Title: การเต้นระบำของสีส้ม.

Warning: เป็นบทนำของเรื่องราวเรื่องหนึ่ง ซึ่งใช่ เราเขียนไม่จบ

Writer : Twentyeight_A

           บ้านของเราสร้างอยู่บนพื้นที่หนึ่ง ที่ซึ่งเป็นศูนย์กลางในการแผ่ขยาย ค่อนข้างใหญ่แต่ว่าดูซอมซ่อเนื่องจากอยู่กันมาหลายช่วงอายุ มันเก่าตรงเสาและผนังบ้านต่างเต็มไปด้วยคราบสีที่หลุดออก รอยร้าวเล็กๆแผ่ออกไปไม่สิ้นสุดคล้ายกิ่งไม้ อาจเพราะมันทำมาจากไม้ทั้งหลัง เวลาจะเดินก็ต้องค่อยๆย่องเบาๆ ราวกับตีนแมวที่กำลังขโมยของ ไม่เช่นนั้นจะเกิดเสียงเอื๊ยดอ๊าดและเชื่อเถอะ พ่อของเขาจะไม่ชอบเสียงนี้เอามากๆและจะแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดน่ากลัวที่น่าขนหัวลุกกว่าหนังสือนิทานใดๆจะกล่าวถึง 

        หน้าบ้านของเขาคือถนนเส้นเล็กซึ่งเชื่อมต่อบ้านแต่ละหลังไว้ด้วยกันคล้ายเข็มกับด้าย เพื่อนสนิทที่สุดของเขามีบ้านติดถนนเส้นนี้เช่นกันและทุกวันหลังจากกลับจากโรงเรียน เพื่อนของเขาก็จะมาหมกตัวอยู่ที่บ้านของเขาครั้งละนานๆ อย่างไม่แยแสบ้านตัวเองที่อยู่อีกจุดหนึ่งของถนนแต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร เพื่อนคนนี้แลดูน่าคบหา

            เพราะบ้านของเขาอยู่ติดถนนเมื่อเสียงบีบแตรดังขึ้นเขาจะหน้าบูดบึ้งและพยายามเอามือมาปิดหู เสียงจากรถพวกนั้นน่ารำคาญเหลือทนต่างจากเสียงรถไฟที่เขาชอบฟัง เขารักเวลาได้ยินเสียงล้อรถไฟบดเบียดไปกับรางเหล็กมันดูไพเราะแม้จะกระโชกโฮกฮาก และพาให้อยากไปที่ไหนสักที่

            ใช่ เขาอยากจะไปที่ไหนสักที่...

            ไอร้อนแผ่กระจายกว้างจนผิวเขาแทบไหม้แสงสีส้มโยกย้ายไปมาน่าหลงใหล กำลังกลืนกินบางอย่างบางอย่างที่ยืนมองจากตรงนี้นั้น มันคล้ายหยุดนิ่งอยู่บนผืนผ้าใบที่วาดโดยศิลปินชั้นยอดเขาจำได้ว่าเคยเห็นภาพนี้ในบ้านของเขา มันแลดูคล้ายกันอย่างเหลือเชื่อ

          ภาพวาดในบ้านนั้นกลับกลายเป็นของจริง

            และบ้านของเขากำลังอยู่ในเปลวเพลิงสีส้มส่องสว่างท่ามกลางท้องฟ้าสีส้ม มันกำลังจะมืดลงในไม่ช้านี้แล้ว

          ฟ้าร้อง

            เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าก้อนเมฆสีเทาจับตัวกันและดูใกล้กว่าที่เคย เขากระชับตุ๊กตาแน่นถอนหายใจออกมาก่อนจะมองความวุ่นวายของพวกผู้ใหญ่ตรงหน้า

            หวังว่าฝนจะไม่ตก

            อย่างน้อยก็ในคืนนี้...