คุณ ถ้าคุณคือเขา คุณคือคนที่ฉันนึกถึงทุกคราวที่ได้กินบะหมี่เกี๊ยว

ถ้าฉันรู้ว่าวันหนึ่งเราจะไม่ได้พบกันอีก วันนั้นฉันคงจะถามคุณว่าคุณมาที่นี่ทำไม คุณจะได้กระดาษทิชชู่และน้ำดื่มทันทีที่คุณสำลักอาหาร ฉันจะไม่เอาแต่รั้งรอและนึกรำคาญว่าทำไมคุณถึงไม่หยุดไอเสียที คุณจะได้คนนั่งฟังเพิ่มอีกหนึ่งคน คุณจะได้ทุกอย่างที่ฉันให้ได้ คุณจะไม่ต้องนั่งรอฉันพิมพ์งานในแกลอรี่นั้นอีก และเราจะได้คุยกัน

คุณคือที่มาของอีกหนึ่งประโยคคำถาม หากวันนั้นฉันไม่หันไปหาคุณ วันนี้ฉันจะเจ็บใจน้อยกว่านี้ไหม

ฉันในตอนนี้ทำได้เพียงจดจำและสงสัย เพราะอย่างไรก็ไม่มีโอกาสได้ถามแล้ว ฉันจะพยายามในส่วนของฉัน ฉันรู้ว่าคุณเองก็กำลังพยายามในส่วนของคุณ

ถ้าวันหนึ่งคุณกลับไปที่ร้านนั้น และบังเอิญเจอคนที่คุณรู้จักนั่งอยู่ข้าง ๆ อย่ากังวลเลยว่าเขาหรือเธอจะจำชื่อคุณได้หรือเปล่า คุณเองก็ด้วย คุณจะเรียกชื่อพวกเขาผิดถูกอย่างไรก็ได้ คนคนนั้นจะหันไปหาคุณ ยื่นกระดาษให้ และบอกกับคุณว่าคุณเคยเป็นที่รักและจะยังคงเป็นที่รักอยู่เสมอ ต่อให้คุณจะรู้ตัวว่าคุณไม่มีความฝันใด ๆ เลยก็ตาม