It start snowing!!!!

Omg 

ไม่เคยคิด ไม่เคยเตรียมใจมาก่อนที่จะได้เจอกับหิมะตกในช่วงหน้าFall 

แล้วพี่ก็ไม่เคยบอกด้วยนะคะ แหม 

วินาทีแรกที่เห็นก็คิดว่า เอ...นี่มันผงอะไรสีขาวๆ หรือว่าเป็นก่อสร้างที่ปุ้งๆปั้งๆกันอยู่ทุกคืน ทำฝุ่นอะไรลอยมา

ปรากฏว่าแตะแล้วมันเย็นแล้วก็ให้ความรู้สึกกรุบกรับๆแบบเกล็ดน้ำแข็งแหละ วินาทีนั้นจึงได้รู้ว่า อ้อ หิมะตกหรอกหรือนี่?!?!

อุณหภูมิช่วงนี้ก็อยู่ประมาณ 1-2องศา ความเย็นระดับนี่ถ้าในไทยก็เคยสัมผัสแต่ที่ยอดดอยอินทนนท์เท่านั้นแหละค่ะ อนิจจาที่แม้จะอุณหภูมิเท่ากัน แต่ในไทยก็ไม่เห็นมีหิมะตกให้เห็น ...มีแต่ลูกเห็บ...ไม่ก็แม่คะนิ้งตามยอดหญ้า ?

แต่ล่าสุดก็เคยไปเห็นหิมะตกมาแล้วล่ะค่ะ ที่จุงเฟราตอนช่วงฝึกงานซัมเมอร์ แต่อันนั้นเรียกว่าเป็นพายุหิมะดีกว่าเพราะลมแรงมว้ากกกแถมมีพายุด้วย

ดังนั้นครั้งนี้จึงเรียกว่าเป็นครั้งแรกที่เห็นหิมะตกในเมืองละกันค่ะ ถามว่าตื่นเต้นมั้ย? รู้สึกว่าตื่นเต้นน้อยกว่าที่คาด5555 จำได้ว่าตอนเด็กๆเคยโหยหาหิมะตกมากๆแต่ความอยากนั้นก็ค่อยๆเลือนหายไปตามกาลเวลา ฮาาาา ตอนนี้เห็นก็แบบ อ่า...หิมะตก 

ช่วงนี้ได้มีโอกาสได้จับกลุ่มทำโปรเจคกับนร.ที่นี่ตั้ง2จาก3วิชา กลุ่มในวิชาapplied mlมีประมาณ6คน ส่วนวิชาbioinfoมี3คน มีทั้งป.ตรี ป.เอก ผสมกันไปแบบหลากหลายความยากของการคละแบบนี้คือการนัดเวลาค่ะ เพราะว่าตารางเรียนค่อนข้างต่างกันพอควร พี่ป.โท ป.เอกบางทีมีเรียนน้อยก็จริงแต่ก็ติดคุยกับอ.บ้างอะไรบ้าง //ติดปาร์ตี้ก็มี ถถถ ส่วนป.ตรีด้วยกันถึงจะเรียนแค่3ตัวแต่ก็มีนัดคุยโปรเจคของวิชาอื่นกันเยอะแยะเต็มไปหมด 5555 เรียกได้ว่าบันเทิงไปอีกแบบ

แต่ถ้าให้เทียบระหว่าง2กลุ่มนี้ กลุ่ม6คนจะทำงานกันเป็นทีมมากกว่ากลุ่ม3คน กลุ่ม3คนนี่เหมือนเลือกมาหัวข้อเดียวกันแล้วแยกกันไปทำ ด้วยความที่สามคนมีพื้นฐานที่ค่อนข้างต่างกัน พี่ป.โทก็คอมจ๋า ใช้Perl scriptอย่างคล่องแคล้ว โดยที่มิ่งนั้นhave no idea what’s happeningอ่ะ กลับกัน...พี่เค้านั้นไม่มีประสบการณ์ด้านการใช้MLซะเท่าไหร่ มิ่งปกติเวลาทำก็ติดจะทำในJupyter notebookไม่ก็colab พี่ท่านเล่นโค้ดมาเป็น.pyที่รันบนcluster ฮัลโหล แล้วมิ่งใช้Clusterอย่างพี่บ้างได้ที่ไหน ถถถถ แอกส่งแอกเซสอะไรก็ไม่มีกะเค้า ส่วนน้องปี2ก็ยังไม่คล่องกับการเขียนcodeหรือทำโปรเจคแนวคอมเท่าไหร่สิ่งเดียวที่เราทั้งสามคนมีเหมือนกันคือ ความรู้ไบโอ=0 ไง บันเทิงมั้ยล่ะ 

ความยากอีกอย่างของการทำproject bioinfomatics 50%มาจากเรื่องdata เพราะมันช่างอยู่กระจัดกระจายกันเหลือเกิน เหมือนยังไม่มีstandardหรือformatที่ลงตัวแต่ละdatabaseก็เก็บproteinหรือsequenceด้วยidที่ต่างกันแม้เป็นตัวเดียวกันก็ตาม ไม่มีเว็บไหนที่รวมออกมามีข้อมูลที่เราต้องการครบถ้วน นอกเสียจากต้องไปโหลดแบบกระจัดกระจายมาเชื่องกันเอง ซึ่งการเชื่อมกันเองนั้นจำต้องอาศัยความรู้ด้านHeirarchyของproteinพอสมควรว่าระดับไหนควรเชื่อมกับระดับไหนยังไง นี่ก็ลองเชื่อมดูตามIDแต่ไม่รู้ว่าตัวdataข้างในนั้นจะเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็นรึเปล่า1uniprot idมีได้หลายpdb sequence และ1 sequenceมีได้หลายinterprot id(เก็บทั้งเลเวลdomain familyและbinding site).แค่ฟังก็รู้สึกว่าสะเปะสะปะแล้วใช่มั้ยคะยิ่งมาจากdatabaseคนละเจ้าด้วยแล้วยิ่งไม่มั่นใจเข้าไปอีก

ดังนั้นก็เลยลองทำเท่าที่ทำได้ไปดูค่ะ แม้จะมีปัญหาด้านunbalance dataก็ตาม(อันนี้คือว่าถ้ามีข้อมูลมาประกอบเยอะขึ้นกว่านี้ //อันต้องใช้biological insight น่าจะทำให้คัดและบาลานซ์ข้อมูลได้ดีขึ้น) ส่วนตัวยังไม่ค่อยชอบวิธีSWORTเท่าไหร่ เพราะไม่น่าใช้ได้ดีกับcatagorical dataที่มีจำนวนมากและอาจจะหรืออาจจะไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างcatagoryนั้นๆ

อ่ะๆจบเรื่องน่าปวดหัว แล้วมาพูดเรื่องกลุ่มapplied mlดีกว่า กลุ่มนี้คนเยอะกว่าแล้วก็หลากหลายกว่าเพราะมีตั้งแต่ป.ตรียันป.เอกเลย เราก็ให้พวกด๊อกเตอร์เค้าต่อสู้กับmodelไป จะสังเกตได้ว่าการทำprojectที่นี่จะมีการอิงกับliteratureตลอดเวลาต่างกับที่ไทย อย่างไรก็ตามการทำแบบอ่านlituratureนี้ก็ต้องอาศัยเวลาเหมือนกันกว่าจะเจอสิ่งที่เราต้องการได้ โจทย์ที่ตั้งก็ไม่ใช่อะไรง่ายๆธรรมดาๆซะด้วย ก่อนจะจบคอร์สต้องทำposter presentation แต่%ช่างน้อยนิดต่างกับความทุ่มเท (10%เอง) 

Jadeเป็นเพื่อนที่มาจากฮ่องกงค่ะ เธอเรียนFinancial Scienceอยู่ ออกจะเป็นคนเรียบร้อยๆเหมือนมิ่งเลย แต่รู้สึกว่ามีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง เช่น การชอบเล่นพนันถุ้ย! อุปนิสัย วิธีการพูดก้บlife styleไรงี้ เลยกลายเป็นเพื่อนที่ซี้ที่สุดไป 

Janiceเป็นเพื่อนเกาหลีจากคาบcomipal NeuroSci คนนี้เป็นผู้ชักนำเราเข้าสู่วงการlate night food 5555 ผู้ที่บอกเราว่านน.ขึ้นมา7โลตั้งแต่มาเรียนที่นี่ บางครั้งก็พาไปกินอาหารไทยพร้อมกับjade สองคนนี้เลยได้มีโอกาสได้รู้จักกัน

SKYEกับซึงยอน รูมเมทของมิ่งทั้งสองคนเองก็นFriendlyมาก แต่ตามประสาวัยรุ่นเกาหลีเวลาเจออะไรก็จะเล่นใหญ่ไว้ก่อน แบบ จินจ้ะะะะ?!?! อ่า...จริงจ่ะ แล้วทั้งสองคนก็ชอบดื่มแอลกอฮอลล์มากด้วยความที่บ้านเค้ามักจะออกไปดื่มกันทุกอา.เป็นปกติหลังเลิกเรียน เป็นสองคนนี้นี่แหละที่ลากเราออกไปปาร์ตี้ประจำ ถถถถ ตอนมาถึงแรกๆพวกนางก็บ่นอยากหาเพื่อนอยากมีแฟน ตอนนี้ก็ค่อยๆปลงแล้วล่ะค่ะ ถถถ

Estherเป็นคนเมกันเชื้อสายเกาหลี เรียนวิศวะ คนนี้ก็น่ารักกก เฟรนลี่เหมือนกัน ซี้กับทุกคนที่มิ่งรู้จัก5555 มักจะเป็นพันธมิตรเข้ายิมเหมือนๆกันกับเจด เอสเตอร์เป็นเพื่อนของEmeraldที่เป็นเพื่อนเจดอีกทีก็เลยรู้จักกันไว โลกมันกลมแปลกๆ555รู้จักกันหมดเลย พวกที่เป็นinternational studentสายเอเชียเนี่ย 

Emeraldคนนี้เพื่อนเอสเตอร์กับเจด ด้วยความที่เธอเป็นคนจีน//ที่ติ่งเกาหลีมาก ก็เลยได้มีโอกาสได้รู้จักเพื่อนๆของเธอที่เป็นคนจีนด้วยอย่างไซม่อนและกวางฮัน...และนั้น...คือจุดเริ่มต้นของการพนัน มีอยู่คืนนึงตั้งวงพนันกันจนถึงตี2 ยัง ยังไม่จบ ออกไปดูดาวที่สนามกอล์ฟยันตี3 เอาเข้าไปปปปป เอสเตอร์กับเอเมรัลด์ที่แพลนจะไปbostonวันรุ่งขึ้นเพื่อสมทบกับเจดที่มีสอบที่นั้นถึงกับยกเลิกแผนเลยทีเดียว

พูดถึงดูดาว เป็นประสบการณ์การดูดาวที่ประทับใจมากค่ะ เพราะว่ามีBackgroundเป็นทุ่งสนามกอล์ฟที่ปกคลุมไปด้วยหิมะจนขาวโพลนไปหมด ตัดกับท้องฟ้าสีดำครามและดวงดาวพราวระยิบระยับ สวยงามราวกับเทพนิยายเลย แต่ก็เย็นจนถ่ายรูปออกมามือสั่นหงิกๆเหมือนกัน night mode iphone11ก็เอาไม่อยู่ 

มิ่งชอบความรู้สึกของการเดินย่ำไปบนหิมะมากๆ เหมือนย่ำไปบนบิงซูเลย มันนุ่มๆกรุบๆดี ฟินนนน