----------------

ความโปร่งแสงแห่งความมืดทึมเทาของตัวละคร ที่สร้างความโหยหาแก่ผู้อ่าน 
.
ผมนึกยัอนกลับไปในช่วงวัย และ เวลาเดียวกับ "ฮาจิเมะ" เสมอ เดินตามเขาแต่กลับรู้สึกว่ากลับไปในอดีตของตัวเอง
.
ย่างกลายไปในดินแดนที่ไม่เคยมีผู้ใดจับต้อง ห้วงความอยากรู้ของวัยรุ่นที่ห่วงตัวและเห็นแก่ได้ และทำร้ายบางสิ่ง ก่อนบิดกายย้ายหนีความเป็นจริง สู่สิ่งใหม่ที่ตนต้องการ
.
แต่ท้ายสุดความสำเร็จมากมายที่มีไม่อาจเติมเต็มความต้องการที่ขาดห้วงไปในอดีต โหยหาและร่ำร้อง 
.
อาจเป็นเพราะ ความรู้สึกไม่ดีละลายไปตกผลึกไว้แต่อัญมณีที่มีค่า ค้างในใจและใคร่อยากกอดเก็บมันกลับคืนมา จนหลงบืมไปว่าตนได้กระทำเลวร้ายแค่ไหน
.
ฝนหอบเอากลิ่นของเธอกลับมา
และฝนก็เกี่ยวเก็ยหัวใจที่เปลี่ยวเหงาจากไปเช่นกัน

-----------------

ชอบสำนวนคุณหนุ่มที่ไม่พร่ำเพ้อ เวินเว่อเกินไป 

คัดสรรคำมากรีดแทงได้ร้าวลึกและน่าหลงไหลเสมอ

------------------
ลิง
19.4.16