มือของเขาหยาบกร้านและใหญ่ ปลายนิ้วก็ตัดป้าน ไม่เหมือนมือคนทำงานละเอียดได้เลยสักนิด
อันที่จริงก็ไม่ใช่ -- เพราะส่วนใหญ่คุณก็เห็นเขาวิ่งวุ่นทำงานใช้แรง เป็นผู้ช่วยคนอื่นบ้าง ยกของหนัก ขับรถบ้าง นานครั้งจึงจะได้มีโอกาสเห็นเขาผูกปมเชือกเล็กจ้อย ประกอบปกหนังสือ หรือซ่อมถ้วยกระเบื้องเคลือบที่แตกเป็นเสี่ยง

และไม่มีใครรู้ว่าเขามือเบาได้ขนาดไหนนอกจากคุณ -- ในวันที่เขาทำแผลให้อย่างไม่ปริปากวิจารณ์อะไรสักนิด เมื่อคุณเล่าให้ฟังว่าถูกคนรักที่เพิ่งจะเป็นอดีตทำร้ายมา

นิ้วโป้งเขาลูบข้อมือคุณเป็นเชิงปลอบ แล้วผละไป


ตอนนั้นเอง ที่คุณตั้งคำถาม
คุณสงสัยนัก ทำไมคุณไม่คบกับเขานะ

และคำตอบก็แสนง่าย คุณแค่อยากมีเขาอยู่ข้าง ๆ ตัวตลอด
คุณอยากอยู่ใต้สัมผัสของมือนั้น แต่เขาก็ต้องการความรักด้วย -- รักแบบที่คุณให้เขาไม่ได้
คุณไม่อยากทำร้ายเขา ฝืนคบกันไปแบบนั้นเพื่อให้ทุกอย่างพังทลายลงมาในตอนท้าย อะโรแมนติคแบบคุณรักเขาแบบที่เขาต้องการไม่ได้

แต่คงเพราะแบบนี้ คุณจึงยังมีเขาอยู่ และมีมือของเขา จับมือของคุณเรื่อยไป
มือใหญ่และหยาบกร้านที่อ่อนโยน