สำหรับผมเพลงแจ๊สช่างเข้าใจยาก ซับซ้อนด้วยเทคนิคที่แพรวพราว ไม่มีรูปแบบที่แน่นอนไร้ซึ่งการคาดเดา แต่ในบางทีกลับมีเหตุมีผลในความไร้รูปแบบ เพราะงั้นมันถึงช่างน่าตื่นเต้นและสนุก บางครั้งมันก็ช่างอ่อนโยน ผ่อนคลายและสบายใจเมื่อได้ฟัง

กลิ่นฝน กาแฟดำ บุหรี่ กลิ่นไม้ ก็คือการโอบล้อมไปด้วยความอบอุ่นรสชาติขม บางครั้งก็ช่างเอาแต่ใจตนเองราวกับการสาดสีไร้ทิศทางบนผืนผ้าใบ ดนตรีแจ๊สทำให้หัวใจผมเต้นในจังหวะที่สนุก อ่อนหวาน และรวดเร็วจนผมตั้งมือรับแทบไม่ทัน หรือโอบกอดกันในจังหวะโรแมนติก เนิบนาบ จนทำให้ใจอ่อนไหว

ไวน์ สายลม เสียงคลื่น ก็ทำให้ผมเคลิบเคลิ้มกับดนตรีแจ๊สได้ไม่ยาก แต่ใครจะรู้หล่ะว่าความอบอุ่น และเงียบสงบนี้ อาจจะเปลี่ยนจังหวะสุดโรแมนติก เป็นจังหวะสุดหนักแน่นด้วยกลองชุด เข้มแข็ง ดุดัน ดิบเถื่อน แต่แทรกไปด้วยความนุ่มนวล

ดนตรีแจ๊สก็คงเหมือนกับเขาคนนั้น คนที่ผมไม่สามารถหันหลังเดินออกมาได้ซักที...