แค่รู้สึกถึงการมีตัวตนอยู่
จากที่เจ็บ ก็หายเจ็บ
จากที่ปวด ก็หายปวด
เธอปล่อยให้ฉันร้องไห้โดยไม่พูดอะไร
ฉัน, ที่ถูกความเงียบของเธอโอบกอดอย่างอบอุ่น
'นี่ ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว' เธอบอก
ใช่ ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว ตัวฉันภายในขานรับ
พันธนาการในใจได้รับการปลดปล่อย
ดั่งนกที่ถูกเลี้ยงในกรงมาเป็นเวลานาน
แม้ประตูกรงจะถูกเปิดเอาไว้
มันไม่กล้าแม้แต่จะบินออกไป
แต่วันนี้มาถึงแล้ว, วันที่นกตัวนั้นกางปีก โผทะยานสู่น่านฟ้ากว้าง
สู่โลกใบเดิมที่มันแสนรัก
กลับ, ฉันกลับมาแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in