วันหนึ่งหมาของนายดำหลุดออกมา มันก็วิ่งมาไล่นายขาว 

แต่โชคดีที่ขาวหนีเข้าบ้านได้ทันนับแต่นั้นมา นายขาวกับหมาของนายดำก็เป็นอริกันมาตลอด

วันหนึ่งนายดำกลับมาบ้าน เขาพบว่าหมาของตัวเองหายไปแถมทีรอยเลือดเปรอะหน้าบ้านเต็มไปหมดนายดำตามรอยเลือดไปก็พบว่า หยดเลือดหายไปในบ้านของนายขาว

นายดำเห็นดังนั้นก็อารมณ์ขึ้น ยกมือทุบประตูบ้านนายขาวแล้วตะโกนว่า 

"ขาว เอ็งทำอะไรหมาของข้า"

ครู่หนึ่งนายขาวก็เปิดประตูออกมา ดำพบว่าเสื้อของนายขาวเปรอะเลือดเต็มไปหมด

นายดำก็ตวาดขึ้นว่า "ขาวเอ็งทำร้ายหมาข้าทำไม"

นายขาวตอบอย่างใจเย็นว่า "เลือดบนเสื้อฉันไม่ใช่ของหมานาย แต่เป็นเลือดของเด็กที่อยู่ตรงข้ามบ้านนายพอหมานายเห็นเด็กเดินผ่าน มันก็เลยไล่กัดเขา 

เขาเลยวิ่งมาหลบในบ้านฉัน รอยเลือดนี้ก้็คือเลือดของเด็ก ส่วนหมาของนายชาวบ้านเรียกเทศบาลมาจับไปแล้ว อีกเดี๋ยวตำรวจคงมา"

ที่เขียนเรื่องนี้แค่อยากบอกว่า "คนเรามักเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวตัวเองก่อนเสมอ"