เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกนักอยากเขียนSooth Suwansakornkul
ROBOT ALPHA 1
  • เริ่มจากเด็กเหงา ๆ คนหนึ่ง
    ไม่มีเพื่อน ไม่มีของเล่น
    ไม่มีตุ๊กตา แบบที่คนอื่นมี
    เขารวบรวมเศษวัสดุ
    ประกอบมันเป็นรูปร่าง
    ตั้งชื่อให้มันว่าหุ่นยนต์
    เขาเล่นและคุยกับมัน
    เมื่อเวลาผ่านไป
    เขาเริ่มรู้สึกถึงความเป็นจริง
    ว่าสิ่งที่อยู่ในหุ่นยนต์ของเขาว่างเปล่า
    มันเป็นแค่สิ่งที่อยู่ในจินตนาการของเขา
    จนกระทั่ง เขาได้รู้จักกับวิทยาศาสตร์
    เขามอบสมองและหน่วยความจำให้มัน
    เขาสอนมัน
    ให้รู้จักสิ่งต่าง ๆ
    รวมถึงอารมณ์
    แต่มันไม่เข้าใจ
    เพราะอารมณ์เป็นเรื่องของสารเคมี
    แต่ตัวมันขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้า ฟิสิกส์
    เขาอยากให้มันมีชีวิต
    มีอารมณ์ มีความรู้สึก
    ในวันที่เทคโนโลยีบรรลุเป้าหมาย
    หุ่นยนต์บรรลุปัจจัยแห่งชีวิต
    เขาผู้สร้างมันก็ใกล้สิ้นลม
    ณ วินาทีสุดท้ายของชีวิตของเขา
    หุ่นยนต์ถามผู้สร้างว่า
    "เราจะได้พบกันอีกไหม"
    ชายชราไม่ตอบ
    เขากุมมือเพื่อนรักของเขาไว้มั่นแล้วหลับตาลง
    ก่อนผ่อนลมหายใจยาว ๆ เฮือกสุดท้าย และหยุดไปตลอดกาล
    "ฉันจะหาร่างให้คุณใหม่ แล้วถ่ายข้อมูลความทรงจำของคุณทุกอย่างเข้าไป
    คุณจะฟื้นคืนชีวิตมาในที่สุด"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in