เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
(fic) gk with himredbunnyx14
(junkwang) ฝน
  • ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะฝน


    ตอนที่เจอกันครั้งแรกก็เพราะฝน


    “อกหักรึไงละครับ” เสียงที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิตทักผม


    ทำไมคิดว่าเป็นผมหน่ะหรอ


    ก็เพราะสายฝนที่ลงกระหน่ำตอนนี้มันลงมากระทบผมโดยตรง ถ้าพูดให้ถูกก็คือผมยืนตากฝนอยู่


    ผมไม่ได้อกหัก


    แต่ผมก็ขี้เกียจที่จะตอบคนแปลกหน้า


    “เฮ้ เดี๋ยวก็หวัดหรอกครับ” ช่างสิ คุณจะมาสนผมทำไมละ


    ผมไม่ได้ตอบอีกครั้งแต่คนแปลกหน้าคนนั้นไม่ได้ละความพยายามเลยกลับเดินมาหาผมแล้วยื่นร่มที่ตัวเองกางอยู่คลุมผมไปด้วย


    เพื่ออะไรละเนี่ย


    “ไม่สบายใจอะไรบอกผมได้นะ แต่เป็นปอดติดเชื้อไปมันไม่คุ้มหรอก” เป็นความเป็นห่วงที่ผมอดเจ็บจี๊ดไม่ได้ ไอการเหมือนแช่งปมไปแล้วครึ่งหนึ่งนี่ทันอะไรกัน


    สุดท้ายผมก็ยอมสบตากับเขา


    ซึ่งใช่ผมกับเขาไม่เคยรู้จักกันมาก่อน


    ความบังเอิญครั้งที่สองก็เกิดจากฝนอีก


    เมื่อเจ้าหมาน้อยที่ผมเลี้ยงอยู่กลับโดนกัดโดยหมาเพื่อนบ้านที่ไม่ค่อยลงรอยกัด


    แน่บะผมต้องรีบวิ่งไปหาหมอทันที


    สัตวแพทย์ที่ชื่อว่ายงจุนฮยอง คือคนเดียวกับคนที่นั่งฟังผมบ่นต่างๆนาๆในวันฝนตก


    “คุณอีกีกวัง” ตาคมจ้องมาที่ผมราวกับคาดโทษว่าผมทำน้องหมาตัวเองเป็นแผล


    “ผมไม่อยู่บ้านตอนนั้นนี่ครับ” ผมพยายามแก้ต่างให้ตัวเอง แน่นอนว่ายังไงผมก็แพ้อยู่ดี เมื่อคุณหมอยอมสารพัดข้ออ้างจองเจ้าของที่มักทำให้สัวต์เลี้ยงตกอยู่ในอันตรายมาให้ฟัง


    โอเคผมยอมแพ้


    หลังจากนั้นเราก็มักจะติดต่อหากันสม่ำเสมอ ถามถึงเจ้าหมาบ้างผมบ้าง


    แน่ละความสัมพันธ์มันค่อนข้างสวยเลยแหละ


    เกิรกว่าที่คาดไว้


    แต่ไม่นานมาก


    เราทะเลาะกันในวันที่ฝนตก ค่อนข้างรุนแรงแต่ผมเองก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร เราค่อนข้างทะเลาะกันบ่อยแม้ทุกๆครั้งเราจะสามารถคืนดีกันได้ในไม่กี่ชัวโมงแต่วันนี้มันไม่ใช่


    อาจจะเพราะฝน


    ฝนทำให้เราอารมณ์เปลี่ยนแปลง


    ผมคิดอย่างงั้นนะ


    “อีกีกวังเลิกตากฝนได้แล้ว” อีกครั้งที่จุนฮยองบอกให้ผมเลิกตากฝน


    เหมือนกันตอนนั้น ต่างกันตรงที่ตอนนี้เรารู้จักกันดีเลยแหละ


    “ยงจุนฮยองเลิกสั่งกันซักที”


    “อีกีกวัง” เสียงเหนื่อยใจจากการเรียกชื่อผมก็เดาได้ว่าคราวนี้ไม่มีร่มเหมือนอย่างเคย


    แต่กลับเป็นการมานั่งตากฝนด้วยกัน


    “เดี๋ยวก็เป็นปอดบวมหรอก”


    “เป็นด้วยกันนี่แหละ ดื้อนัก”

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in