ย่อหน้าแรกในการเขียนก็คือการเกริ่นนำสินะ พอพูดถึงครั้งแรก เพื่อน หลายๆ คนอาจจะกำลังคิดเรื่องราว 18+ อยู่ก็เป็นได้ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่หรอกนะ แต่จริงๆ มันคือการเขียนบล็อกครั้งแรกต่างหาก ไม่คิดว่าตัวผมเองจะได้มาเขียนบล็อกอะไรแบบนี้เลยจริงๆ ปกติแล้วผมจะทำหน้าที่เป็นผู้อ่านที่ดีมากกว่า แต่เนื่องด้วยโชคชะตานำพาให้ผมลงทะเบียนเรียนวิชา ทักษะการเขียนภาษาไทย และเนื้อหาในการเรียนดูเหมือนว่าจะต้องเขียนเล่าเรื่องราวและประสบการณ์หรืองานที่ได้รับมอบหมายลงใน Web Blog รู้ไหมว่าจริงๆ แล้ว โชคชะตาไม่ได้นำพาให้ผมมาลงเรียนวิชานี้หรอกนะ (หัวเราะกับตัวเอง) แต่เพราะในวันที่ผมลงทะเบียนเรียนผมตื่นสาย เออจะบอกว่าตื่นสายมันฟังดูไม่สวยเท่าไร เปลี่ยนเป็นตื่นช้ากว่าเพื่อนคนอื่นๆ ในภาคชาสาขาแล้วกัน เกริ่นนำพอหอมปากคอแล้วกัน เพราะ เนื้อหาข้างล่างต่อไปนี้จะเป็นงานชิ้นแรกที่อาจารย์มอบหมายให้นักศึกษาเขียนลง Web blog นั้นก็คือ “การแนะนำตัวเอง”
เมื่อพูดถึงการแนะนำตัวเองผมเชื่อว่าใครหลายๆ คนอาจจะเป็นแบบผม คือเราจะเขียนอะไรดีนะ แนะนำตัวเอง แค่เขียนชื่อ-นามสกุล บ้านอยู่ไหน เกิดวันที่เท่าไร พ่อแม่ชื่ออะไร มีพี่น้องกี่คน แค่ 5 บรรทัดก็จบแบบไม่รู้จะเขียนอะไรต่อแล้วจริงๆ แต่แล้วผมก็ได้ไอเดียว่าผมจะแนะนำชื่อตัวเองให้เพื่อน ที่แวะเข้ามาได้รู้จักที่มาของชื่อผมมากขึ้นอีกซักนิด
ที่มาภาพ : 6283.เปิดตำนาน”ผีกัดอย่ากัดตอบ”ทำไมผีดิบจีนต้องกระโดดดึ๋งๆ?
ผมชื่อ เฮง ชื่อของผมถูกตั้งโดยคุณปู๋ของผมเอง แต่สมัยเด็กนั้นผมมักจะไม่ค่อยชอบชื่อตัวเองสักเท่าไร เพราะ ชื่อของผมมักจะถูกเปลี่ยนโดยเพื่อนๆ ของผมเองกลายเป็น “ผีจีน” ซึ่งเป็นการล้อชื่อผม สมัยก่อนรายการทีวีหรือหนังในโทรทัศน์ก็ไม่ได้มีมากมายเหมือนทุกวันนี้ ทำให้ให้หนังจีนสมัยนั้นเป็นที่นิยมกันมาก และการที่จะเห็นผีจีนสักตัวขาว แปะยันต์ไว้ที่หน้าผาก กระโดดๆ ผ่านหน้าจอโทรทัศน์ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร และไม่แปลกที่เพื่อนจะเรียกผมอย่างนั้น
ด้วยรูปร่างที่เล็กเทียบกับเพื่อนๆ ในห้องและมีผิวขาว ทำให้ตัวผมมักจะถูกเพื่อนแกล้งและล้อชื่อสลับวนกันไปอยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งที่มีปากเสียงกับเพื่อนร่วมห้อง ผมก็เลือกที่จะตอบโต้ด้วยการง้างหมัด จบด้วยการเจ็บตัวทั้งคู่ และโดนคุณครูลงโทษอยู่เป็นประจำ แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป ก่อนทีผมจะขยับขึ้นชั้นมัธยมต้น ผมเริ่มชินชากับชื่อเรียกเหล่านั้น และเริ่มตั้งใจเรียนมากขึ้นทำให้ผมสามารถสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดได้ และผมโชคดีที่ได้อยู่ห้องต้นๆ จากจำนวนห้องทั้งหมด ผมเริ่มมีกลุ่มเพื่อนใหม่เกิบจะทั้งห้อง ผมไม่รู้จักใครเลย และนั้นถือเป็นเรื่องดีสำหรับผม เพราะผมไม่ถูกล้อชื่อว่า “ผีจีน” เหมือนแต่ก่อนแล้ว
ชื่อที่เพื่อนเรียกจะเป็นชื่อ เฮง เฮง กงฉี่ หรือไม่ก็ เฮง ไปเลย เพราะชื่อผมดันไปตรงกับหนังซิทคอมในสมัยนั้น แต่ผมก็ไม่ค่อยซีเรียสเรื่องชื่อที่โดนล้ออีก ผมก็เริ่มไม่ได้ใส่ใจ กับคำพูดของเพื่อนๆ ใครอยากเรียกอะไรก็เรียก เพราะ ยังมีเพื่อนของผมหลายอีกหลายคน ที่มีชื่อซ้ำกันเองหรือชื่อปกติก็ยังถูกเรียกด้วยชื่อแปลกๆ ไม่ต่างจากผมในสมัยเด็กเหมือนกัน
สำหรับการเขียนบล็อกครั้งแรกของผมก็ของจบไว้เพียงเท่านีี้ก่อน ไม่รู้ว่าจะกลับมาเขียน Web Blog นี้อีกไหม เพราะ อาจารย์ มีแนะนำเว็บที่ใช้เขียนเยอะแยะมาก แต่อย่างไรแล้ว ผมก็ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ และทุกๆ คนที่เข้ามาอ่านมากๆ แล้วก็ต้องลงท้ายไว้ด้วยสินะ ขอแสดงความนับถือ เอ่ยไม่ใช่ละ นับมันเขียนจดหมายแล้ว ต้องบอกว่า เขียนผิดพลาดตรงไหนหรือใช่คำยังไม่เหมาะสมก็ขออภัย ด้วยนะครับ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in