แค่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ไม่ได้หมายความว่าหลังจากนี้จะไม่ดีขึ้นสักหน่อย

มันค่อยๆ ดีขึ้นแล้วนี่นา ดีขึ้นตามเวลานั่นแหละ

ในตอนที่ต้องการใครสักคนทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัวก็มีคนอยู่เคียงข้างคอยซัพพอร์ตเสมอ

ถูกพยุง ดันหลังเอาไว้ไม่ให้ล้ม

เพราะทั้งพวกเขาและตัวเราต่างก็รู้ดีการล้มอีกเพียงครั้ง

อาจทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกในเร็ววันนี้แน่ๆ

เพราะต่างฝ่ายต่างรู้ทั้งในเรื่องนีี้และเรื่องที่ว่าเราพยายามมาตลอด

โคตรนักสู้เลย ชมตัวเองแบบนั้น

แม้จะพ่ายแพ้ให้ตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ก็ไม่เคยอยากละทิ้งความพยายาม

อาจเพราะการทำแบบนั้นหมายถึงการจมดิ่งแบบที่เคยเกลียดนักหนาก็เป็นได้

ทุกอย่างก็มีเหตุผลของมัน

ทุกๆ ความใจดีที่ได้รับและได้ให้ตัวเองค่อยๆ ส่งผล

อย่างน้อยที่สุดยาขมที่ต้องทนดื่มเข้าไปเพื่อถอนพิษก็ได้ผลแผลต่างค่อยๆ สมาน — การเยียวยารักษาตัวเองโดยไม่ให้ใครก็ตามได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้เกินความพอดี

ช้าหน่อย — แต่การค่อยๆ ประกอบชิ้นส่วนพังๆ ของตัวเองกลับเข้าด้วยกันทีละชิ้นบางครั้งก็นั่งจ้องมองมัน ระลึกถึงหลายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนประกอบกลับเข้าไป

ก็เป็นความสนุกหนึ่ง, แม้แต่การแตกสลายก็มีข้อดีของมัน

สิ่งที่มือของคนอื่นเคยหยิบยื่นเข้ามาประกอบและหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งของเราหลุุดออกไปพังทลายด้วยน้ำมือคนสร้าง; ไม่ต่างกับครั้งก่อนหน้า มากกว่าครั้งไหนๆ เสียด้วยซ้ำ; แม้ไม่มีชิ้นดีแต่ทั้งหมดก็คือตัวตน

รักบ้าง ชังบ้าง

คงเป็นเพียงเรื่องธรรมดา

เพราะเราเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง มีความรู้สึกนึกคิด

ความคาดหวังครั้งใหม่ปรากฏในใจ

สิ่งนั้นคือการค่อยๆ ประกอบชิ้นส่วนแต่ละชิ้นส่วนกลับเข้าด้วยกันด้วยตัวเอง— ชิ้นที่ไม่อยากได้ก็แค่โยนทิ้งไป อาจทำแบบนั้นไม่ได้กับชิ้นส่วนที่เป็นส่วนหลักแต่ถึงแบบนั้นเราก็จะสามารถเคลื่อนย้ายมันไปอยู่ในตำแหน่งที่เราพอใจจะวางมันไว้ได้แบบนั้นคงเข้าท่าไม่น้อย