ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“ฮายะกิจัง คือว่านะ….” ชายหนุ่มเริ่มบทสนทนา
น่าเบื่อ…. น่าเบื่อเป็นบ้า….
“แล้วก็นะ..”
“นี่.. เบื่อแล้วอ่ะ”
“เอ๊ะ...”
“นายน่าเบื่อไป.. ฉันกลับล่ะ...”
หญิงสาวผมสีบลอน โครงหน้าที่มองอย่างไรก็ไม่ใช่คนญี่ปุ่นพูดขึ้น ก่อนจะหยิบแว่นตากันแดดขึ้นมาสวม และลุกออกจากที่นั่งไป
“เดี๋ยวสิ! หมายความว่ายังไงน่ะ..” ชายหนุ่มพูดขึ้น
“อยากให้อธิบายหรอ...” หญิงสาวหยุดเดินและหันมาทางชายหนุ่ม
“นายมันน่าเบื่อไง ไม่ได้น่าสนใจอย่างที่คิดไว้เลย” หญิงสาวพูดขึ้น พร้อมท่าทางไม่ใส่ใจ
“ต...แต่เราเพิ่งคบกันนะ” ชายหนุ่มพูดติดขัด
“แค่อนุญาตให้เรียกชื่อสั้นๆ ไม่ได้หมายความว่า นายเป็นแฟนฉัน จำไว้”
หญิงสาวพูด ก่อนจะหยิบหมากฝรั่งออกมาจากกระเป๋ามาเคี้ยวพร้อมหันหลังเดินออกมา…
.
.
.
หญิงสาวเดินออกมาจากร้านอาหาร
ด้วยส่วนสูง 170 เซนติเมตร ทรวดทรงที่ยั่วยวน สีผมสีบลอนทอง หน้าตาที่ดึงดูดจากDNAของชาวต่างชาติ ทำให้เป็นที่สนใจของคนบนท้องถนน
หญิงสาวขยับแว่นตาดันแดดให้เข้าที่ ก่อนจะเดินลัดเลาะตามทางเล็กๆที่ไม่มีคนไป
.
.
.
“นายน่ะ ตามฉันมาทำไม?”
หญิงสาวหยุดเดินและพุูดขึ้น
“ปกตินาย...ไม่น่าจะมายุ่งกับฉันนะ… เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก”
หญิงสาวหันมาเผชิญหน้ากับคนที่คอยตามเจ้าหล่อนมาตลอดตั้งแต่ร้านอาหาร
“มือกีตาร์วงระดับโลกกับนางแบบพี่สาวของนักร้องหนุ่มลูกครึ่งชื่อดัง… ถ้าพวกนักข่าวมาเห็นมันจะยุ่งยากนะ”
“ยามาชิตะซัง”
.
.
.
“...”
“....”
“จะมองหน้ากันไปถึงเมื่อไหร่น่ะ ยามาชิตะซัง”
“ถ้าไม่มีอะไร.. ฉันไปแล้วนะ… มาซาโตะกับฉันมีนัดไปซื้อของกันต่อ” หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มก่อนหันหลังเพื่อเดินไปตามทาง
“เดี๋ยว...”
“ที่ทำแบบนั้น.. ที่ร้านอาหาร”
“เธอทำแบบนี้กับทุกคนเลยหรอ”
ยามาชิตะ โทรุ ถามขึ้น
“อย่างที่คิดเลย.. นายตามฉันมาตั้งแต่ร้านอาหารสินะ”
“แต่คุณยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะ… ยามาชิตะซัง”
หญิงสาวพูดยียวนกวนคนตรงหน้าพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
“...”
“มาซาโตะ.. ติดธุระด่วน… เลยส่งฉันให้ไปซื้อของกับเธอแทน..”
“หา...”
“เดี๋ยวนะ...”
สาวลูกครึ่งรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมต่อสายไปหาเจ้าน้องชายตัวปัญหา
｢ฮัลโหล..｣
“มา..ซา.. โตะ!!!!”
｢โอ๊ย!! อย่าตะโกนสิพี่!｣
“ฉันให้เวลานาย1นาที อธิบายทุกอย่าง เดี๋ยวนี้!!”
｢ใจเย็นๆก่อน ฉันติดประชุมด่วน ในวงมีปัญหานิดๆหน่อยๆ｣
“นายก็เลยส่งเจ้าหน้ามึนนี่มาแทน..?”
｢สุภาพหน่อย… พี่ครับ...｣
“หึ… เจอหน้าเมื่อไหร่… ฉันจะสวดนายให้ยับเลย”
｢เดี๋ยวสิ--｣
หญิงสาววางสายด้วยความไม่สบอารมณ์พร้อม
“.....”
“ได้.. ไหนๆก็ต้องเป็นข่าวอยู่แล้ว...”
“ไปซื้อของกับฉันซะ ยามาชิตะ โทรุ”
.
.
.
ห้างแห่งหนึ่ง
“ฮายาคาว่าซัง… นี่มัน...”
“อ่าฮะ… ร้านชุดชั้นในไง”
หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเดินนำเข้าไป
“ง..งั้นผมรออยู่ข้างนอก..”
“นายต้องมาด้วย... จะได้บอกว่าอันไหนเหมาะกับฉัน...”
.
.
.
มาซากิดึงตัวชายร่างสูงเข้ามาในร้าน พร้อมหยิบเลือกชุดชั้นในแบบที่ตัวเองชอบ
นานๆทีเจ้าหล่อนถึงจะกลับมาจากอเมริกา เพราะปกติแล้วเป็นนางแบบอยู่ที่นั่น
มาพักครั้งนี้ก็เจอกับผู้ชายน่าเบื่ออีก แถมเจ้าน้องชายก็ดันไม่ว่างมากับเธอด้วย
มาซากิได้แต่คิดในใจ พลางมองชายหนุ่มที่ถูกลากเข้ามาที่กำลังทำตัวไม่ถูก
หาอะไรเล่นฆ่าเวลาดีกว่า….
.
.
“นี่ยามาชิตะซัง...”
“เลือกให้ฉันหน่อยสิซัก2-3ชุด” มาซากิพูดกับอีกฝ่ายด้วยสายตาและน้ำเสียงออดอ้อน
“เอ่อ… คือ….” ชายหนุ่มตอบรับด้วยสีหน้าแตกตื่น
น่าสนุกจัง หญิงสาวคิด
“ปกติ มากับมาซาโตะ เจ้านั่นก็ช่วยฉันเลือกนา….”
“แต่ถ้านายไม่ทำก็ไม่เป็นไรนะ... แค่ฉันจะได้รู้ว่า มีสิ่งที่มาซาโตะทำได้แต่นายทำไม่ได้อยู่...”
หญิงสาวพูดพร้อมเสมองไปทางอื่น
“งั่น.. รอแป๊ปนึง..” ชายหนุ่มที่ท่าทางเลิ่กลั่กเมื่อครู่พูดพร้อมเดินไปดูรอบๆในร้าน
มาซากิยิ้มกริ่ม พร้อมเลือกชุดชั้นในที่ตัวเองชอบต่อ
.
.
เมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง…
ชายหนุ่มกลับมาพร้อมชุดชั้นในบนไม้แขวน 2-3 ชุด
พร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักของพนักงานสาวในร้าน
“อุ๊ย… นึกว่าหนีไปแล้วนะเนี่ย..”
หญิงสาวหรี่ตามองพร้อมยิ้มยียวน และรับชุดชั้นในมาจากชายหนุ่ม
“หืมมม… เชือกผูกลายเสือ... ลูกไม้สีดำ.. กระต่ายติดกระดุม... ”
“รสนิยมแบบนี้หรอ… ยามาชิตะซัง...”
“....” ชายหนุ่มหลบสายตา
“งั้น… ไปลองกันเลยดีกว่า”
“อ๊ะ! คุณต้องมาด้วยนะ”
“!!!” ชายหนุ่มเหลือกตาด้วยความตกใจ
“เป็นคนเลือกก็ต้องเป็นคนดูด้วยนะคะ”
หญิงสาวพูดพลางถือชุดชั้นในที่เลือกไว้และจากชายหนุ่มก่อนเดินไปขอกุญแจห้องลองเสื้อส่วนตัวที่เค้าท์เตอร์
หึ..
น่าสนุกจริงๆแหละ ผู้ชายคนนี้…
หญิงสาวคิดในใจ
To be con…
พี่พิมพ์เค้าขี้เกียจค่ะ เราเลยจะเอามาเขียนต่อ---- แค่กกก
งานเก่ายังไม่จบ งอกอีกแล้ว...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in