2016 กำลังจะจากไป
ปล่อยให้เรื่องราวต่อไปเป็นเวลาของ 2017
ไม่ได้เข้ามาซะนานเลย
บางทีก็แอบคิดว่า ช่วงเวลาที่ชีวิตเฉยเฉยเนี่ย
เรามักจะหลงลืม diary เสมอเลย
diary เหมือนจะมีความหมายสุดสุดเลย
คงเป็นช่วงที่เราสับสน เศร้า หม่น
อยากหาอะไรสักอย่างเพื่อระบาย
รองลงมาคงเป็นช่วงที่มีความสุข
ที่อยากจะบันทึกเรื่องราวดีดีเก็บไว้
แต่บางทีมีความสุข เราก็ยังขี้เกียจเขียนอยู่ดี
หลายครั้ง ที่เรารู้สึกไปไกล แต่เขียนออกมาได้แค่นี้
เขียนความสิ่งต่างต่างที่มันอยู่ในหัวไม่ทัน
..เมื่อย
2016 ที่กำลังจะผ่านไป
ปีนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากเท่าไหร่
นอกจากการเปลี่ยนงานของเรา :D
ความอ้วนยังเหมือนเดิมและเพิ่มขึ้น
สิวที่หน้า ก็ยังเป็นเพื่อนรัก ไม่หายไปไหน
ส่วนเรื่องแฟน ใครจะไปคิดหล่ะ
ผ่านไปปีแล้ว ปีเล่า ใครจะคิดว่ากูจะโสดนานได้ขนาดนี้
โสดนานจนบางทีก็คิดว่ายิ่งแก่ไปเรื่อยเรื่อย
ความรักอาจจะไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตก็ได้
แต่ก็นั่นแหละ
ข้ออ้างของคนหาแฟนไม่ได้ไง
ที่เปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด และเล่าได้คงเป็นเรื่องงาน
ปี 2015 เราเริ่มต้นงานที่ 2 ตลอดระยะเวลาทำงาน
เรารู้สึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูก มันเป็นความทุกข์ที่ทรมาน
เราเฝ้าถามคนอื่นว่าเป็นเหมือนเราไหม เรากำลังขี้เกียจ
และไม่ยอมรับโลกความเป็นจริงอยู่หรือเปล่า ...
เพื่อนหลายคนโอเค และเป็นไปได้ดีกับงานของตัวเอง
หรือปัญหามันอยู่ที่ตัวเรากันนะ
2016 เริ่มต้นปีด้วยการเปลี่ยนงาน
เปลี่ยนสายอาชีพ เปลี่ยนสังคม เปลี่ยนขนาดบริษัทไปเลย
ทุกอย่างดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
จริงจริงเราอยากขอบคุณ 2015 มากกว่า
2015 มันเป็นปีแห่งความอึดอัก และสับสนในชีวิตที่นักศึกษาจบใหม่
2015 มันทำให้ในปีชีวิตของเราในปี 2016 ดีขึ้น
งานมันก็คืองาน มีทุกข์ มีเครียด มีกดดัน
แต่เรายังมีความสุข และไม่ทรมาน
มันต่างกันแบบเห็นได้ชัด
และสามารถเปรียบเทียบทางความรู้สึกได้ชัดเจนมาก
สุดท้ายท้ายปี 2016 เราเปลี่ยนงานอีกครั้ง
สังคมไม่ค่อยต่างจากที่ที่สองเท่าไหร่นักทุกอย่าง
ตอนนี้เหมือนจะโอเค เราอยากให้เป็นแบบนี้ต่อไป
เรากลัวคำว่า
"ก่อนพายุจะมา ลมมักสงบเสมอ"
ขอบคุณ 2016
ขอบคุณสิ่งต่างต่างที่ผ่านเข้ามา
ขอบคุณความทรงจำดีดีที่ทำให้ได้จดจำ
ขอบคุณหลายหลายคนที่ยังอยู่ในชีวิตคอยสร้างความทรงจำด้วยกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in