เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกนักอยากเขียนSooth Suwansakornkul
ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง
  • อาจารย์สั่งให้ศิษย์สองคนถือแจกันไปให้แขกที่ห้องรับรอง ศิษย์พี่เลือกถือแจกันใบใหญ่ ส่วนศิษย์น้องจึงได้ถือแจกันใบเล็ก พอถึงกลางทางศิษย์น้องก็ขอหยุดพักแล้ววางแจกันลงกับพื้น ศิษย์พี่เห็นดังนั้น ก็ต่อว่าศิษย์น้อง ว่าทำไมจึงสำออยนัก ศิษย์น้องไม่โต้ตอบอะไร พอเดินมาอีกครู่หนึ่ง ศิษย์น้องก็ขอพักวางแจกันลงอีก ศิษย์พี่ก็ไม่วายที่จะตำหนิศิษย์น้องอีก จนกระทั่งทั้งสองถือแจกันมาถึงห้องของอาจารย์ ศิษย์พี่ก็พูดขึ้นว่า ศิษย์น้องของเขาอ่อนแอนัก ยกแจกันใบเล็ก ๆ เดินไม่นานก็เหนื่อย ต้องหยุดพักบ่อย ๆ ทำให้เขาต้องหยุดรอเป็นเพื่อน และทำให้เอาแจกันมาส่งอาจารย์ช้ากว่าที่ควรจะเป็น เมื่ออาจารย์ได้ยินเช่นนั้นก็ถอนใจ แล้วเรียกศิษย์คนโตเข้ามาใกล้แล้วถามว่า ทำไมจึงเลือกยกแจกันใบใหญ่ ศิษย์คนโตบอกว่าแจกันใบใหญ่ย่อมหนักกว่า เขาจึงยอมเสียสละยกใบใหญ่แทนศิษย์ผู้น้อง อาจารย์ได้ฟังดังนั้นก็หันมาทางศิษย์ผู้น้องแล้วถามว่า ทำไมจึงไม่บอกความจริงต่อศิษย์พี่ของตน ว่าแจกันใบเล็กนั้นหนักกว่าแจกันใบใหญ่ถึงสามเท่า ศิษย์น้องชี้ไปที่ผ้าพันแผลบนมือของศิษย์พี่ แล้วตอบว่า "ข้ากังวลว่า หากศิษย์พี่ยกแจกันใบเล็ก บาดแผลบนมือของเขาจะเจ็บหนักขึ้น ข้าจึงไม่กล้าบอก"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in