เวลาเที่ยงตรง ณ โรงเรียนมัธยมทุ่งกุหลาบขาว สถานที่ที่เต็มไปด้วยเด็กวัยแรกรุ่น วัยแห่งความรัก เสียงหนุ่มสาวจ้อกแจ้กคล้ายเสียงอันแสนสดใสของหมู่นกที่กำลังร้องเพลงในยามเช้า เด็กสาวกลุ่มหนึ่งกำลังพากันเดินเม้าท์มอยไปที่โรงอาหาร คนหนึ่งชื่อบันนี่ใส่แว่นสายตาอันใหญ่ มัดผมแกะ ใส่เหล็กจัดฟัน ส่วนคนหนึ่งชื่อชิค หน้าหมวยมัดผมเปียตัวสูงโปร่ง และคนที่อยู่ตรงกลางชื่อรัน ลูกสาวคนโตจากครอบครัวประหลาดที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนในโรงเรียนแห่งนี้เป็นวันแรก

"นี่รันเธอโชคดีมากเลยนะที่เลือกย้ายเข้ามาอยู่โรงเรียนของเรา ขอบอกเลยว่าตาถึงมาก ที่นี่นะ ไม่ว่าจะเป็นมาตรฐานการศึกษา หรือว่าความหรูหราของโรงเรียนคือเลิศที่สุดแล้วค่ะขอบอก และ ที่ สำ คัญ นะ ยะ" บันนี่หอบ หลังเว้นวรรคคำพูดซะจนเหนื่อย

"งั้นชั้นพูดเองละกัน ที่สำคัญนะ เธอรู้ตัวมั้ยว่าได้อยู่โรงเรียนเดียวกับซุปตาร์ที่ฮอตที่สุดในตอนนี้ "

ชิคเล่าด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊า

"ใครเหรอ?" รันถาม

'"ชีตาร์ Boy Attack!!"' ชิคและบันนี่ตะโกนพร้อมกันด้วยสีหน้าตื่นเต้น

"คือ ใครเหรอ?" รันถามด้วยสีหน้าที่ไม่รู้จักจริง ๆ

ชิคและบันนี่ทำหน้าเหวอ

"เธอนี่ท่าจะบ้า ความดังของเค้าในตอนนี้เนี่ยนะคงจะมีแต่ชาวต่างชาติล่ะมั้งที่ไม่รู้จัก" บันนี่บอก

"จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูกนะบันนี่ เพราะตอนนี้ที่เกาหลีกับใต้หวันชีตาร์เค้าก็มีแฟนคลับแล้วนะยะ" ชิคเสริม

"ต้องขอโทษด้วยนะ คือช่วงนี้เราไม่ค่อยดูทีวีน่ะ พอดีที่บ้านยุ่ง ๆ” รันตอบหน้าแหย ๆ

ทันใดนั้นก็มีกลุ่มเด็กสาวร่วมห้องเดินผ่านมา เด็กผู้หญิงที่เดินนำหน้า ผิวขาว หน้าตาอินเตอร์ ใครดูก็รู้ว่าเธอต้องเป็นระดับแนวหน้า และดูเธอก็น่าจะชอบที่จะได้เป็นอะไรแบบนั้น เธอชื่อ วิปครีม วิปครีมกล่าวแซวกลุ่มของรัน

"นี่เด็กใหม่ โดนยัยสองคนนี้ตีสนิทระวังจะติดโรคเนิร์ดนะจ๊ะ ฮ่ะ ๆๆ" วิปครีมหัวเราะ

"นี่เธอมายุ่งอะไรด้วยยะ ครีม!" ชิคสวน

"ก็แค่เป็นห่วงอนาคตของเด็กใหม่น่ะจ้ะ ไม่ทราบว่า กระต่ายกับเจี๊ยบ ทำไมต้องร้อนตัวด้วยมิทราบ" ครีมตอบ

"ตกลงพวกเธอชื่ออะไรกันแน่เหรอ?" รันถามบันนี่กับชิค

"อะ เอ่อ คือ คนเรามันก็ต้องมีชื่อเก่าชื่อใหม่จริงมั้ยชิค" บันนี่ตอบหน้าแหย

"เอ่อ ช่ายยย เดี๋ยวนี้ใคร ๆ เค้าก็ตั้งชื่อให้ตัวเองกันทั้งนั้นแหละเนอะ บันนี่" สองคนกำลังช่วยกันแถ

"เหรอ ๆ งั้นชั้นจะเตือนเธอนะ คุณชิค และ คุณบันนี่คะ ว่าเด็กใหม่ชื่อรันเนี่ยหน้าตาดีไม่น้อย ระวังพี่ชีตาร์เค้าจะมองข้ามแฟนคลับเก่า ๆ หน้าตาเชย ๆ และปล่อยให้พวกเธอตกกระป๋องซะล่ะ ชอบนักนะตีสนิทคนสวยเนี่ย"

วิปครีมและกลุ่มของเค้ากำลังหัวเราะชอบใจ ทันในนั้นก็มีเสียงกรี๊ดของสาว ๆ ค่อย ๆ ดังมาจากโรงอาหาร

"ตายแล้ว! พี่ชีตาร์มา ชั้นสวยรึยังเนี่ย ชั้นสวยรึยัง!?"

วิปครีมเอามือสางผมด้วยความร้อนรนแล้วรีบล้วงลิปมันจากกระเป๋ามาทาเพิ่ม

"กรี๊ดดด รัน พี่ชีตาร์มา เธอกำลังจะได้เห็นตัวจริงแล้วนะ" บันนี่กับชิคบีบแขนรันแน่น

"อะ เอ่อ นักเรียนที่นี่เห็นเค้าทุกวันแล้วทำไมยังจะต้องกรี๊ดดังขนาดนี้" รันถามแบบงง ๆ

"ถ้าเป็นดาราทั่วไปก็ปกติก็เฉย ๆ กันนะ แต่นี่ชั้นบอกเธอแล้วว่าคนนี้เกินการควบคุม" บันนี่ตอบ

"บันนี่! แบตมือถือชั้นหมด เธอรีบเอาของเธอขึ้นมาเร็ว เผื่อจะได้รูปคู่ใหม่"

บรรยากาศของสาว ๆ ตอนนี้ดูตื่นเต้นมาก ยกเว้นรันที่ยืนทำคิ้วขมวดและมองเข้าไปในโรงอาหาร ทันใดนั้นกลุ่มเด็กผู้หญิงที่ยืนออกันอยู่หน้าโรงอาหารก็ถูกกลุ่มนักเรียนชายกางแขนและเบียดขอทางออกมา พร้อมกับเด็กหนุ่มชื่อชีตาร์ที่อยู่ตรงกลางเหมือนไข่แดง และมีเพื่อน ๆ ร่วมห้องของเขาเองเป็นบอดี้การ์ดให้ ชีตาร์ผมสีดำแสกกลาง ผิวขาว คิ้วเข้ม ไม่สูงไปและไม่ตัวเล็กไป ดวงตาและขนตาของเค้าอ่อนหวานเหมือนดวงตาของผู้หญิง จมูกเล็กโด่งพอดีกับใบหน้า เขาเดินเข้ามาใกล้กลุ่มของรันและวิปครีมขึ้นเรื่อย ๆ รันมองหน้าของเขา และแน่นอน เธอไม่รู้จักเขาเลยจริง ๆ เธอมองเขาด้วยใบหน้านิ่ง ๆ และเต็มไปด้วยความสงสัย

หนุ่มหล่อชื่อชีตาร์พูดขึ้นมา "เรานี่บ้าจริง ๆ  ลืมไปได้ว่ามีถ่ายรายการตอนบ่าย ดันจะไปนั่งกินข้าวที่โรงอาหารซะได้"

ชีตาร์ยิ้มเล็ก ๆ เห็นฟันเรียงสวยที่มีเขี้ยวชวนหลงไหล

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวนายรีบขึ้นรถไปก่อน เราจะโทรบอกผู้จัดการของนายให้เตรียมข้าวกล่องไว้ให้ วันนี้อยากกินอะไร?" เพื่อนของชีตาร์ถาม แต่ตอนนี้ชีตาร์หยุดเดินและเพ่งเล็งไปที่เด็กสาวที่เค้าไม่คุ้นหน้าที่ยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มแฟนคลับเก่า ๆ ของเค้า ใช่แล้ว เค้ากำลังเดินก้าวเท้าช้า ๆ มาที่รัน

"ขอโทษนะ พี่ไม่เคยเห็นน้องมาก่อนเลย ย้ายมาใหม่หรือเปล่า?"

จากที่ควรจะกรี๊ดกร๊าดแต่กลุ่มเด็กสาวบริเวณนั้นกลับนิ่งเงียบและทำหน้าอึ้ง บางคนถึงกับอ้าปากค้าง บันนี่และชิคทำตาโตมองหน้ากันและส่งสัญญาณมือเหมือนประมาณว่าเอาแล้วไง พวกเขาดีใจและตื่นเต้นแทนรันมาก

"เค้าชื่อรันค่ะพี่ชีตาร์ เพื่อนหนูคนนี้ชื่อรันเพิ่งย้ายมาอยู่วันนี้สด ๆ เลยค่ะ" บันนี่แนะนำรันด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับอาการอึ้งของกลุ่มวิปครีมที่ลุ้นตัวเกร็งทำอะไรไม่ถูก

ชีตาร์มองตาจิกรันและยิ้มที่มุมปาก สาว ๆ ทุกคนที่เห็นรู้สึกอิจฉาและร้อนรุ่มจนแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเอง

"น้องรู้จักพี่ใช่มั๊ย? อยากจะถ่ายรูปกับพี่หรือเปล่า?"

คำถามของชีตาร์อาจฟังดูเหมือนคนหลงตัวเอง แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นการให้เกียรติอย่างมาก เพราะตลอดเวลาเขาเห็นว่าใคร ๆ ก็อยากจะถ่ายรูปกับเขา

"ไม่อะค่ะ หนูไม่บ้าดารา" รันตอบออกไปแบบทื่อ  ๆ ทำให้ทุกคนบริเวณนั้นทั้งหญิงและชายพากันตกตะลึง

"OH MY GOSHHHH!!!" วิปครีมกรี๊ดเสียงหลงเป็นภาษาอังกฤษจนชีตาร์และทุกคนหันไปมอง เธอรีบเอามือปิดปากตัวเองและเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มละมุนละไมและหัวเราะเบา ๆ ให้ชีตาร์ เพื่อกลบเกลื่อนกิริยาริษยาที่เผลอหลุดออกไป 

"น้องเป็นคนแปลกดีนะ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร พอดีพี่ต้องรีบขึ้นรถไปถ่ายรายการ งั้นฝากทิ้งกาแฟแก้วนี้หน่อยก็แล้วกันนะ"

ชีตาร์พูดเสร็จก็ยื่นแก้วกาแฟที่เหลืออยู่เล็กน้อยให้รัน เค้ายังคงมองตารันและยิ้มให้ ก่อนที่จะเดินนำกลุ่มเพื่อน ๆ ออกจากบริเวณโรงอาหารไป รันหันหน้ามองตามแบบสีหน้าแข็งทื่อ

"กรี๊ดดดดด" วิปครีมร้องเสียงหลง

"กระต่ายกับเจี๊ยบ! ชั้นบอกเธอสองคนยังไม่ทันขาดคำ ว่าถ้าคบกับยัยเด็กใหม่แล้วระวังพวกเธอจะตกกระป๋อง เธอเชื่อชั้นรึยังฮะ !?"

วิปครีมพูดเสียงดังด้วยความริษยา

"ที่ตกกระป๋องน่ะ หมายถึงชั้นสองคนหรือว่ารวมเธอด้วยล่ะ วิปครีม?"

ชิคตอบกลับด้วยสีหน้ายอกย้อนเบา ๆ

"อ๊ายยย! งั้นก็แล้วแต่พวกเธอก็แล้วกัน บาย!" วิปครีมสะบัดก้นและจากไปพร้อมกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเธอ รันยืนมองแก้วน้ำด้วยอาการนิ่ง ๆ แล้วเธอก็พูดขึ้นมา

"บันนี่กับชิค เรารู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แล้วไว้เจอกันในห้องเรียนก็แล้วกัน"

รันหันหลังและรีบเดินจากเพื่อนทั้งสองไป บันนี่กับชิคได้แต่ยืนมองงง ๆ

"หรือว่าเค้าจะเลิกคบกับเราแล้วนะ เพราะว่าป๊อบตั้งแต่วันแรก"

"นี่เธออย่ามองเพื่อนด้วยความคิดแย่ ๆ แบบนั้นสิ! รันเค้าไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกย่ะ เราดูออก" ชิคเตือนสติบันนี่

"เราก็พูดไปงั้นแหละน่า" บันนี่ตอบเซ็ง ๆ

ณ ห้องน้ำหญิงของโรงเรียน มีเสียงกรี๊ดดังขึ้น

"กรี๊ดดดดดดด!!"

รันยืนกรี๊ดอยู่ในห้องน้ำคนเดียวด้วยใบหน้าแดงก่ำ เธอกรี๊ดดังมากแต่โชคดีที่ตอนนั้นรอบ ๆ ห้องน้ำมีแค่หมานอนอยู่ตัวเดียวเท่านั้น ถึงแม้มันจะสะดุ้งตื่นก็ตาม

"ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยเห็นผู้ชายหน้าตาน่ารักขนาดนี้มาก่อน หรือว่าเค้าไม่ใช่คนกันนะ"

รันได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นตึกตักอยู่ในหูดังมากโดยไม่ต้องใช้เครื่องช่วยใด ๆ

"บ้าน่า หัวใจของเรา นี่ทำไมมันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ บ้าจริง บ้าๆๆ"

รันมองแก้วกาแฟของชีตาร์ที่เธอกำลังถืออยู่ด้วยอาการเขิน และทันใดนั้นเธอก็ดูดกาแฟที่เหลือในแก้วจนหมดเกลี้ยง

"ซู้ดดด! …..หูยยย…….. กาแฟอะไรทำไมมันถึงหอมหวานขนาดนี้กันนะ หรือ หรือว่ามันเป็นเพราะปากของพี่เค้า"

รันอยู่ในสภาพดี๊ด๊าเป็นคนละคนกับที่เพื่อน ๆ ของเธอเข้าใจ และเธอก็ระเบิดพลังออกมาอีกครั้ง

"กรี๊ดดดดดดดด !!!" โชคดีที่รอบ ๆ ห้องน้ำก็ยังมีแค่หมาตัวเดิม ถึงแม้มันต้องวิ่งไปหาที่นอนใหม่ก็ตาม