พอลงจากรถ  เราก็ลากกระเป๋าเข้ามาในตัวสถานี  พยายามจะหาซื้อ Easy Card จากชั้นแรกไม่เจออะไรเลย  มีแต่ตู้ขายตั๋วแบบเก่า  ล็อกเกอร์ก็ไม่มี  สัญชาตญาณเลยบอกให้ลงไปข้างล่าง  เลยลองเดินลงไปอีกชั้น  พอถึงชั้นนี้เราก็พยายามหาล็อกเกอร์จนเจอน่ะแหละ  ล็อกเกอร์ที่นี่มี 2 แบบ  แบบใช้กุญแจกับแบบกดรหัส  เราเดินมาเจอแบบกดรหัสก่อนเลยฝากกับตู้นี่  ขั้นตอนก็คล้าย ๆ ของญี่ปุ่นมั้ง (จำไม่ค่อยได้) กดตู้ที่เราจะฝาก  หยอดเงินเข้าไป  แล้วก็ปิดตู้  หลังจากนั้นจะได้สลิปเล็ก ๆ ออกมาไว้ใช้กดรหัสตอนเปิดตู้  ทำหายคงตายแน่  เราเลยถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนกันเหนียว  ล็อกเกอร์ที่นี่จะมีแบบคิดราคาทั้งวัน กับคิดราคาต่อ 3 ชั่วโมง  ส่วนใหญ่เราจะเจอแบบคิดราคาต่อ 3 ชั่วโมงนะ  คำนวณจากระยะเวลาที่ฝากกระเป๋าเราว่ามันแพงกว่าที่โตเกียวอ่ะ

ฝากกระเป๋าเสร็จก็เดินขึ้นข้างบน  ไปหา Easy Card พนักงานเซเว่นบอกว่า outside ๆ แปลว่า ต้องไปหาข้างนอกสินะ  เลยเดินออกจากสถานีไปหา Easy Card และอาหารเช้ากัน  หิวมาก

เดินเจอพี่คริสกับเจน  ทำไงคะ  ยกกล้องสิ

เดินออกมามั่ว ๆ เงียบจัง ยังไม่ตื่นกันเหรอ  อ่อ... นึกขึ้นได้ว่าเขาก็ต้องไปทำงานกันป่ะวะ

เดินไปเรื่อย ๆ เจอเซเว่นละ  เข้าไปถามหา  พนักงานบอกว่าหมด  อ้าว... งั้นเติมอาหารใส่ท้องก่อน  หิว  เลือกชาร้อนมากินก็แล้วกัน  กับข้าวปั้นไส้ทูน่า  รสชาติโอเค

นั่งกินอยู่ตรงป้ายรถเมล์ อืมม  หอมจัง กลิ่นอะไรนะ  หันหลังไป  อ้าว ร้านกาแฟ อิผี! ร้านน่ารักด้วย ไว้โอกาสหน้าละกันนะ

หลังจากนั้นก็เดินงงไปเรื่อย ๆ ดูแล้วไม่น่าจะมีเซเว่นอีก  จนกระทั่งหันไปทางถนนเส้นเล็ก ๆ มองเห็นเซเว่น  เลยลากอันไปดูหน่อยซิ  เผื่อจะมีสิ่งที่เราตามหา

พอเดินเข้าไปในร้านยังไม่ทันจะถามก็เจออิพวงนี้แขวนอยู่  ฟีลร้านขนมแถวบ้านมาก  (ขอโทษที่ภาพมันเบลอเพราะมัวแต่มึน) Easy Card ที่ขายตามร้านสะดวกซื้อมันน่ารักมาก มีหลายลายให้เลือก  แต่เท่าที่มีในร้านที่เราเจอจะมีแต่พวกคิตตี้ มายเมโลดี้ เราเลยเลยเจ้าพูรินมา

แบบนี้ราคา 390 NTD ล่ะ

แต่...  ซื้อเสร็จมันยังไม่จบแค่นั้น  มันต้องเติมเงินด้วย  จากการคำนวณ ค่ารถค่ากินจุกจิก เติม 2000 น่าจะพอสำหรับทั้งทริป  ป้าพนักงานก็ท่าทางจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้  เราเลยหยิบมา 2000 พร้อมชู Easy Card เนี่ย คิดว่าเป็นภาษากายที่โคดง่าย  มนุษย์โลกจะต้องเข้าใจ  ป้าพยักหน้าแล้วกดบนแคชเชียร์มันขึ้นตัวเลข 200 เฮ้ย! 0 มันหายไปตัวนึงป่าวคะป้า  เราเลยส่ายหน้าแล้วบอกโน ๆ ๆ  ป้าดูงง ๆ แล้วพูดอะไรก็ไม่รู้ก่อนจะหันไปเรียกพนักงานหนุ่มที่ท่าทางจะพูดภาษาอังกฤษได้  เราเลยบอก ทูเทาซั่น ไอ้หนุ่มก็พยักหน้า โอเค น่าจะรู้เรื่อง  ไอ้หนุ่มก็หยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมาเขียน '200' เรานี่แทบจะปีนเคาน์เตอร์ โอ๊ยยยยยยย ไม่ใช่เว้ย!! เลยส่ายหน้าอีก โน ๆ ทูเทาซั่นนนน ไอ้หนุ่มกะพริบตาปริบ ๆ แล้วหันไปบอกอะไรสักอย่างกับป้าแล้วกดเลขเป็น '2000' เอออออ กว่าจะรู้เรื่อง  ป้าต้องคิดนิดนึงนะคะป้าว่าให้ไป 2000 จะเติม 200 ทำไม ฮือออ ไม่ทิปนะป้า  เติมเงินเสร็จก็มานั่งหายใจ  รออันเติมต่อ 

แสตมป์เซเว่นที่นี่น่ารักมากกกกกกกกกกกก เป็นธีม Kanahei พอดี ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ

และพอแกะออกมาถึงได้รู้ว่าแบบนี้มันเป็นปลั๊กกี้อ่ะ โคตรน่ารักกกกก ใช้สะดวกด้วย คิดถูกที่ซื้อสีเหลืองมาก  เข้ากันกับเคสมือถือสุด ๆ  ส่วนของอันเป็นสีชมพู  คุมโทนมาก 55555

โอเค มี Easy Card แล้ว เราก็พร้อมจะลุยไทเปแล้วล่ะ !