ให้คิดไว้เลยว่า ที่จริงคนอื่นก็เป็นกระจกสะท้อนตัวเองทั้งนั้นแหละ

เราเห็นคนอื่นได้แค่จากมุมมองของเราเอง

เราเห็นเขาจากความเป็นเขาทั้งหมดไม่ได้หรอก

เพราะเราไม่ใช่เขาไง

###

ถ้าคิดว่า คนนั้นคนนี้พยายามอีกนิดก็จะดี

ให้คิดไว้เลยว่า หรือที่จริงเรากำลังตัดสินตัวเองอยู่ตลอดว่าเราพยายามไม่พอ

ถ้าคิดว่า คนนั้นคนนี้สู้อีกหน่อย เผชิญหน้าอีกหน่อยก็จะดี

ให้คิดไว้เลยว่า หรือเราคิดว่าเราเองถูกบางอย่างกดไว้ มีที่ไหนสักแห่งที่เราออกไปไม่ได้

ฯลฯ

###

นอกจากนั้น ให้คิดไว้เลยว่า

สิ่งที่เราคิดว่าเป็นความไม่ดี ไม่โอเค แก้อีกนิดก็คงดีของคนอื่นนั้น

ที่จริงในมุมกลับ มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรายังคบเขาอยู่หรือเปล่า

เพราะเขาไม่ทะเลาะกับใครเลย ตอนนั้นเราจึงคบเขาเพราะคิดว่าเขา “อ่อนโยน” หรือเปล่า

เพราะเขามีอิสระเสรี ตอนนั้นเราจึงคบเขาเพราะ “ปลดปล่อยดี” หรือเปล่า

วันหนึ่งทำไมเราจึงตัดสินว่า “อ่อนโยน” คือ “อ่อนแอ”

ทำไมวันนึง “อิสระเสรี” ถึงกลายเป็น “เอาแต่ใจตัว”

คุณสมบัติทุกอย่างในโลกนี้

ไม่มีดีไม่มีชั่ว

มีแค่ระดับการเอามาใช้ 

ว่า “มากเกินไป” หรือ “น้อยเกินไป”

###

ทุกครั้งที่ติเตียนใคร ตัดสินใคร

ให้คิดไว้เลยว่านั่นมันกระจกเงา

ที่เรายกขึ้นมาส่องตัวเราเอง