เขาเคยรักสายฝนมากกว่านี้ (และแน่นอนว่าเขาหมายถึงสิ่งที่บางคนเรียกว่าหยาดน้ำฟ้า ไม่ใช่ชื่อของบางสิ่งบนห่อฟอยล์)

จำได้ว่ามันเป็นกลางดึก วันหนึ่งในปีใดสักปีของช่วงชีวิตวัยเยาว์ของเขา อาจเป็นตอนที่เสียงของเขาเริ่มแตกพร่า หรือเป็นตอนที่เขาเริ่มออกนอกลู่นอกทางเพียงเพราะต้องการหลีกหนีจากความจริง 

ไอร้อน กลิ่นควัน และเสียงโหวกเหวกปลุกเขาขึ้นมา ใครสักคนตะโกนร้องขอความช่วยเหลือท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย ก่อนที่สองแขนของเขาจะเอื้อมไปไขว่คว้าสิ่งใดได้ทัน มันก็สายเสียแล้ว 

สิ่งที่เขาไขว่คว้าไว้ได้ คงมีเพียงชีวิตของเขาเอง 

ใครสักคนเคยบอก และเขาก็เชื่อมั่นเสมอว่าฟ้าหลังฝนจะงดงาม 

แต่เปล่าเลย

เขายืนอยู่ท่ามกลางฝนที่ตกลงมา โอบกอดตัวเองไว้ 

เขาเห็นรุ้ง

เขาเห็นควัน

เขาเห็นไฟ

และตัวเขาเองที่พังทลาย

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เครดิตภาพจาก https://pixabay.com/photo-815271/