เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
มือใหม่หัดด่า?NO.W
SING STREET : ตำนาน ที่มีอยู่จริง
  • **บทวิจารณ์นี้มีสปอยล์**

    **บทวิจารณ์นี้เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของผมเท่านั้นซึ่งอาจเหมือนหรือไม่เหมือนกับของคุณก็ได้**

     

    เป็นภาพยนตร์อีกหนึ่งเรื่องที่มีกระแสบอกต่อแรงมากๆและก็ได้คะแนนความนิยมไปอย่างล้นหลามตามๆ กันไป ตัวผมเองที่ก็ไม่ค่อยชอบดูหนังแนวนี้เท่าไร หลังจากที่ได้ไปดูมาก็รู้สึกว่าเฮ้ย ! มันดีจริง ทุกๆ อย่าง ไม่ว่าจะการเขียนบท  สถานที่  มุมกล้อง  หรือจุดขายของเรื่องอย่างเพลงก็ดีไปซะหมด

     

                แต่ใครจะรู้ว่าวง  Sing street  นี้มีอยู่จริงๆด้วย  ด้วยความปลื้มมากกับหนังหลังดูจบก็เผอิญไปอ่านความจริงมาว่าเคยมีวงนี้แล้วจริงๆ ในชื่อวงที่ว่า Get a Maxican Station  โดยมีมือกีต้าร์อย่าง เอม่อนที่เรารู้จักกันในหนังตัวเป็นๆ และใครจะรู้ว่าเขาเองก็แอบมาเล่นบทเป็นภารโรงอยู่ในโรงเรียนSynge Street อันเป็นถิ่นกำเนิดอันคุ้นเคยของเขาอีกด้วยเพราะเจ้าโรงเรียนแห่งนี้ก็มีอยู่จริงเช่นกัน !  

     

                ส่วนความประทับใจของผมในหนังเรื่องนี้อาจเป็นบทบาทของตัวละครแต่ละตัวไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ พี่ และตัวพระเอก  รวมถึงเพื่อนร่วมวงด้วย   การวางบทตัวละครของเขามันส่งผ่านอารมณ์  มันทำให้เรารู้สึกว่าเราเข้าถึงและมีอารมณ์ร่วม รู้สึกว่าเราใกล้ชิด รู้สึกว่าบางทีเราก็ผ่านเหตุการณ์นั้นมาเหมือนกัน  บางฉากก็รู้สึกอึดอัดไปกับตัวละครจริงๆ ดังนั้นอันดับหนึ่งของเรื่องที่ผมชอบเลยคือความสัมพันธ์ของตัวละครแต่ละตัว


                รองลงมาที่ประทับใจคือความเป็นยุค 80s ไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัว  สถานที่ถ่ายทำ แสงสี ทุกอย่างมันให้อารมณ์ในยุคนั้นจริงๆ รวมไปถึงสภาพเศรษฐกิจ และความนิยมในขณะนั้น ที่ชอบอยู่อย่างคือเครื่องฟังเพลงที่นางเอกต้องเดินหิ้วเครื่องไปมามันดูเท่ห์ดี  รู้สึกชอบเป็นการส่วนตัว(ฮา)

     

                ต่อมาที่พูดถึงไม่ได้คือเพลง  เพราะมันเป็นจุดขายของเรื่อง  บอกก่อนว่าผมก็จำเพลงได้ไม่หมดจริงๆยกเว้นเพลงหลักๆ ของมัน  แต่การวางจังหวะของเรื่องว่าเพลงจะขึ้นตอนไหน  ยังไง มันตรงจุดและขับอารมณ์ของฉากนั้นออกมาได้สุดยอดและทำเราอินมากขึ้นไปอีกจริงๆ  จะไม่อินได้ยังไงล่ะ ก็เอม่อนตัวจริงก็ยังมาร่วมแต่งเพลงประกอบและเล่นเบสเองอยู่เลยความอินเพิ่มขึ้นไปอีกหลังจากรู้ (ฮา)


                แต่มีข้อดีก็ต้องมีข้อเสียกันบ้างล่ะเนอะ  ผมว่าข้อที่พลาดของหนังเรื่องนี้ที่มีอยู่น้อยนิด(สำหรับผมนะ คนอื่นอาจให้มากกว่านี้) คือความง่ายในการสำเร็จและการวางตัวละคร  ถ้าใครดูมาแล้วจะรู้ว่า เจ้าแบรี่เด็กเกเรในชั้นเรียนที่ต้นเรื่องดูจะมีวามสำคัญมากๆกลับกลายเป็นว่าไม่มีอะไรเลยในกลางเรื่อง แล้วอยู่ๆตัวบทก็ดันพาพระเอกไปชวนมาร่วมวงซะดื้อๆ ราวกับว่าแค่พยายามจะอุดช่องว่างของหนังซะอย่างนั้น(ใครคิดแบบนี้บ้างพยักหน้าเร็ว)

     

                เอาเป็นว่าไม่ต้องพูดให้มากความ  ไปดูซะ !  (ฮา)  จะได้รู้ว่ามันดียังไง  ผมให้คะแนนเรื่องนี้ไปเลย 9/10  ขอหักเจ้าแบรี่ซะหน่อย ไม่รู้ว่าจอห์น คาร์นีย์ แกตั้งใจหรือยังไง แต่ผมว่ามันออกชุ่ยไปหน่อย แต่ก็ต้องยอมรับว่าแกกำกับและพาทิศทางหนังไปในทางที่ดีจริงๆ  หนังทุกเรื่องของ จอห์น คาร์นีย์  แกส่งผ่านอารมณ์ ความรู้สึก แรงปรารถนาขับดันอารมณ์ของคนดูให้เข้าร่วมและอยากทำอะไรขึ้นมาจริงๆ อันนี้ต้องขอยอมรับแกเลย ผมเองออกจากโรงนี่ยังอยากกลับไปเล่นกีต้าร์ที่บ้านเลย (ฮา)

     

    แล้วคุณล่ะ คิดยังไงกับเรื่องนี้?

     

    ขอขอบคุณข้อมูลอ้างอิง: http://goo.gl/mDf2lI


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in