เรื่องนี้เกิดขึ้นจริง

ปลาหมึกยักษ์นอนแผ่หนวดอยู่บนหาด ชาวบ้าน ชาวเกาะ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ยืนห้อมล้อมร่างนิ่มอยู่หลายสิบคน เด็กสองสามคนพยายามยื่นกิ่งไม้เข้าจิ้มเนื้อปลาหมึก รุ่นพี่ของผมต้องทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดคุณปลาหมึกไปโดยปริยาย

เมื่อรุ่นพี่เห็นหน้าผม เขาฉีกยิ้มแล้วหันไปกระซิบกระซาบกับปลาหมึกยักษ์สองสามคำ คุณหมึกไม่ขยับเขยื้อน ทว่าตาดวงกลมโตของเขาเคลื่อนทิศมาทางผมช้าๆ เมื่อผมเข้าไปใกล้ รุ่นพี่ถามทันทีว่าพร้อมหรือยัง เพราะคุณปลาหมึกเริ่มรำคาญไทยมุงเต็มแก่ ต้องการให้สัมภาษณ์เสร็จโดยเร็ว จะได้เดินทางกลับถ้ำใต้บาดาลเสียที ผมพยักหน้าแล้วยื่นมือออกจับหนวดเส้นหนึ่งของคุณปลาหมึกพอเป็นพิธี รุ่นพี่แนะนำว่าไม่ต้องจับทุกหนวดหรอก เดี๋ยวจะเสียเวลา เริ่มสัมภาษณ์กันเลย รุ่นพี่จะเป็นล่ามให้ ผมถามคุณปลาหมึกผ่านรุ่นพี่ว่าต้องการดื่มน้ำ อะไรก่อนจะเริ่มคุยกันไหม รุ่นพี่ยังไม่ทันได้แปลก็มองหน้าผมอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง รุ่นพี่บอกว่า แก คุณปลาหมึกเขาอยู่ในน้ำมาทั้งชีวิต เขาอยากจะดื่มน้ำหาพระแสงอะไร ผมพยักหน้าเห็นด้วย แล้วหันไปสั่งเด็กทะเลตัวดำใกล้ๆช่วยวิ่งไปสั่งน้ำมะพร้าวอ่อนมาให้พี่ที่หนึ่ง อย่าลืมเอาช้อนมาด้วย จะได้ขูดเนื้อมะพร้าวออกกินได้สะดวก

คุณปลาหมึกเองก็เป็นหนึ่งในปลาหมึกอื่นๆ ที่ต้องฝึกปรือการพ่นหมึกของตัวเองให้อยู่ในมาตรฐานตลอดเวลา จนกระทั่งวันหนึ่งแกก็ทนต่อกรอบเก่าๆ นั้นไม่ได้อีกต่อไป

สัตว์น้ำชนิดอื่นบางกลุ่มที่เห็นด้วยกับกลุ่มหมึกใหม่ต่างก็ช่วยกันลุกฮือกระพือครีบ สู้รบกับกองกำลังตำรวจปลาหมึกอีกแรง จนมีสัตว์บาดเจ็บล้มตายหลายร้อยศพ กลายเป็นปลาดิบนอนนิ่งบนพื้นผิวบาดาลเกลื่อนกลาดน่าอนาถใจ กลุ่มหมึกใหม่ใช้การปล่อยน้ำหมึกแบบนามธรรมตามความคิดในการสู้รบกับตำรวจ จนกระทั่งน่านน้ำนั้นเต็มไปด้วยกลุ่มน้ำหมึกไม่เป็นรูปเป็นร่าง ลอยล่องไหลเลื่อนกลบพื้นที่เป็นดวงกว้าง ทำให้การดำเนินงานของตำรวจเป็นไปอย่างทุลักทุเล

เมื่อเวลาผ่านไป การพ่นหมึกแบบนามธรรมกลายเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางในสังคมปลาหมึก จนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว และการพ่นหมึกเป็นรูปเหมือนแบบโบราณก็ค่อยๆจางหายไปจนหมดสิ้น