็คว้าตัวเซี่ยฝานเทียนมาจูบ เซี่ยฝานเทียนหมดความอดทน เลยพูดย้ำว่ารู้เรื่องทุกอย่างที่คุณนอกใจ และความสัมพันธ์ของสองคนจบไปตั้งนานแล้ว หยุดรื้อฟื้นได้แล้วแต่แฟนเก่าก็พยายามแสดงออกว่าตัวเองไม่ได้ยินดีที่จะเลิก พยายามติดต่อเซี่ยฝานเทียนอยู่เรื่อยๆ ช่วงนั้นชิวหยวนเสียงเริ่มงานยุ่งกว่าปกติเพราะจะมีการออกผลิตภัณฑ์ใหม่ ทุกครั้งที่ได้เจอกันเซี่ยฝานเทียนจะมีท่าทีเหม่อลอยเสมอ ทำให้ชิวหยวนเสียงก็เริ่มรู้สึกแปลกใจ ไหนจะคำพูดของเลขาที่พยายามบอกว่านายเอกเป็นคนไม่ดี (คุณเลขาไปเห็นเหตุการณ์ตอนเซี่ยฝานเทียนโดนจูบ)

และเพราะชิวหยวนเสียงเริ่มมาท่าเหินห่างขึ้นเรื่อยๆ จนเซี่ยฝานเทียนแปลกใจ แรกๆ คิดว่าชิวหยวนเสียงงานยุ่ง แต่ในใจก็มีความสงสัยว่าอาจจะเป็นเพราะคุณเลขารึเปล่า ที่ทำให้ชิวหยวนเสียงเปลี่ยนไป (จริงๆ คือแฟนเก่าเซี่ยฝานเทียนตามรังควานชิวหยวนเสียงเหมือนกัน เพื่อจะขอเซี่ยฝานเทียนคืน) 

เกิดเหตุการณ์แย่ๆ ในวันครบรอบของทั้งสองคน คุณเลขาถูกทำร้าย ชิวหยวนเสียงจึงพาตัวคุณเลขามาที่บ้าน แสดงความห่วงใยต่างๆ นาๆ ทั้งยังลืมนัดของเซี่ยฝานเทียน ปล่อยให้หยวนเสียงที่ทั้งวันมัวยุ่งอยู่กับการทำกับข้าว ทำเค้ก ต้องนั่งรอที่โต๊ะกินข้าวในห้องพักของโรงแรมจนถึงห้าทุ่มชิวหยวนเสียงก็ไม่แม้แต่จะติดต่อมาหา จนเซี่ยฝานเทียนติดต่อพ่อบ้านถึงได้รู้เรื่องราว เซี่ยฝานเทียนยกอาหารทั้งหมดให้กับพนง.ที่โรงแรม กลับบ้านด้วยจิตใจขุ่นมัว ระหว่างที่ถือเค้กมีแม่บ้านที่ถืออ่างน้ำเดินมาชน เค้กลอยละลิ่วตกพื้น อ่างน้ำคว่ำจนทำให้ตัวเปียก ตัวชิวหยวนเสียงที่ได้ยินเสียงเอะอะจากในครัวจึงเดินมาดู เห็นภาพเซี่ยฝานเทียนตัวเปียกปอน ทั้งสองพยักหน้าให้กันแต่ไม่พูดอะไรกัน จากนั้นเซี่ยฝานเทียนจึงเดินขึ้นห้องแบบโซเซ

เวลานั้นเองที่พ่อบ้านพูดกับชิวหยวนเสียงเรื่องที่เซี่ยฝานเทียนรอชิวหยวนเสียงอยู่ที่โรวแรมเป็นค่อนคืน แต่ชิวหยวนเสียงพูดทำนองว่าก็ช่างมันสิ และเพราะคำพูดที่ไม่ได้ไตรตรองของพระเอกนี้เอง เซี่ยฝานเทียนที่เดินกลับมาเอาของในครัวได้ยินเข้า ในเวลานั้นชิวหยวนเสียงไม่ได้รู้ตัวเลยว่าได้ทำเรื่องผดพลาดเข้าเสียแล้ว

ความระแคะระคายความเคลือบแคลงในความสัมพันธ์ที่สะสมนั้นถูกกักเก็บไว้ในใจของเซี่ยฝานเทียน และบังเอิญที่พ่อของเซี่ยฝานเทียนติดต่อกลับมาพอดี เซี่ยฝานเทียนจึงคิดจะไปเยี่ยมพ่อ เลยไปขอลาพักร้อนกับชิวหยวนเสียง แต่เซี่ยฝานเทียนตอบปฏิเสธแบบเย็นชา (มีประเด็นที่ทำให้ชิวหยวนเสียงเป็นแบบนี้จากแฟนเก่าของเซี่ยฝานเทียน) เซี่ยฝานเทียนตอบกลับว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะลา แต่ชิวหยวนเสียงตอบกลับทันควันว่านายจ้างก็มีสิทธิ์ตอบปฏิเสธ และเพราะคำว่า 'นายจ้าง' จากปากของชิวหยวนเสียงนี้เอง ที่ทำให้เซี่ยฝานเทียนรู้ตัวว่าที่แท้ชิวหยวนเสียงไม่เคยรักตัวเองเลย  ทั้งสองคนไม่เคยก้าวพ้นความเป็นเจ้านายกับลูกน้องเลย ชิวหยวนเสียงสั่งเด็ดขาดว่าถ้าเซี่ยฝานเทียนก้าวเท้าออกจากบ้านหลังนี้ ไม่ต้องกลับมาอีก และใช่...เซี่ยฝานเทียนรีบกลับไปเก็บของที่มีน้อยนิดของตัวเองใส่กระเป๋าเดินทาง บอกลาคนในบ้านทั้งหมด และก้าวออกจากบ้าน

หลังจากมีสติมากขึ้น ชิวหยวนเสียงถึงได้รู้ว่าตัวเองได้ทำเรื่องผิดพลาดเข้าซะแล้ว เพราะพอได้ไตร่ตรองให้ดี เวลาทั้งหมดของเซี่ยฝานเทียนนั้นมักจะทุ่มเทให้กับตัวเองเสมอนี่ เว้นก็แต่ตอนที่ปั่นต้นฉบับ หรือออกไปค้นคว้าข้อมูลข้างนอกนั่นแหละ ทำไมตัวเองถึงเชื่อลมปากคนอื่น ทำไมถึงไม่ยอมเชื่อใจคนรักของตัวเอง

.

.

.

.

เราชอบนิยายเรื่องนี้นะ เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยหวือหวา ค่อยๆ เป็นๆ ไป ได้เห็นพัฒนาการของตัวละคร การกระทำของทั้งสองคน บรรยากาศรอบข้างมันอบอุ่นมากๆ เลยล่ะ อย่างเมนูอาหารที่บรรยายดีเทลจนหิวตาม ไม่ได้เน้นมาทั้งเล่มแต่ก็ชวนน้ำลายสออยู่บ้างตอนที่จินตนาการตาม เนื้อเริื่องค่อนข้างฟีลกู๊ดเลย แต่ไม่ได้ราบเรียบตลอดทั้งเรื่อง บรรยากาศที่คนรอบข้างของชิวหยวนเสียงคอยเชียร์ คอยเป็นกำลังใจให้เซี่ยฝานเทียนน่ารักมาก! 

คำเตือนครั้งสุดท้าย เรื่องนี้สลับ position!