ตั้งแต่เราเด็ก
พ่อเราก็มักจะมีเรื่อง ผญ เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ
เราจำได้ว่าแม่เคยรับโทรศัพท์ จากผู้หวังดีกลางดึก
แล้วรีบออกจากบ้านไปตามพ่อ
จนตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าคนนั้นหวังดีจริงหรอ
พ่อเคยกลับมาบ้านพร้อมรอยข่วน
และเลือดเต็มหน้า ตอนนั้นเราตกใจมาก
แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องถามอะไร งงไปหมด
แม่ก็นั่งทำแผลให้พ่อ
แต่เรื่องนี้ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรสักเท่าไหร่
กับเรื่องที่เราจะเล่าต่อไป แต่แบบ ก็กูอยากพิมพ์เกริ่นอะ 555
เราจะมาเล่าความประทับใจเล็กๆน้อยๆสักหน่อย
เพราะเรื่องพวกนั้น และก็เรื่องอะไรอีกหลายๆอย่าง
ทำให้เราโดนคนนู้นนี้รอบข้างพูดใส่บ่อยๆ
ว่าพ่อเราไม่ค่อยสนใจบ้าน พ่ออย่างงู้นงี้นะ
เราก็พอเข้าใจแหล่ะ
มีวันนึง คุณครูบอกว่าจะพาไปทัศนศึกษา
กลางคืนก่อนหน้าวันนั้น เรานึกขึ้นได้
เห้ย ไปทัศนศึกษาต้องนั่งรถทัวร์นานนาน
ซาวน์เบาท์เว้ย
ใช่! ต้องมีซาวน์เบาท์ไปฟังเพลง
เราขอแม่โทรศัพท์หาพ่อ บอกว่าพรุ่งนี้จะไปทัศนศึกษา
อยากได้ซาวน์เบาท์อะป๊า!! ซื้อให้หน่อย
พ่อเราตอบกลับว่าโอเคๆ
แต่ดึกแล้วพ่อก็ยังไม่กลับบ้าน (ปกติ)
เราเริ่มร้อนใจ เห้ยจะได้ไหมเนี่ย
รอไปเรื่อยๆ แม่ก็บอกว่าไปนอนเหอะ
คนอื่นๆก็บอกเราว่า อย่ารอ อย่าหวังเลย
เนี่ยป่านนี้ยังไม่กลับเลย ไปนอนเถอะ!
เราเลยถอดใจแล้วก็ไปนอน ...
ตื่นขึ้นมาตอนเช้า
ซาวน์เบาท์สีชมพู วางอยู่ที่โต๊ะทำงานแม่
โห! ตอนนั้นดีใจมาก
ไม่ได้มีความรู้สึกซึ้งอะไร มัวแต่ดีใจจะเอาไปอวดเพื่อน
ตอนเด็กๆ เราไม่ได้คิดว่าป๊าจะไปซื้อที่ไหน เท่าไหร่
มาคิดตอนนี้ตลกดี เราฝากป๊าซื้อเหมือนเราฝากซื้อเลย์ถุงนึงเลย
แต่สุดท้ายป๊าก็หามาให้เราได้
เรื่องมันก็เล็กๆ ไร้สาระแบบนี้แหละ
แต่ว่าเรื่องนี้ มันก็ทำให้เราเชื่อในตัวพ่อเราไปหลายปีเลยนะ
เวลาใครว่าอะไรป๊าเรา เราจะคิดในใจเสมอ
อย่างน้อย ป๊าก็หาซาวน์เบาท์ให้เราได้ทันเวลาหล่ะวะ!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in