ทางออกสถานีน่ารักมาก  มีศิลปะให้เสพอีกแล้ว

และช่วงที่ขึ้นก็ไม่ได้ถ่ายไรเท่าไหร่ ขาสั่น กลัวทรงตัวไม่อยู่ 55555

บันไดจะชันมากเป็นช่วง ๆ  อ๊ะ  พระอาทิตย์เริ่มตกแล้ว

พอมาถึงข้างบน  สวยมากจริง ๆ  ดีแล้วที่ขึ้นมา  แต่ยังไม่หายเหนื่อยนะ  ยืนรับลมกันอยู่สักพักก็ตั้งกล้องถ่ายบ้าง  ขาตั้งไม่มีก็ใช้เสาเอา

ดีใจที่ได้ขึ้นมา  คิดว่าถ้ามาคราวหน้าก็อยากจะขึ้นมาอีก  แต่จะกลับไปฟิตให้มากกว่านี้

ระหว่างที่ถ่ายอยู่ก็มีชายชาวตะวันตก 2 คน  เดินมาบอกเราว่า  ขอออกไปถ่ายรูปข้างหน้าเราตรงนอกรั้วหน่อยได้ไหม (แปลง่าย ๆ ว่า ขอไปยืนบังข้างหน้าหน่อยดิ) แล้วก็บอกว่า 2 seconds  2 วิเองนะเธอ  ไม่นานหรอก  เราก็โอเค  แต่...  พวกนางถ่ายกันค่อนข้างนาน  เราว่ามันเกิน 5 นาทีแล้วนะ  ทูแซคเคิ่นพ่องสิ  แต่สักพัก...  ผู้ชายคนด้านขวาก็หยิบตุ๊กตากล้วยหน้าอาเบะออกมาถ่าย  เราอึ้งไปสักพัก  โอ๊ย....  เราควรจะโกรธดีไหม  นี่มันพวกเดียวกันนี่นา 5555555  รู้สึกเหมือนเจอเพื่อน  เราก็ปล่อยให้เขาถ่ายกันไปอีกสักพัก  พอพวกนางถ่ายกันจนพอใจก็หันมาขอบคุณเป็นภาษาจีน  แล้วบอกว่า  ไปถ่ายตรงนั้นสิ  มันดีมากเลยนะ  นี่คิดในใจ  เออ ตรงนี้ก็ดีเว้ยถ้าพวกมึงไม่มาบังอ่ะ

ถ่ายเสร็จเราก็ลงเขากัน  ถ่ายรูปกลางคืนแบบไม่มีขาตั้งนี่ยากจัง อ่ะ  ถ่ายรูปคู่เป็นที่ระลึกหน่อย

ลงมาแล้วก็ถ่ายภาพไว้เป็นหลักฐาน  สภาพพังมาก

ท้องร้องดังเหลือเกิน  เราคิดว่าควรจะไปหาอะไรกินกันได้แล้วล่ะ