ตอนผู้เขียนทำงานออฟฟิศ เวลาพักกลางวันจะชอบไปนั่งที่ชั้นๆ หนึ่ง ตรงนั้นจะมีโซนที่จัดเป็นพื้นที่เปิดโล่งปราศจากแอร์ ให้เราได้สูดลมธรรมชาติ มีต้นไม้ไหวๆ ที่เพียงได้เห็นก็ผ่อนคลาย เหนือประตูทางเข้านั้นเขียนว่า ‘โอเอซิส’ (แปลว่าแหล่งน้ำกลางทะเลทราย)

ผู้เขียนชอบมานั่งที่นี่เพราะมันให้ความรู้สึกสดชื่นสมชื่อโอเอซิสจริงๆ ท่ามกลางการประชุมที่วุ่นวาย งานที่จ่อก้นรอส่งแต่ยังคิดไม่ออก ผู้คนมากมายที่ต้องดิว บรรยากาศในวันที่เร่งรีบมันช่างดูดพลัง เหมือนเราเดินอยู่ท่ามกลางแดดร้อนจัดกลางทะเลทราย 

จนบางทีเราก็แค่อยากพักสักครู่ หาแอ่งน้ำสักที่ พักสูดหายใจลึกๆ รับพลังบางอย่าง แล้วค่อยกลับไปทำต่อ

.

บางครั้งชีวิตก็เลี่ยงที่จะเจอทะเลทรายไม่ได้ 

แม้จะเป็นเส้นทางที่รัก ที่เลือกแล้ว ก็ย่อมต้องมีช่วงที่พลังหมด โอเอซิสระหว่างทางจึงเป็นสิ่งสำคัญ 

ทุกวันนี้ โอเอซิสของผู้เขียนคือ น้ำใจจากลูกค้าที่น่ารัก กำลังใจที่มีให้ไม่เคยหมดจากแม่ การเขียนบล็อก (แล้วมีคนอ่าน) กาแฟสักแก้ว มิตรภาพจากคนคุ้นเคย และเวลาที่มีให้กับตัวเอง

เพราะพรุ่งนี้เราก็ไม่รู้อยู่ดีว่าชีวิตจะเจออะไร จะเจออากาศแบบไหน กำลังใจที่เรากักตุนไว้ในวันที่เจอโอเอซิสของชีวิตจึงเป็นสิ่งสำคัญ 

————————-

อ่านบทความที่เขียนจากใจทุกวันที่

เว็บไซต์ - https://daisyinspire.wordpress.com/

เฟสบุ๊ก - https://m.facebook.com/daisyinspire/