ฉันหัวเราะ กระซิบกระซาบกับคุณอย่างไม่มีเหตุผล
เรามีช่วงเวลาแสนพิเศษอย่างไม่เคยเป็น
อย่างที่เธอบอก มันคงเป็น magic moment ที่ฉันเองเพิ่งเคยสัมผัส
ความสุขท่วมท้นจนฉันไม่อาจรับมือได้ไหว
ความไม่แน่นอนก่อตัวอย่างแช่มช้า ชวนให้สงสัยว่าจริงๆ แล้ว
เป็นเพราะสารเคมีที่กำลังเล่นสนุกกับร่างกาย
หรือเป็นฉันเองที่กำลังกำลังอิ่มเอมในช่วงเวลาที่เราต่างไม่เคยมอบให้กัน
หลายปีที่ผ่านมา อาจเคยชินกับรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คำเย้าแหย่
ก่นด่าความห่วยแตกในชีวิตของคุณเสมอ
แต่โปรดเถอะ อย่ามอบมุมอื่นที่ฉันยังไม่เคยได้เห็นเลย
มุมที่คุณลูบหัวฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เอาแต่บอกว่าคุณจะไม่ไปไหน
มุมที่คุณเอาแต่ยิ้มให้กับความเมามายไม่สิ้นสุดของฉัน
ไม่ใช่เพราะฉันไม่อยากเห็นมันจริงๆ
แต่เพราะฉันไม่ควรได้เห็นมันเลยแต่แรกเลยหรือเปล่า
ฉันถามตัวเองแบบนั้น
เราเจอกันในเวลาเกือบข้ามคืน
เธอรีบร้อนจากไปในเวลาข้ามวัน
ฉันไม่ได้หันไปมองตอนเธอเดินออกไปด้วยซ้ำ
เพราะฉันที่ยังล้มตัวนอนอยู่ที่เดิม
กลิ่นของเธออยู่กับผ้าห่มผืนโปรด
ไม่ได้จางหายไปเหมือนกับเธอที่ก้าวพ้นประตูไปแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in