ตั้งแต่รู้จักกับปลารี่เมื่อหลายปีก่อน ปลารี่เป็นนักวาดการ์ตูนอิสระ ที่เป็นพนักงานประจำในบริษัทกฎหมายไปด้วย มีช่วงเวลาที่สุขภาพไม่ดีจนต้องลดระดับการสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนฝูงลงไปบ้าง (แต่ตอนนี้กลับมาแข็งแรงจนเพิ่มระดับความเฮฮาขึ้นได้อีกหลายเท่า) จนกระทั่งลาออกจากงานประจำมาเป็นนักเขียนนักวาดฟรีแลนซ์เต็มตัว (ก็เลยเอาเรื่องชีวิตสาวออฟฟิศมาเขียนเป็นหนังสือได้เล่มนึง)
พอมีเวลามากขึ้น กิจกรรมรอบตัวของปลารี่ก็เปลี่ยนไป เธออยากมีสัตว์เลี้ยงเป็นของตัวเอง แต่เมื่อไม่สำเร็จก็เลยต้องหันมาสนใจคลั่งไคล้การปลูกกระบองเพชร (จนเอามาเขียนเป็นหนังสือได้อีกเล่มนึง) ต่อมาความฝันเรื่องการมีสัตว์เลี้ยงก็เริ่มประสบความสำเร็จ ปลารี่ได้เลี้ยงเม่นแคระสมใจ ซึ่งต่อมาก็เลยเถิด ได้หนูแฮมสเตอร์ไปเป็นสมาชิกอีกสองตัว (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะโดนจับมาเขียนเป็นหนังสือวันไหน)
จากโปรเจ็กต์ BUN little BOOKS โสดนี้อีกนาน จนมาเป็น โสดนี้ไม่ลืม (อย่าเพิ่งถามว่าจะมี ‘โสดลึกกว่าเคย’ และ ‘โสดช้ำกว่าใคร’ ตามมาอีกหรือไม่) หากสังเกต จะเห็นว่าปลารี่กำลังพัฒนาแนวทางการทำงานเปลี่ยนไปจากเล่มก่อนๆ
ปลารี่เคยเกริ่นไว้หลายครั้งว่าอยากลองเขียนการ์ตูนแก๊ก การ์ตูนช่องจบในตอน—แน่นอน ไม่มีใครคัดค้าน พวกเราเองก็อยากเห็นปลารี่ทำอะไรหลากหลายอยู่แล้ว เลยเป็นที่มาของ โสดนี้ไม่ลืม การ์ตูนช่องเต็มรูปแบบเล่มแรกของปลารี่ และเราว่าปลารี่ก็ทำมันออกมาได้ดีไม่แพ้แนวคอมิกเอสเสที่เธอถนัด
จะว่าไป เราว่าปลารี่ก็เป็นคนที่มีความเปลี่ยนแปลงในชีวิตอยู่เรื่อยๆ นี่ยังไม่นับทรงผมที่เดี๋ยวก็สั้น เดี๋ยวก็ยาว แล้วเดี๋ยวก็กลับไปสั้นอีก ตามประสาคนขี้เบื่อ
แต่มีสิ่งที่ปลารี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่รู้จักกันมา ก็คือความโสด… (ซึ่งก็เลยเอามาเขียนหนังสือได้ถึงสองเล่ม) นี่ก็ไม่รู้ว่าปลารี่เบื่อหรือไม่เบื่อ แล้วถ้าเบื่อ...ทำไมถึงไม่เลิกโสดซะที
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in